مقام سازمان جهانی بهداشت: سرایت آبله میمون می تواند در تابستان سرعت بگیرد

آبله میمون یک بیماری نادر که توسط ویروس آبله میمون ایجاد می شود، بخشی از همان خانواده آبله است. این ویروس که عموما در مناطق دورافتاده مرکز و غرب آفریقا رخ می دهد، اولین بار در سال ۱۹۵۸ (۳۷-۱۳۳۶) در میمون های در قفس حبس شده، مشاهده گردید و یک دهه پس از آن در سال ۱۹۷۰ (۴۹-۱۳۴۸) اولین مورد انسانی ثبت شد.

هانس کلاگ مدیر منطقه اروپای سازمان جهانی بهداشت هشدار داد سرایت ویروس نادر آبله میمون می تواند در فصل تابستان سرعت بگیرد.

به گزارش ایرنا، راشاتودی به نقل از مقام ارشد سازمان جهانی بهداشت در قاره اروپا نوشت: انتظار می رود اروپا در ماه های آینده با موجی از موارد ابتلا به آبله میمون مواجه شود.

هانس کلاگ روز جمعه گفت: با وارد شدن به فصل تابستان.... با گردهمای های جمعی، جشن ها و مهمانی ها، نگران این هستم که سرایت این ویروس سرعت گیرد.

وی افزود: تعداد مبتلایان ممکن است افزایش یابد زیرا موارد شناسایی شده در بین افرادی است که علائم این بیماری را نمی دانند.

مدیر منطقه ای سازمان جهانی بهداشت در اروپا افزود: گسترش فعلی ویروس در غرب اروپا «غیر عادی» است زیرا قبلاً بیشتر به آفریقای مرکزی و غربی محدود می شد.

ده‌ها مورد آبله میمون؛ بیماری که جوش‌های مشخصی را روی پوست به جا می‌گذارد اما به ندرت می تواند منجر به مرگ شود، در آمریکا، کانادا و استرالیا و همچنین در بریتانیا، فرانسه، پرتغال، سوئد و سایر کشورهای اروپایی شناسایی شده است.

روز جمعه مقامات بهداشتی فرانسه، بلژیک و آلمان درباره اولین مورد ابتلا در کشورشان گزارش دادند. در بلژیک ابتلای سه مورد گزارش شده که به برگزاری جشن هایی درد شهر آنتورپ ربط داشته است.

همان روز یک مورد ابتلا در سرزمین های اشغالی شناسایی شد. فرد مبتلا مردی بود که از یک مکان پرازدحام در غرب اروپا وارد این اراضی شده بود.

موارد ابتدایی ابتلا به آبله میون در بین افراد همجنس گرا و دوجنس گرا یا دارای رابطه جنسی با دیگر مردان بوده است.

مقامات بهداشتی انگلیس نیز نگرانی های کلاگ را تایید کرده اند و گفته اند انتظار می رود موارد ابتلا در روزهای آینده افزایش یابد و افراد مبتلا باید در سطح جامعه شناسایی شوند.

انگلیس روز جمعه ۲۰ مورد ابتلا را ثبت کرد.

آبله میمون زمانی انتقال می یابد که فردی با فرد دیگر، حیوان یا مواد آلوده به آن ویروس در تماس نزدیک باشد. این ویروس می تواند از طریق ترک پوست، دستگاه تنفسی یا از راه چشم، دهان و بینی وارد بدن شود. انتقال ویروس از انسان به انسان معمولا از طریق قطرات تنفسی اتفاق می افتد، اما لازم به ذکر است که معمولا تماس رو در روی طولانی مدت منجر به ابتلا می شود. در همین حال، انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز یا چنگ گرفتن رخ دهد.

کانال عصر ایران در تلگرام