سن ابتلا به بیماری شانه منجمد

2 درصد کل انسانها در طول عمر خود به بیماری شانه منجمد (کپسولیت چسبنده شانه) مبتلا می شوند.

دکتر فرجود شکوهی عضو فیزیوتراپیست شورایعالی نظام پزشکی، با بیان اینکه مشخصات بارز این بیماری درد، خشکی و محدودیت شدید حرکات شانه است و معمولا دست به سختی به پشت و بالا حرکت می کند، افزود: علائم این بیماری عموما به صورت تدریجی آشکار گشته، با گذشت زمان تشدید یافته و باعث خشکی شانه می شود.
 
وی درمان خشکی شانه را انجام درمان های تخصصی فیزیوتراپی شامل حرکات کششی، موبیلیزیشن، ماساژ، مانی پولیشن، استفاده از سوزن خشک (درای نیدرلینگ) و گاهی اوقات درمان های دارویی نظیر تزریق کورتیکو استروئیدها و داروهای بی حس کننده به کپسول مفصل عنوان کرد و گفت: در موارد بسیار کمی نیز برای شل کردن کپسول مفصل و رفع خشکی شانه به منظور حرکت آزادانه تر آن به جراحی نیاز است.
 
احتمال ابتلا 50 تا 60 درصدی شانه دیگر در سال های آتی

عضو شورایعالی نظام پزشکی سازمان نظام پزشکی ادامه داد: اگر یک شانه درگیر شود، احتمال ابتلای شانه دیگر در سالهای آتی 50 تا 60 درصد بوده و این در حالی است که در 14درصد موارد، هر دو شانه با هم مبتلا می شوند.
 
به گفته وی علت بروز این بیماری هنوز ناشناخته است و اغلب این بیماران فاقد هرگونه بیماری خاص در شانه و یا سایر نقاط بدن بوده اند اما برخی بیماری ها احتمال ابتلا به بیماری شانه منجمد را افزایش می دهد.
 
نماینده گروه های پروانه دار در شورایعالی نظام پزشکی  این بیماری ها را شامل دیابت حدود 20 درصد (5 برابر افراد غیر دیابتی) و افزایش احتمال در گیری 70 درصدی سمت مقابل در سالهای آتی، کم کاری تیروئید، دیسک های گردن و بیماری و یا جراحی احشاء داخل قفسه سینه مثل قلب و ریه دانست و ابراز داشت: البته نوعی از شانه منجمد نیز بدنبال بیماریهای مفصل شانه چون ضربه به شانه و یا انجام کارهای سنگین و طولانی با شانه و یا جراحی آن ایجاد می شود.
 
وی با اشاره به اینکه برخی این ها را به عنوان "خشکی" شانه محسوب کرده و جزء "شانه منجمد" معمولی نمی دانند، گفت: البته بسیار به هم شبیه و اغلب آنها را یکسان می دانند. در مجموع تمام بیمارانی که به این بیماری مبتلا می شوند، مدتی به دلایلی دچار بی حرکتی شانه شده اند.
 
به گفته شکوهی علائم شانه منجمد عموما با گذشت زمان اغلب پس از آخرین آسیب دیدگی، جراحی یا بی حرکت کردن شانه آشکار می شوند. در این بیماری، بیماران عموما درد شانه خفیفی را احساس می کنند که با انجام حرکات یا فعالیت های مشخص، افزایش می یابد.
 
وی با بیان اینکه درد بیشتر در ناحیه شانه متمرکز است، ابراز داشت: با این حال گاهی اوقات درد، در بازو، قسمت بالای کمر و گردن نیز به صورت احساس خشکی نمایان شده و با هر حرکت شانه و یا فعالیت هایی چون بالا بردن، بلند کردن، کشیدن یا هل دادن دست، دراز کشیدن بر روی ناحیه آسیب دیده و قرار دادن دست در پشت کمر (پوشیدن سینه بند) که باعث وارد شدن فشار بر مفصل شانه می شوند، افزایش پیدا می کند.
 
عضو شورای عالی نظام پزشکی اضافه کرد: بیماران مبتلا به خشکی شانه اغلب شب ها یا صبح ها در هنگام بیدار شدن از خواب دچار درد شانه و با پیشرفت بیماری از مرحله دردناک به مرحله منجمد، درد به شدت کاهش پیدا می کند و احساس خشکی و گرفتگی مفصل شانه بروز می یابد.