پاسخ انجمن صنفي روزنامه‌نگاران به صفار هرندی

متاسفانه نوع نگرشي كه پس از روي كار آمدن دولت نهم در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي نسبت به مطبوعات و روزنامه‌نگاران حاكم شده است مبتني بر چنين ديدگاهي است كه روزنامه‌نگاران براي سفر به خارج بايد با معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد هماهنگ كنند و از آنها اجازه بگيرند.

انجمن صنفي روزنامه‌نگاران در پاسخ به سخنان وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي توضيحاتي ارائه داد.

به گزارش ايسنا، در اين توضيح آمده است: آقاي صفارهرندي درباره احضار تعدادي از خبرنگاراني كه از سوي « انجمن صنفي روزنامه‌نگاران ايران» به هلند سفر كرده بودند پاسخ داده‌اند: «من احضار خبرنگاران را نشنيده‌ام. به نظرم خوب است خود آن خبرنگاران به مردم توضيح دهند كجا رفته‌اند، چه كارهايي كرده‌اند و با چه كساني ملاقات كرده‌اند. اگر همان را توضيح دهند كاري به وزارت اطلاعات نخواهد داشت».

در ادامه انجمن صنفي ابراز عقيده كرده است: هر چند اظهار چنين پاسخي از سوي وزيري كه متولي امور مطبوعات در كشور است تا حد زيادي از عدم پي‌گيري و مطالعه‌ي اخبار نشان دارد، چرا كه خبر نحوه‌ي برخورد با روزنامه‌نگاران يادشده پس از بازگشت در فرودگاه و ضبط تمام وسايل همراه ايشان و احضار آنان در رسانه‌ها منتشر شد، اما جالب‌تر از آن درخواست ايشان از خبرنگاران براي توضيح گزارش سفرشان به مردم است.

متاسفانه بايد گفت با شيوه‌ي برخوردي كه با اين روزنامه‌نگاران در فرودگاه شد، كوچك‌ترين فرصتي براي آنان براي ارايه‌ي گزارش سفرشان به مردم باقي نماند.

خوشبختانه يكي از وظايف رايج در كار روزنامه‌نگاري ارايه‌ي گزارش سفر به مردم است! (هرچند واژه‌ي مردم در اين اظهارنظر كلي و مبهم بوده و جايگاه حقوقي نيز معلوم نيست) و قطعا اگر فرصت داده شده بود اين كار را انجام مي‌دادند، اما برخلاف انتظار و سخن وزير آنها قبل از انجام اين كار و در بدو ورودشان به تهران سر و كارشان با برخي نهادهاي فرودگاهي افتاد و تاكنون نيز گرفتار پاسخگويي به همين نهادها مانده و فرصت گزارش سفر به مردم نيافته‌اند! واقعا از وزيري كه خود روزنامه‌نگار بوده‌اند و حالا هم بايد بيشترين حساسيت و توجه را نسبت به حقوق حرفه‌اي و قانوني روزنامه‌نگاران داشته باشند، بيشتر از اين انتظار مي‌رفت كه خود را نسبت به احضار و برخورد با روزنامه‌نگاران به هر دليل بي‌اطلاع اعلام كنند.

در ادامه اين توضيح آمده است: ايشان گفته‌اند: «در مورد اين سفر از معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد چيزي سوال نشده و براي اين سفر اجازه گرفته نشده است».

آقاي وزير معلوم دارند كه طبق چه قانوني شهروندان ايراني و از جمله روزنامه‌نگاران بايد براي سفر به خارج اجازه بگيرند؟ متاسفانه نوع نگرشي كه پس از روي كار آمدن دولت نهم در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي نسبت به مطبوعات و روزنامه‌نگاران حاكم شده است مبتني بر چنين ديدگاهي است كه روزنامه‌نگاران براي سفر به خارج بايد با معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد هماهنگ كنند و از آنها اجازه بگيرند.

ضمن آن‌كه اين نگرش هيچ‌گونه انطباقي با موازين حقوقي و قانوني جاري در جمهوري اسلامي ايران ندارد و خواسته‌اي كاملا غيرقانوني و قطعا ناقض استقلال حرفه‌اي و امنيت شغلي روزنامه‌نگاران در انجام وظايف حرفه‌اي‌شان است، به نظر ما اين‌گونه سخنان و اقدامات پيامد فقط نوعي سوء ظن و نگرش بدبينانه به شهروندان و از جمله روزنامه‌نگاران است، در حالي كه انجمن صنفي و اعضاي آن خود را متعهد به رعايت همه‌ي موازين حقوقي و قانوني و پايبندي به منافع ملي مي‌دانند و هرگونه ارتباط و مراوده‌اي با ديگران را در چنين چارچوبي پي مي‌گيرند.

انجمن صنفي روزنامه‌نگاران در ادامه آورده است: ايشان گفته‌اند: «هويت جاهايي كه دعوت مي‌كنند و دوستان مطبوعاتي ما براي بازديد مي‌روند بايد شناخته شده باشد. اگر دستگاه‌هاي حكومتي و سازمان‌هايي كه مرتبط با كشور ما هستند به صورت قانوني ارتباطي در چارچوب پروتكل‌هايي كه بين طرفين برقرار كرده است، مراوده‌اي صورت بگيرد، اين يك امر طبيعي و مشخص است. اگر صنوف مي‌خواهند با يكديگر ارتباط داشته باشند قاعدتا نبايد سر از سازمان‌هاي دولتي آن طرف در بياورند».

