دیوید بکام ۵۰ ساله شد؛ مردی که فراتر از "شماره ۷" بود

  عصر ایران - دیوید رابرت جوزف بکام، در دوم ماه مه ۱۹۷۵ در لندن به دنیا آمد؛ فرزند پدری هوادار منچستریونایتد و مادری خانه‌دار که فوتبال بخش جدانشدنی زندگی خانوادگی‌شان بود. 

او از همان کودکی با پیراهن تیم محبوب پدرش در عکس‌ها دیده می‌شود، و رویاهای فوتبالی‌اش خیلی زود با واقعیت گره خوردند. در یازده‌سالگی به‌عنوان یکی از برگزیدگان کمپ ملی بابی چارلتون انتخاب شد و توجه استعداد‌یاب‌های منچستریونایتد را به خود جلب کرد.

بکام نوجوان در ۱۶ سالگی رسماً به آکادمی یونایتد پیوست، جایی که همراه با هم‌نسلان مشهورش – رایان گیگز، پل اسکولز، گری و فیلیپ نویل، و نیکی بات – بخشی از نسلی طلایی شد که تاریخ باشگاه را دگرگون کرد.

منچستریونایتد: جایی برای رؤیاها
ورود بکام به تیم اول یونایتد در سال ۱۹۹۲ مصادف بود با آغاز عصر طلایی سر الکس فرگوسن. او در اوایل کارش آرام‌آرام جای خود را در تیم باز کرد، اما در فصل ۱۹۹۵-۹۶ بود که ستاره بکام درخشیدن گرفت. گل استثنایی‌اش از نیمه زمین مقابل ویمبلدون در هفته اول فصل ۹۶–۹۷ نماد ورود نسل تازه‌ای از بازیکنان به صحنه فوتبال جزیره بود.

 آن توپ که به زیبایی در آسمان چرخید و پشت سر دروازه‌بان جا گرفت، فقط یک گل نبود؛ اعلام حضور یک فوتبالیست متفاوت بود؛ بازیکنی که از همان ابتدا می‌خواست هم در زمین و هم بیرون زمین دیده شود.

بکام با منچستریونایتد شش بار قهرمان لیگ برتر شد، دو بار جام حذفی را بالای سر برد و در سال ۱۹۹۹ با آن تیم رؤیایی، فاتح سه‌گانه تاریخی لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا شد. 

ارسال‌های دقیق، ایستگاهی‌های مرگبار و خستگی‌ناپذیری‌اش در سمت راست خط میانی، او را به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه بدل کرد. اما رابطه‌اش با فرگوسن – که به همان اندازه که سازنده بود، شکننده نیز بود – نهایتاً ترک برداشت. 

اختلافات، که با جنجال پرتاب کفش معروف توسط فرگوسن به بکام در رختکن شدت یافت، سرانجام باعث شد که بکام پس از یازده سال حضور در اولدترافورد، در سال ۲۰۰۳ به رئال مادرید بپیوندد.

رئال مادرید: ستاره‌ای میان کهکشان
انتقال بکام به رئال مادرید به مبلغی در حدود ۳۵ میلیون یورو، بخشی از پروژه "لوس گالاکتیکوس" فلورنتینو پرس بود: گرد هم آوردن درخشان‌ترین ستارگان جهان فوتبال. زیدان، رونالدو، فیگو، روبرتو کارلوس و رائول در سانتیاگو برنابئو کنار بکام صف کشیدند. اما این ترکیب خیره‌کننده در عمل چندان هماهنگ نبود.

بکام در مادرید بیشتر با تلاش، انضباط و محبوبیت جهانی‌اش شناخته می‌شد تا جام‌های متعدد. در چهار سال حضورش در رئال فقط یک بار – در فصل پایانی‌اش (۲۰۰۶–۰۷) – موفق شد لالیگا را فتح کند.

با این حال، فصل پایانی بکام در مادرید به یکی از احساسی‌ترین داستان‌های فوتبال بدل شد. پس از اعلام خبر جدایی‌اش و پیوستن به لس‌آنجلس گلکسی، فابیو کاپلو ابتدا او را کنار گذاشت. اما بکام با تلاش و حرفه‌ای‌گری خارق‌العاده‌اش بازگشت، جایگاهش را پس گرفت و نقشی کلیدی در قهرمانی لالیگا ایفا کرد؛ پایانی باشکوه بر دوره‌ای پر فراز و نشیب.

