عصر ایران ـ بلایی که بر سر مهدی بی باک در رقابت های آسیایی دوحه آمد، داغ «روحیات منفی عربی» را برای تمدن شرق تازه کرد.

از این نمونه نه تنها در همین مسابقات به وفور یافت می شود بلکه تورقی در تاریخچه مسابقات آسیایی و جهانی نشان می دهد که این حکایت سر دراز دارد.

در سال 1986 صدام حسین با تطمیع داوران و مسوولان، تیم ملی فوتبال عراق را راهی جام جهانی کرد و این تیم جدا از نتایج ضعیفی که از حضورش گرفت، با داغ «بی اخلاقی» به کشورش بازگشت.

شاید برخی هنوز به یاد داشته باشند که کاپیتان این تیم در همان بازی ها به صورت داور آب دهان انداخت!

در سال 1990 یعنی یک دوره بعد هم افتضاح دیگری با حضور «درهمی» تیم امارات متحده عربی در جام جهانی به بار آمد.

این تیم هم با مجموع 11 گل خورده در سه بازی مقدماتی، عنوان ضعیف ترین تیم جام را به خود اختصاص داد. کارشناسان نیز همواره این گونه تیم ها را نه تنها ضعیف ترین که پایین تر از حد و اندازه های میادین بین المللی ارزیابی کرده اند.

حضور دائمی و بی خاصیت تیم «عربستان سعودی» در جام جهانی نیز چندان دور از این منوال نبوده است.

به هر حال این روحیه منفی در برخی کشورهای عربی که همه چیز را با پول قابل خرید می دانند در عرصه سیاست نیز منزجر کننده است. چون کشوری که همه چیز را با پول قابل خرید بداند، خود نیز با پول خریدنی است.

سال ها همین پول باعث سکوت اعراب در قبال فجایعی بوده است که آمریکا و اسراییل در خاورمیانه رقم زده اند.

از این روست که روحیه انسانی مشرق زمین بارها تحت الشعاع این روحیه نازل قرار گرفته و تعابیر زشتی از آن در متون شرق شناسان به چشم می خورد و حتی در داستانسرایی هایی هم که خود اعراب از قرون گذشته تا به حال در مورد خودشان داشته اند نیز مورد اشاره قرار گرفته است.

اما هنگامی که میزبانی بازی هایی آسیایی با چشم بادامی های نژاد زرد بوده است، کمتر شاهد ناداوری ها ناشی از فساد مالی بوده ایم و اگر هم مواردی بوده بیشتر منشا ناسیونالیستی داشته است.