‌خدیجه باقرآبادی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه کودکان در رشد فکری مراحل متعددی را می‌گذارند، اظهار کرد: برخی از موارد نشانه رشد فکری بچه‌ها و روندی طبیعی است.

وی ادامه داد: از جمله این موارد می‌توان به داشتن دوست یا همراه خیالی اشاره کرد که فراوانی آن آنقدر بین کودکان زیاد است که می‌توان گفت 25 تا 65 درصد کودکان دوست خیالی دارند.

به گفته این روانشاس، عمده سنی که کودکان در آن همراه خیالی دارند، سه تا هشت سالگی است و این همراه خیالی حداکثر تا 10 سالگی همراه کودک می‌ماند و پس از آن کودک همراه خیالی خود را رها می‌کند.

باقرآبادی یادآوری کرد: دوست خیالی موجودی است که کودک برای او اسم می‌گذارد، با او بازی و زندگی می‌کند و حتی گاهی احساساتش را از زبان دوست خیالی بیان می‌کند.

وی با بیان اینکه خانواده‌ها نباید از داشتن دوست خیالی کودکشان نگران باشند، افزود: این یک مرحله طبیعی از رشد شناختی کودک است.

این کارشناس ارشد روانشناسی با تاکید بر اینکه خانواده نباید کودک را بخاطر داشتن دوست خیالی تنبیه و توبیخ کند و یا به او بگوید "چرا دروغ می‌گویی"، خاطرنشان کرد: از سوی دیگر دامن زدن به دوست خیالی هم به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.

به گفته باقرآبادی، پدر و مادر هرگز نباید به کودکشان بگویند برو با دوستت بازی کن و یا برای او هم خوراکی ببر.

وی معتقد است، برای اینکه دوست خیالی زودتر از کودک جدا شود، خانواده باید او را به سمت دوست و همبازی واقعی سوق دهند، برای مثال کودک را به جمع گروه‌های اجتماعی کودکان در پارک، مهد کودک، گروه بچه‌های خانوادگی و ... ببرند.

این روانشناس گفت: توجه به مکالمه کودک با دوست خیالی‌اش نیز بسیار مهم است و پدر و مادر می‌توانند از دل این مکالمات به احساس کودک خود پی ببرند، زیرا کودکان بسیاری از مواقع احساسات خود را از زبان دوست خیالی مطرح می‌کنند.

باقرآبادی اظهار کرد: اگر کودکی بعد از سن 10 سالگی همچنان دوست خیالی داشته باشد نیازمند کمک‌های تخصصی از سوی روانشناس و مشاور است، زیرا ممکن است مشکلات هوشی و یا اعتماد به نفس داشته باشد.

کانال عصر ایران در تلگرام