عصر ایران/ سواد زندگی؛ مریم طرزی- همهی ما لحظاتی را در رانندگی تجربه کردهایم که کاسه صبرمان لبریز شده و با رفتارهای پرخاشگرانه دیگران مواجه شدهایم. چه رانندهای بیاحتیاط که بدون اخطار در مسیر ما قرار میگیرد و چه فردی که برای سبقتگرفتن در ترافیک به شکلی خطرناک سرعت میگیرد، این موقعیتها اغلب باعث ایجاد خشم، عصبیت و ناامیدی در ما میشوند.
اما چرا ما اینقدر شدید به این موقعیتها واکنش نشان میدهیم؟ رانندگی پرخاشگرانه از هیچکجا نمیآید؛ بلکه نتیجهی ترکیبی از عوامل عاطفی، اجتماعی و موقعیتی است. درک این عوامل و یادگیری نحوهی مدیریت آنها برای حفظ آرامش در هنگام رانندگی ضروری است.
از فحاشی و بوق زدن گرفته تا مانورهای خطرناک، این رفتارهای تهاجمی، دیگر رانندگان در جاده را به خطر میاندازد و نشان دهنده تأثیر استرس روزانه بر توانایی ما در حفظ آرامش است.
راستش را بخواهید، خشم و پرخاشگری پشت فرمان پدیدهای ناگهانی و بیدلیل نیست؛ بلکه مجموعهای پیچیده از عوامل دست به دست هم میدهند تا ما را از رانندهای آرام به فردی عهاجمی تبدیل کنند.
این عوامل را میتوانیم در سه دستهی اصلی “عاطفی، اجتماعی و موقعیتی” بررسی کنیم. استرسهای روزمره، عجله، عدم کنترل بر اوضاع ترافیک، و حتی انتظارات نادرست از دیگر رانندگان، همگی میتوانند ماشههایی برای بروز این رفتارها باشند.
درک ریشههای عمیقتر این واکنشها و شناخت عواملی که در وجود هر کدام از ما بیدار میشوند، گام اول برای مدیریت صحیح آن است. تنها با شناخت این علل پنهان است که میتوانیم یاد بگیریم چگونه در مواجهه با چالشهای رانندگی، آرامش خود را حفظ کرده و سفری ایمنتر را هم برای خود و هم برای دیگران رقم بزنیم.
رانندگی پرخاشگرانه که به عنوان خشم جادهای نیز شناخته میشود، به مجموعهای از رفتارهای تکانشی، خصمانه یا خطرناک اشاره دارد که ایمنی جاده را به خطر میاندازد.
سرعت غیرمجاز فراتر از حد مجاز سرعت.
تغییر مسیر ناگهانی و غیرقابل پیشبینی بدون چراغ راهنما.توهین، فریاد زدن یا استفاده از زبان توهینآمیز نسبت به سایر رانندگان.رانندگی خیلی نزدیک به وسیله نقلیه جلویی (عقبنشینی).
این واکنشها میتواند به دلیل عوامل شخصی مانند استرس، بیحوصلگی و تکانشگری و همچنین شرایط محیطی مانند ترافیک سنگین و فشار برای رسیدن به موقع باشد.
علاوه بر این، عادیسازی رفتار پرخاشگرانه در فرهنگ جادهای نیز در این پدیده نقش دارد.
طبق برخی مطالعات، مردان و جوانان بیشتر احتمال دارد هنگام رانندگی خشم خود را به صورت پرخاشگرانه ابراز کنند، در حالی که افراد مسن و زنان تمایل دارند خشم خود را به شیوهای آرامتر و سازندهتر مدیریت کنند.
رانندگی پرخاشگرانه تعداد تصادفات رانندگی را افزایش میدهد و باعث خسارت به اموال و جراحات جسمی بالقوه کشنده میشود.
همچنین منجر به افزایش استرس و اضطراب، هم برای فرد پرخاشگر و هم برای سایر رانندگان میشود.
ترافیک میتواند بدترینها را در ما آشکار کند، اما حفظ آرامش پشت فرمان برای جلوگیری از عواقب منفی ضروری است. با راهحلهای سادهای مانند نگهداری از وسیله نقلیه، برنامهریزی زمان و مدیریت استرس، میتوانیم رانندگی پرخاشگرانه را کاهش داده و ایمنی خود را در جاده بهبود بخشیم.
