مصلحت و اعتبار نظام درخطر بازي‌هاي سياسي

روزنامه آفرینش نوشت:

به جرأت مي‌توان ادعا كرد كه شأنيت و حيثيت ملي با ارزش ترين چيزي است كه يك ملت را به وحدت، مقاومت، يكپارچگي و همكاري متقاعد مي كند. چرا كه تمام سختي‌ها را به جان مي‌خرند تا در مقابل همسايگان و ديگر ملل دنيا نشان دهند كه از چه صلابت و اقتداري برخوردارند.

حفظ اين وقار ملي از دور جريان سرچشمه مي‌گيرد. يك بخش آن مربوط به نحوه پذيرش و همراهي ملت با سياست‌هاي نظام است كه همواره شاهد آن بوده‌ايم و سربلندي كشور را رقم زده‌اند. جريان ديگري كه در حفظ و ارتقاي جايگاه و حيثيت كشور دخيل است مربوط به كارگزاران و مسئولان و صاحب منصبان حكومتي است.

متاسفانه در بخش دوم شاهد ضعف‌هاي بي شماري در حوزه اخلاق سياسي هستيم كه تبعات آن دامنگير ساير حوزه‌هاي اجتماعي و اقتصادي نيز شده است و آسيبي جدي بر حيثت بين المللي و منطقه‌اي كشور وارد ساخته است. طي چند روز اخير صحبت‌هاي بسياري پيرامون نشست محرمانه وزير خارجه و كميسيون امنيت ملي مجلس شوراي اسلامي در رسانه‌ها گسترده شده است كه به سوژه اصلي گزارش شبكه‌هاي خبري غربي نيز مبدل شد.

مراد از طرح اين بحث نه دفاع از برجام و وزارت خارجه است و نه به دنبال تخريب جناحي و سياسي هستيم. دامنه دار شدن اين جلسه از آنجا شروع شد كه صحبت‌هاي محرمانه وزيرخارجه توسط يكي از حضار بين خبرنگاران پخش شد و كار به پياده سازي نوار صحبت‌ها كشيد و باقي ماجرا...

فارق ازاينكه چه موضوعات محرمانه‌اي از اين جلسه به بيرون درز كرد و به شبكه‌هاي بيگانه رسيد و سوژه خبري محافل غربي شد، اين سوال مطرح است كه تمام اين قضايا و تلاش براي پخش اين صحبت‌هاي محرمانه از چه بابتي بوده و چه نفع جمعي براي ملت به همراه داشت؟!

نمي‌توان اين سبك خبررساني را به منزله روشن سازي افكار عمومي دانست، چرا كه در راستاي اجراي سياست‌ها و برنامه ريزي‌هاي كلان نظام به صلاح كشور نيست كه همه موضوعات به صورت علني پخش و منتشر شود. چرا كه فاش كردن نظرات و گفته‌هاي مسئولان رده بالا ممكن است موجب اقدامات پيش دستانه دشمن در مذاكرات و تصميم گيري‌هاي بعدي گردد.

از سوي ديگر با قاطعيت تمام مي‌توان گفت كه اين سبك خبررساني و افشاي موضوعات محرمانه به هيچ وجه به منزله صداقت افراد تلقي نمي گردد، چرا كه هيچ نفعي از قبل اين اقدام آنها نصيب ملت نمي‌شود. اما نفع اصلي اين اقدام در قالب تخريب‌هاي سياسي به سود كساني است كه قصد سياه نمايي اقدامات اجرايي صورت گرفته را دارند. به عبارت ديگر برخي جريان هاي سياسي براي رسيدن به اهداف خود حاضرند مصلحت و حيثيت نظام را دستخوش بازي‌هاي سياسي كنند و صرفاً به شكست طرف مقابل دست يابند.

اين دست اقدامات به منزله تخريب اعتبار نظام نزد ديگر كشورهاي دنيا نيز تلقي مي‌گردد.

وقتي اسناد و مذاكرات‌هاي محرمانه ما توسط افراد داخلي پخش و منتشر شود، چگونه مي‌توان در مذاكرات حساس و تصميم گيري‌هاي سرنوشت‌ساز با قدرت‌هاي جهاني و منطقه‌اي اين اطمينان را براي آنها ايجاد كنيم كه محتواي مذاكرات و سياست‌هاي انديشيده شده به طور علني پخش و منتشر نمي‌شود.

همچنين اين قبيل رفتارها موجب جدايي اركان قوا از يكديگر خواهد شد. وقتي وزارت خارجه اعتماد خود را نسبت به افراد و نهادهاي مختلف از دست بدهد، قطعاً همكاري كمتري با نهادهاي داخلي از خود نشان خواهد داد. به اين ترتيب اعتماد دروني كشور بين نهادهاي مختلف خدشه دار خواهد شد و از توان جمعي نظام كاسته مي شود.

تنها كافي است با كمي تامل به اين شيوه عملكردها، از خود بپرسيم چه دستاوردي براي كشور به دست خواهد آمد؟ كافي است منفعت اين قبيل اقدامات را بسنجيم و تشخيص دهيم كه نفع آن براي ملت محفوظ است و يا جريان‌هاي سياسي خود را متنعم مي‌سازند.