با سعدی در گلستان : پای در زنجیر پیشِ دوستان / بِهْ که با بیگانگان در بوستان (+صدا)

این حکایت را با خوانش مهرداد خدیر این‌جا بشنوید

عصر ایران ــ از صحبتِ یارانِ دِمَشْقم مَلالتی پدید آمده بود؛ سر در بیابانِ قُدس نهادم و با حیوانات اُنس گرفتم. تا وقتی که اسیرِ فرنگ شدم، در خنْدَقِ طَرابُلُس با جُهودانم به کارِ گِل بداشتند.

یکی از رؤسایِ حَلَب که سابقه‌ای میانِ ما بود گذر کرد و بشناخت و گفت: ای فلان! این چه حالت است؟! گفتم: چه گویم؟:

همی گریختم از مردمان به کوه و به دشت
که از خدای نبودم به آدمی پرداخت

قیاس کن که چه حالم بود در این ساعت
که در طویلهٔ نامردمم بباید ساخت

پای در زنجیر پیشِ دوستان
بِهْ که با بیگانگان در بوستان

بر حالتِ من رحمت آورد و به ده دینار از قیدم خلاص کرد و با خود به حلب برد و دختری که داشت به نِکاح من در آورد به کابین صد دینار. 
مدّتی برآمد. بدخویِ ستیزه‌رویِ نافرمان بود؛ زبان درازی کردن گرفت و عیشِ مرا مُنَغَّص داشتن.

زنِ بد در سرایِ مردِ نکو
هم در این عالم است دوزخِ او

زینهار از قرینِ بد، زِنهار!
وَ قِنا رَبَّنا عَذاب النّار

باری زبانِ تَعَنّت دراز کرده همی‌گفت: تو آن نیستی که پدرِ من تو را از فرنگ خلاص کرد؟! گفتم: بلی! من آنم که به ده دینار از قیدِ فرنگم بازخرید و به صد دینارْ به دستِ تو گرفتار کرد.

شنیدم گوسپندی را بزرگی
رهانید از دهان و دستِ گرگی

شبانگه کارد در حلقش بمالید
روانِ گوسپند از وی بنالید:

که از چنگالِ گرگم در‌ربودی
چو دیدم عاقبت، خود گرگ بودی!

بیشتر بخوانید:

با سعدی در گلستان : زاهد که درم گرفت و دینار / زاهدتر از او یکی به دست آر (+صدا)

با سعدی در گلستان : گلِ سرخش چو عارضِ خوبان / سنبلش همچو زلفِ محبوبان (+صدا)

با سعدی در گلستان : به دیدارِ مردم شدن عیب نیست / ولیکن نه چندان که گویند: بس (+صدا)

با سعدی در گلستان : چو باد اندر شکم پیچد فرو هل / که باد اندر شکم بار است بر دل (+صدا)

تماشاخانه

ورود آزمایشی لاکین به نیویورک؛ استقبال گرم از قهوه چینی در منهتن (فیلم)

مصاحبه دارا خسروشاهی به همراه مادرش / از مدیریت بحران اوبر تا آینده تاکسی‌های بدون راننده (فیلم)

فیلم های دیگر