ايشان ادامه داده است: «ارتباط گرفتن با دستگاه‌هايي كه كارشان تاثير بر احوال كشورهاي ديگر و طراحي براي تحول كشورها در دستور كارشان است كار حرفه‌اي روزنامه‌نگاري نيست. اگر دوستاني كه به هلند سفر كرده‌اند سفرنامه‌شان را بگويند، خيلي از چيزها روشن مي‌شود».

در ادامه اين توضيح ابراز عقيده شده است: متاسفانه بايد گفت حاكميت نگاه امنيتي، بر مطالب اظهار شده، هويداست و مشكل اصلي نيز از همين جا ناشي مي‌شود كه وزير متولي امور فرهنگ و هنر در مطبوعات با ديدي امنيتي به فعاليت‌هاي زيرمجموعه‌اش مي‌نگرد و اصل را هم بر اين گذاشته كه ديگران در پي تاثيرگذاري و تغيير احوال مايند و بايد از اين اقدام جلوگيري كرد.

حاكميت اين نگاه ديگر جاي هيچ‌گونه تعاملي توسط نهادهاي مدني و از جمله انجمن صنفي روزنامه‌نگاران با نهادهاي مشابه در ديگر كشورها نمي‌گذارند؛ چرا كه تفسير اين‌كه چه نهادي دولتي است يا غيردولتي، به اراده‌ي حاكم بستگي دارد و خلاصه‌ي كلام اين‌كه نهادهاي مدني هم بايد همچون زيرمجموعه دولت، عمل و با اجازه، ارتباط برقرار كنند كه طبعا اين با فلسفه‌ي كار نهادهاي مدني و بخش خصوصي تناقض دارد. ضمن اين‌كه انطباقي با موازين حقوقي و قانوني هم ندارد.

در عين حال وزير محترم مي‌توانند از همكار خود در دولت گزارش كامل آن‌چه را در اين سفر انجام شده دريابند و دريابند كه اين‌گونه نگاه به سفر روزنامه‌نگاران چه‌قدر اشتباه و هزينه‌زاست. به نظر ما از طريق تعامل مثبت و سازنده با انجمن و روزنامه‌نگاران به راحتي مي‌توان چنين برخوردها و هزينه‌هايي را بر نظام بار نكرد.

انجمن صنفي روزنامه‌نگاران در بخش ديگر توضيح خود اظهار كرده است: آقاي وزير در پاسخ به اين سوال كه با توجه به اين‌كه وزارت كار انتخابات انجمن صنفي را نپذيرفته، اقدامات اين انجمن را چگونه مي‌بينيد؟ گفته‌اند: «منتظريم وزارت كار قضاوت خويش را در مورد صلاحيت انجمن صنفي در برپايي انتخابات و اساس‌نامه انجام دهد».

خوشحاليم كه ايشان در اين حد نسبت به مسائل انجمن پي‌گير هستند و محبت دارند و از مواضع قبلي خود فاصله گرفته‌اند. هرچند انجمن مشروعيت و هويت خود را مديون اعضاست و در نهايت اين آنها هستند كه بايد در مورد سرنوشت انجمن تصميم بگيرند و منتخبان آنها در هيات مديره تمام تلاش و تعامل خود را براي حل و فصل مسايل حقوقي با وزارت كار به كار بسته‌اند، اما از آقاي وزير انتظار مي‌رفت پاسخ ديگري مي‌دادند.

جهت اطلاع ايشان بيان مي‌شود كه پس از روي كار آمدن دولت نهم، انجمن نهايت تلاش خود را در تعامل مثبت و سازنده با وزارتخانه مرتبط از جمله معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد به كار بست و با اين‌كه در آن زمان مشكلي به لحاظ انتخابات و اساسنامه هم نداشت، نه تنها مورد پذيرش مسوولان مربوطه قرار نگرفت، بلكه اقدام‌ها به گونه‌اي در جهت حذف و ناديده گرفتن انجمن جريان يافت.

در ادامه اين توضيح از آنچه بازپس‌گيري هديه رييس‌جمهور خاتمي كه قرار بود به صورت كامپيوتر دستي به روزنامه‌نگاران داده شود از انجمن و تبديل آن به وجه نقدي و توزيع بدون ضابطه آن در ميان گروهي از روزنامه‌نگاران، پس‌گيري برگزاري مسابقه جشنواره مطبوعات پس از سال‌ها از انجمن و دولتي كردن آن و در عين حال حمايت آشكار مسوولان ارشاد از نهاد صنفي – سياسي موازي با انجمن خوانده شده، به عنوان نشانه‌هاي آشكاري بر اين مدعا آمده و اظهار اميدواري شده اين‌گونه نباشد كه وزير ارشاد منتظر اعلام انحلال انجمن از سوي وزارت كار و تشكيل انجمني ديگر توسط كساني كه دوستان همفكر خوانده شده‌اند، باشد.

انجمن صنفي روزنامه‌نگاران در پايان اظهار كرده است: ما خوشحال بوديم كه آقاي صفارهرندي با تجربه‌ي روزنامه‌نگاري بر سكان امور فرهنگ و مطبوعات نشسته‌اند و مي‌توانند يار خاطر روزنامه‌نگاران و تنها نهاد صنفي آنها باشند و هنوز نيز بر اين اميديم، و اميدواريم كه ايشان تفاوت بارز جايگاه امروز خود با ديروز را دريابند و به گونه‌اي سخن بگويند كه همه‌ي اصحاب هنر و فرهنگ و مطبوعات خود را زير چتر حمايت ايشان ببينند.