عصرایران - هر بار که هنرمندی چیزی می آفریند ، در فرآیند آفرینش می میرد و زنده می شود.به هنگام تولید فیلم ، تشویش و بی خوابی مزمنی که دچارش می شوم کابوس و تردید به خود ،ترس از شکست - دودلی مرا از پای در می آورد.اما در پایان کار ، هر چه نتیجه اش می خواهد باشد ، دوباره زنده و تازه میشوم.اغلب مردم فقط یکبار زندگی می کنند ، اما یک هنرمند بارها زندگی می کند.
هر کار هنری ارمغانی است جانکاه ، شیره آفریننده اش را می کشد ، اما در آخر به او جان تازه ای می بخشد.جالب اینجاست که من توانسته ام با هر پروژه شاهد مرگ و زندگی خودم باشم.
پرده هایی از مقابل چشم کنار می رود.هنر جان انسان را می مکد ، اما به او تازگی و طول عمر هم می بخشد.هر فرصتی برای آفرینش مجالیست برای به کمال رسیدن ، زایشی دوباره.
از کتاب سر کلاس با کیارستمی/ پال کرونین/ مترجم سهراب مهدوی