تابناک: ایران که زمانی به مدت ده سال ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا را یدک میکشید و بازیهای جام ملتهای آسیا را در سالهای 1968 و 1974 میلادی برابر با 1347 و 1355 شمسی به خوبی برگزار کرده بود، اکنون 34 سال است که نتوانسته میزبانی این بازیها را در اختیار بگیرد و امروز در خبرها آمد که بن همام قطری که بناحق میزبانی بازیهای جام ملتهای آسیا در سال 2011 را به کشور خود داده، با ترفندی دیگر میزبانی بازیهای جام ملتهای آسیا در سال 2015 را نیز از ایران سلب کرده و به استرالیای تازه وارد به بازیهای جام ملتهای آسیا پیشکش کرده است.
بن همام که ریاست مجددش بر کنفدراسیون آسیا را مدیون رای نماینده ایران است، با سلب شانس میزبانی از ایران برای بازیها جام ملتهای آسیا در سال 2015، در یک اقدام سخاوتمندانه(!) به ایران پیشنهاد داده است که چون کشوری برای بازیهای جام ملتهای آسیا در سال 2019 ثبت نام نکرده است، ایران از هم اکنون برای این بازیها ثبت نام کند.
او که در معامله با مقامات فوتبال کشورمان با کسب رأی ایران توانست با اختلاف یک رای رقیب بحرینی خود را از ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا کنار گذارد، به گونهای در موضوع دادن میزبانی به ایران عمل کرده است که گویی با دسته کورها و افراد ناآگاه طرف است. این رفتار بن همام نشان میدهد که به ظاهر فراموش کرده است که پیش از اینکه قطر کشور مستقلی شود و استقلال خود را از دست استعمار انگلستان به دست آورد، ایران یکی از بنیانگذاران کنفدراسیون فوتبال آسیا AFC در سال 1955 بوده است.
البته برای افرادی مانند تاج، کفاشیان و دیگران که فوتبال را با دل و جان خود لمس نکردهاند، شاید بیان آقای بن همام توهین نبوده و حتی از اینکه این پیشنهاد سخاوتمندانه(!) را ـ یعنی دعوت از ایران به ثبت نام براي کسب میزبانی دو دوره آینده ـ داده است، بر خود و فدراسیونشان ببالند؛ ولی براستی چه بر سرمان آمده و چرا باید این همه در بهرهگیری از فرصتهایی که هم میتواند از بعد ورزشی و هم از بعد اقتصادی برای کشورمان دستاوردهای غیرقابل انکاری داشته باشد ضعیف باشیم؟
چرا بازیهای جام ملتهای آسیایی 2007 و 2011 و 2015 نباید پس از گذشت سی سال در ایران برگزار میشد و کشورهایی مانند قطر که در دهه هشتاد میلادی یک بار این میزبانی را از آن خود نموده و استرالیایی که دو سال بیشتر از ورود او به بازیهای جام ملتهای آسیا نمیگذرد، براحتی میزبان شوند، اما ایران با اما و اگرهای بسیار در انتظار وعده سر خرمن آقای رئیس کنفدراسیون برای 10 سال آینده باشد؟