سید محمد علی ابطحی در سایت خود نوشت:
من با حضور آقای احمدی نژاد در جلسه افتتاحیه در موقع سخنرانی آقای بوش موافق بودم.
نوعی ادب است که رؤسای هیأت ها در جلسه افتتاحیه باشند. تا جائی که من می دانم هیأت های ایرانی در طول این سال ها موقع سخنرانی رئیس جمهور آمریکا در جلسه افتتاحیه حاضر نمی شدند.
در سفر اول آقای خاتمی هم به سازمان ملل، موقع سخنرانی کلینتون در هتل نشسته بودیم.
تنها در سفر دوم که جلسه هزاره بود و همه رهبران جهان شخصاً شرکت کرده بودند، وقت اعلام شده سخنرانی آقای خاتمی بعد از ظهر روز اول بود؛ خبر دادند که آقای کلینتون می خواهد پای سخنرانی آقای خاتمی بنشیند، آقای خاتمی قبول کرد که در افتتاحیه و پای سخنرانی آقای کلینتون بنشیند.
ولی معتقدم حتی اگر سال اول هم بدون این که کلینتون قول نشستن پای سخنرانی آقای خاتمی را بدهد، رئیس جمهور در جلسه افتتاحیه و پای سخنان رئیس جمهورد آمریکا می نشست، خوب بود.
درست مثل کاری که امسال آقای احمدی نژاد کرد.
تازه آقای احمدی نژاد این شانس را هم دارد که کسی در ایران غیرت دینی و ملی اش در مورد ایشان گل نمی کند که داد و فریاد کنند و کفن بپوشند و بگویند در حالی که موقع سخنرانی احمدی نژاد میز آمریکا خالی بود، چرا آقای احمدی نژاد پای سخنرانی بوش نشست.