
انتخابات کنست (پارلمان) رژيم صهيونيستي ديروز برگزار شد و بنا بر نتايج اعلامشده، احزاب «کاديما»، «ليکود»، «اسرائيلخانه» و «کارگر» به ترتيب 28، 27، 15 و 13 کرسي را از آن خود کردند و اين حکايت از آن دارد که هيچيک از احزاب موجود، امکان تشکيل دولت بدون ائتلاف با ديگر احزاب را نخواهد داشت.
دکتر مجيد صفاتاج، کارشناس مسائل خاورميانه، در گفتوگو با «تابناک»، به تحليل شرايط پس از انتخابات در سرزمينهاي اشغالي پرداخت و با اشاره به خط سير تحولات منطقه گفت: حوادث سه سال گذشته تاکنون، بازگوکننده اين واقعيت براي ساکنان فلسطين اشغالي بوده است که اين مناطق، ديگر جاي امني براي زندگي نيست و نميتوان آينده اميدبخش همراه با آرامش را در آن متصور بود؛ درواقع، جنگ 33 روزه حزبالله، اين مسأله را در اذهان ساکنان فلسطين اشغالي مطرح و جنگ 22 روزه حماس نيز آن را تثبيت کرد.
اين کارشناس مسائل خاورميانه افزود: نتايج انتخابات اخير نشان داد که هيچيک از احزاب يا جريانهاي سياسي در سرزمينهاي اشغالي نتوانستهاند به ساکنان اين مناطق اطمينان دهند که توان تأمين امنيت و آينده اميدبخش را براي آنها دارند.
اين موضوع به دو شکل نمود پيدا کرده است: نخست اينکه مشارکت در انتخابات سير نزولي به خود گرفته و ديگر آنکه هيچيک از احزاب حاضر در انتخابات، نتوانستهاند به اکثريت قاطع يا معناداري دست يابند.
دکتر صفاتاج ادامه داد: شايد بسياري اميد داشتند مثل اتفاقي که در آمريکا رخ داد و يک موج طرفدار اوباما که حرف از تغيير ميزد، پديد آمد، در انتخابات اخير رژيم صهيونيستي هم تحول جدي رخ دهد؛ اما ميبينيم که هيچيک از احزاب نتوانستهاند حتي 25 درصد آرا را هم از آن خود کنند.
وي اضافه کرد: باور من اين است که اين انتخابات کمرنگ و آراي شکننده احزاب اصلي، نتيجهاش دولتي ضعيفتر از دولتهاي قبل خواهد بود که البته اين رويداد را ميتوان در امتداد فرسايش سياسي جامعه صهيونيستي تحليل کرد؛ بنابراين، بايد نظارهگر اختلافات دروني بيشتر ميان احزاب و گروههاي صهيونيستي در آيندهاي نزديک باشيم.
صفاتاج، ريشه اختلافات يادشده را اينگونه ميداند: به نظر من، اين اختلافات ناشي از بحران ملتسازي در سرزمينهاي اشغالي است و درواقع، تنوع بالاي قوميتي و نژادي باعث شده است که اختلاف سليقهها بيشتر بروز کرده و حتي باعث دلسردي مردم بر ماندن در اين مناطق شود؛ به گونهاي که بنا بر نظرسنجي يک مؤسسه اسرائيلي، بالغ بر 90 درصد ساکنان سرزمينهاي اشغالي، بازگشت به سرزمينهاي مادريشان را همواره به عنوان يک گزينه مدنظر دارند.