با سعدی در گلستان : شخصی همه شب بر سرِ بیمار گریست / چون روز آمد، بمرد و بیمار بزیست (+صدا)

این حکایت را با خوانش مهرداد خدیر این‌جا بشنوید

عصر ایران ــ پیاده‌ای سر و پا برهنه با کاروانِ حجاز از کوفه به در آمد و همراهِ ما شد و معلومی نداشت؛ خرامان همی‌رفت و می‌گفت:

«نه به اَسْتَر بَر، سوارم نه چو اشتر زیر بارم
نه خداوندِ رعیّت نه غلامِ شهریارم

غمِ موجود و پریشانیِ مَعدوم ندارم
نفسی می‌زنم آسوده و عمری می‌گذارم»

اشتر سواری گفتش: ای درویش کجا می‌روی؟! برگرد که به سختی بمیری. نشنید و قدم در بیابان نهاد و برفت. چون به نَخْلهٔ محمود در رسیدیم، توانگر را اجل فرا رسید. درویش به بالینش فراز آمد و گفت: «ما به سختی بنمردیم و تو بر بختی* بمردی.»

شخصی همه شب بر سرِ بیمار گریست
چون روز آمد، بمرد و بیمار بزیست

ای بسا اسبِ تیزرو که بماند
که خرِ لنگْ جان به منزل برد

بس که در خاک تندرستان را
دفن کردیم و زخم‌خورده نمرد

-------------------------------------------------------

* اگر منظور شتر خراسانی باشد باید بُختی خوانده شود اما برخی بَختی را هم درست دانسته‌اند. خوانش‌گر فارغ از این دو و بر اساس قافیه با سَختی همان بَختی خوانده و شاید به بخت - و قاعدتا بد- هم بتوان نسبت داد هر چند که چون قبل‌تر به شترسوار بودن اشاره شده بُختی درست‌تر است ولو به خاطر "سختی"  بُختی را بَختی بخوانیم.

بیشتر بخوانید:

با سعدی در گلستان : با سیه‌دل چه سود گفتن وعظ؟ / نرود میخِ آهنی، در سنگ (+صدا)

با سعدی در گلستان : پارسایان روی در مخلوق / پشت بر قبله می‌کنند نماز (+صدا)

با سعدی در گلستان : هر سو دَوَد آن کَش ز برِ خویش براند / وآن را که بخواند به درِ کس ندواند (+صدا)

با سعدی در گلستان : حاجت به کلاهِ بَرَکی داشتنت نیست / درویش‌صفت باش و کلاهِ تَتَری دار (+صدا)

تماشاخانه

شغلی برای زنان با ارزش اقتصادی ۱۰ تریلیون دلار (فیلم)

طراح اسکناس بیست‌ تومانی کیست؟ چگونه روستای زادگاهش را ماندگار کرد؟ (فیلم)

فیلم های دیگر