تیم ملی انگلستان: اسطوره‌ای که هم قهرمان بود، هم قربانی
بکام در سال ۱۹۹۶ نخستین بازی ملی‌اش را انجام داد و در فاصله‌ای کوتاه به بازوبند کاپیتانی رسید. او در جام جهانی ۱۹۹۸ گل زد، کارت قرمز گرفت و به نماد عشق و نفرت رسانه‌ها بدل شد. اخراج در برابر آرژانتین – پس از خطایی بچه‌گانه روی دیه‌گو سیمئونه – موجب شد هفته‌ها تیتر اول روزنامه‌ها باشد.

 اما او بازگشت، و در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ با ضربه آزاد افسانه‌ای مقابل یونان، تیم ملی را به جام رساند؛ لحظه‌ای که شاید به‌یادماندنی‌ترین در کارنامه ملی‌اش باشد.

بکام در سه جام جهانی و دو یورو برای انگلستان بازی کرد و ۱۱۵ بار پیراهن ملی را به تن کرد؛ رکوردی که تا مدت‌ها برای بازیکنان غیر دروازه‌بان دست‌نیافتنی بود. گرچه هرگز نتوانست با تیم ملی قهرمان شود، اما حضور و تأثیرش بر فوتبال ملی بریتانیا، فراتر از جام‌ها باقی ماند.

میلان و گلکسی: پایان درخشان در دو قاره
بکام در سال ۲۰۰۷ به لس‌آنجلس گلکسی رفت؛ حرکتی که آن زمان جنجالی بود و برخی آن را پایان زودهنگام دوران حرفه‌ای‌اش دانستند. اما بکام نشان داد که حتی در لیگ نوپای آمریکا هم می‌تواند پیشگام باشد. 

او دو بار قهرمان MLS شد و نقش مؤثری در رشد فوتبال آمریکا ایفا کرد. حضورش آن‌قدر تأثیرگذار بود که بکام بعدها باشگاه خودش را در میامی تأسیس کرد: اینتر میامی.

او در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ به صورت قرضی برای آث میلان بازی کرد، تا هم در فرم بماند و هم شانس حضور در جام جهانی را حفظ کند. نمایش‌هایش در سری A نشان داد که حتی در میانه دهه چهارم زندگی، کیفیت فنی‌اش از بسیاری ستاره‌ها بالاتر است.
 
دوران بازنشستگی؛ مردی برای عصر تازه فوتبال
بکام در سال ۲۰۱۳ با پیراهن پاری‌سن‌ژرمن بازنشسته شد؛ جایی که باز هم با قهرمانی لیگ وداع کرد. پس از خداحافظی، بکام بیکار نماند. او نه‌تنها در عرصه تبلیغات و برند شخصی‌اش فعال ماند، بلکه با تاسیس باشگاه اینتر میامی به دنیای مدیریت ورزشی قدم گذاشت. حضور لیونل مسی در اینتر میامی – با وساطت و انگیزه‌بخشی بکام – از مهم‌ترین دستاوردهای مدیریتی او محسوب می‌شود.

حالا، در ۵۰ سالگی، بکام فقط یک بازیکن سابق نیست؛ او چهره‌ای است که مرز میان ورزش، رسانه، تجارت و فرهنگ عامه را جابه‌جا کرده. 

از ورزشگاه‌های انگلیس تا فرش قرمز هالیوود، از ضربات ایستگاهی دقیق تا جلسات تصمیم‌گیری در MLS، دیوید بکام چهره‌ای است که در تمام دوران حرفه‌ای‌اش، فقط برای فوتبال زندگی نکرد، بلکه فوتبال را به زندگی آورد. 

بیشتر بخوانید:

دیوید بکهام در جمع ۱۰۰ نیکوکار برتر سال ۲۰۲۵ / گذار از مستطیل فوتبال به زمین تحول اجتماعی

دیوید بکام در آمریکا (عکس)

پایان دیوید بکام (گزارش تصویری)

۱۰ گل فراموش نشدنی دیوید بکام (فیلم)

جادوگر پاس گل: هنرنمایی دیوید بکام در یک دقیقه (فیلم)

تماشاخانه

دریاچه ارومیه خشک شد ؛ انسان دوباره از بهشت رانده می‌شود؟ باز هم پای یک میوه در میان است / تعداد تصمیمات غلط کم نبود (فیلم)

نظام آموزشی ایران، دستگاه تولید نابرابری/ حتی با شاد پوشیدن معلمان مشکل دارند

فیلم های دیگر