اگر همه مردم جهان همزمان چراغ‌ها را روشن کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟

نیروگاه‌های زغال‌سنگ و هسته‌ای می‌توانند در هر زمان مقدار زیادی برق تولید کنند، اما اگر برای تعمیرات خاموش یا دچار مشکل شوند، ممکن است راه‌اندازی مجددشان ساعت‌ها طول بکشد. همچنین واکنش کندی به تغییرات بار خواهند داشت.

نیروگاه‌هایی که از گاز طبیعی استفاده می‌کنند، می‌توانند سریع‌تر به تغییرات بار پاسخ دهند، بنابراین معمولاً گزینه‌ای برای پوشش دادن دوره‌های پرتقاضای برق مثل بعدازظهرهای گرم و آفتابی تابستان به شمار می‌روند.

منابع تجدیدپذیر مانند برق خورشیدی، بادی و آبی آلودگی کمتری تولید می‌کنند اما کنترل آن‌ها به آسانی نیست، چون باد همیشه با سرعت یکسان نمی‌وزد و هر روز در بیشتر نقاط آفتابی نیست.

مدیران شبکه از باتری‌های بزرگ برای هموار کردن جریان برق هنگام افزایش و کاهش تقاضا استفاده می‌کنند، اما هنوز امکان ذخیره برق کافی در باتری‌ها برای تامین برق یک شهر یا منطقه کامل وجود ندارد، زیرا باتری‌ها بسیار گران‌قیمت هستند و سریع تخلیه می‌شوند.

برخی از اپراتورهای نیروگاه‌های آبی می‌توانند در دوره‌های کم‌تقاضا آب را به دریاچه‌ها پمپ کنند و سپس هنگام افزایش تقاضا آن آب را از طریق توربین‌ها آزاد کنند تا برق تولید شود.

خوشبختانه اگر همه همزمان چراغ‌های خود را روشن کنند، دو عامل مانع از سقوط کامل سیستم خواهند شد. اول اینکه هیچ شبکه برق جهانی واحدی وجود ندارد. بیشتر کشورها شبکه‌های خود یا چند شبکه منطقه‌ای دارند.

شبکه‌های مجاور، مانند شبکه‌های ایالات متحده و کانادا، معمولاً به هم متصل هستند تا برق بتواند از طریق مرزها منتقل شود، اما می‌توانند به سرعت از یکدیگر جدا شوند، بنابراین حتی اگر در برخی مناطق خاموشی رخ دهد، بعید است که همه شبکه‌ها همزمان سقوط کنند.

طبق گزارش وزارت انرژی آمریکا، استفاده از لامپ‌های LED به طور میانگین، سالانه ۲۲۵ دلار صرفه‌جویی در هزینه برق خانوار را به دنبال دارد. تا سال ۲۰۲۰، تقریباً نیمی از خانه‌های آمریکا برای اکثر یا همه نیازهای روشنایی خود از LED استفاده می‌کردند. ال‌ای‌دی‌ها یا دیودهای ساطع‌کننده نور، دستگاه‌های نیمه‌هادی به نام ترانزیستور هستند که تقریبا بدون تولید گرما نور تولید می‌کنند.

علاوه بر روشن کردن چراغ‌ها، توجه به سرانجام نورهای منتشرشده اهمیت دارد. افزایش ناگهانی نور باعث افزایش قابل توجه در درخشش آسمان می‌شود؛ این درخشش همان روشنایی مه‌آلودی است که شب‌ها روی شهرها و روستاها را می‌پوشاند.

درخشش آسمان زمانی اتفاق می‌افتد که نور از ذرات مه و گرد و غبار در هوا منعکس می‌شود و با ایجاد نوری پراکنده آسمان شب را روشن می‌کند. کنترل این نور بسیار دشوار است؛ برای مثال، می‌تواند از سطوح روشن مثل شیشه ماشین‌ها و بتن بازتاب شود.

نورپردازی‌های شبانه معمولا بیش از حد هستند. به ساختمان‌های اداری خالی فکر کنید که چراغ‌هایشان به طور مداوم روشن است، یا چراغ‌های خیابانی که به جای روشن کردن خیابان‌ها و پیاده‌روها، به سمت بالا می‌تابند.

حتی سیستم‌های نورپردازی با طراحی بهینه نیز می‌توانند مشکل را تشدید کنند، به طوری که شهرها و بزرگراه‌ها از فضا قابل مشاهده‌اند و ستارگان از زمین ناپدید می‌شوند. این آلودگی نوری می‌تواند با مختل‌کردن چرخه‌های طبیعی خواب و بیداری بدن، به سلامت انسان آسیب بزند. همچنین می‌تواند حشرات، پرندگان، لاک‌پشت‌های دریایی و دیگر گونه‌های حیات‌وحش را گیج کند.

اگر همه مردم جهان همزمان چراغ‌هایشان را روشن کنند، افزایش متوسطی در مصرف برق خواهیم دید، اما به دلیل افزایش درخشش آسمان، ستاره‌ها در آسمان شب دیده نخواهند شد که نمای چندان جذابی نیست.