۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۱۳:۳۶
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۷۰۸۲۱۰
تاریخ انتشار: ۱۵:۲۶ - ۲۳-۱۰-۱۳۹۸
کد ۷۰۸۲۱۰
انتشار: ۱۵:۲۶ - ۲۳-۱۰-۱۳۹۸

انسانیت معلق در دنیای ذهنی نزار موسوی‌نیا/ نقدی جدی بر موجودیت انسان (فیلم)

او انگار سعی می‌کند با استفاده از سمبل‌های تاریخی نمادهای تازه‌ای خلق کند.. نمادهایی که از بطن تاریخ و هنر معاصر سردر می‌آورند.

کیفیت پایین

کیفیت خوب

عصر ایران؛ حسن ظهوری ـ نزار موسوی‌نیا یکی از چهره‌های شناخته شده هنر معاصر است که در آبادان به دنیا آمده و حالا سال‌هاست که آثار او در نمایشگاه‌های انفرادی و جمعی در ایران و سایر نقاط جهان به نمایش گذاشته شده‌است. ذهنیت او در نقاشی باعث شده تا خالق آثار و آدم‌هایی باشد که پیام‌های ناگفته اما آشنایی دارند.

نقاشی‌های او سراسر نمادگرایی است. سمبل‌های او تاریخی به وسعت حضور بشر را طی کرده‌اند و حالا دوباره روی بوم نقاشی‌ موسوی‌نیا ظاهر می‌شوند. او انگار سعی می‌کند با استفاده از سمبل‌های تاریخی نمادهای تازه‌ای خلق کند. نمادهایی که از بطن تاریخ و هنر معاصر سردر می‌آورند.

نقاشی‌های موسوی‌نیا طیف گسترده‌ای از موضوعات مختلف اجتماعی و سیاسی را دنبال می‌کند. از موضوعات محیط زیستی گرفته تا دوران شوم سلطه داعش و حتی غذا خوردن و منظر فلسفی و آن در آثار او دیده می‌شوند. به نظر می‌رسد او نقدی جدی بر موجودیت انسان دارد.

 

برچسب ها: نزار موسوی ، نقاش
ارسال به دوستان
اگر با مشتری و مخاطب سر و کار دارید، به این 3 «چرا» پاسخ دهید خبری که دروغ نبود ؛ ساخت دنباله فیلم سینمایی «روزی روزگاری در هالیوود» به کارگردانی دیوید فینچر چشم دولت روشن! پیامک تذکر حجاب به گیلان هم رسید کارت سوخت خودروها و موتورهایی که بیمه شخص ثالث ندارند، می سوزد ساخت فصل دوم سریال «شوگان» رسمی ‌شد اعدام 2 دزد در دزفول / اتهام: محاربه گروسی : باید به هر قیمتی از درگیری نظامی جلوگیری کرد/ ایران با جدیت بی سابقه ای وارد مذاکرات با امریکا شده افت ۳۰۰ میلیارد دلاری ثروت میلیاردرها در ۱۰۰ روز نخست دولت دوم ترامپ آتش‌سوزی در اسرائیل و عوارض احتمالی آن دغدغه جدید سعید جلیلی: ساختن فیلم سینمایی درباره واقعه 7 اکتبر ویتنام و آمریکا نیم قرن پس از جنگ خونین گاراژ رویایی یک میلیاردر هندی(عکس) خواستگار کینه‌جو دختر جوان را با شلیک گلوله کشت فرزند شما هم از این نقاشی ها دارد؟!(ویدئو) دانش آموزان دل‌زده، معلمان افسرده؛  چرا مدرسه واقعاً خانۀ دوم نیست؟