ذهن آگاهی، که شامل حضور در لحظه است، ابزاری عالی برای کاهش خشم جادهای است. اگر رانندهای عصبانی است، آگاهی از احساسات خود به او اجازه میدهد تا آنها را به طور مؤثرتری شناسایی و مدیریت کند.
به طور مشابه، در موقعیتهای استرسزا، تمرین تنفس عمیق مفید است. به سادگی روی صندلی خود صاف بنشینید و از طریق بینی نفس عمیق بکشید و شکم خود را با هوا پر کنید. نفس خود را برای چند ثانیه نگه دارید و به آرامی از طریق دهان خود بازدم کنید. این تمرین را چندین بار تکرار کنید تا خود را آرام کنید و استرس خود را کاهش دهید.
وضعیت ماشین شما میتواند تأثیر مستقیمی بر سطح استرس شما داشته باشد. وسیله نقلیهای که دارای نقص مکانیکی مانند مشکلات ترمز یا چراغهای غیرفعال است، میتواند باعث بروز شرایط اضطراری یا ناراحتیهای غیرضروری شود.
به عنوان مثال، بررسی اجزای کلیدی مانند دیسکهای ترمز، لنتها و روغن بسیار مهم است، زیرا خرابی این اجزا میتواند بر ایمنی تأثیر بگذارد و توانایی واکنش به موقعیتهای پیشبینی نشده را به تأخیر بیندازد. نگه داشتن وسیله نقلیه در بهترین شرایط به جلوگیری از این مشکلات و کاهش اضطراب رانندگی کمک میکند.
به گفته کارشناسان، بیش از نیمی از تصادفات رانندگی منجر به مرگ به دلیل رانندگی تهاجمی است. یکی از دلایل اصلی این رفتار، فشار برای رسیدن به مقصد یا تعهد در زمان مقرر است.
برای جلوگیری از استرس عجله، سعی کنید سفرهای خود را از قبل برنامهریزی کنید و ترافیک احتمالی و شرایط جاده را در نظر بگیرید. اختصاص زمان کافی و در نظر گرفتن مسیرهای جایگزین میتواند به کاهش استرس و جلوگیری از تصمیمات آنی در جاده کمک کند.
استفاده از تلفن همراه و سایر عوامل حواسپرتی هنگام رانندگی میتواند باعث افزایش تحریکپذیری و کاهش توانایی شما در واکنش به تصادف شود.
تمرکز بر جاده و محدود کردن استفاده از دستگاههای الکترونیکی میتواند با فراهم کردن امکان تصمیمگیریهای آرامتر و منطقیتر، به کاهش تکانشگری و بهبود ایمنی کمک کند.
اتخاذ یک سبک رانندگی آرام، تعاملات اجتماعی مثبتتری را ترویج میدهد. یک راننده آرام کمتر احتمال دارد با ژست تهاجمی یا پاسخ تند واکنش نشان دهد، که به کاهش موقعیتهای پرتنش با سایر رانندگان کمک میکند.
رانندگی آرام به ما کمک میکند از انباشت استرس جلوگیری کنیم. استرس میتواند تأثیر طولانیمدتی بر سلامت روان ما بگذارد و با افزایش اضطراب، به فرسودگی شغلی دامن بزند.
خشم یا ناامیدی پشت فرمان گاهی اوقات اجتنابناپذیر است. با این حال، میتوان عادات رانندگی خود را تغییر داد تا آنها را ایمنتر و آرامتر کرد. تنفس عمیق، برنامهریزی دقیق و کنترل احساسات، راههایی برای مقابله با این احساسات هستند.
هنگام رانندگی، همیشه اطرافیان، خانواده و سایر رانندگان را در نظر بگیرید. به یاد داشته باشید که حفظ آرامش، بیش از هر چیز، عملی از روی ملاحظه و احترام به خود و دیگران است. لبخند بزنید، نفس بکشید و بگذارید جاده شما را با خیال راحت به ماجراجوییهای جدیدتان ببرد!
کانال تلگرامی سواد زندگی: savadzendegi@