زیست نیوز: پژوهشگران موسسه آرژانتینی "آرید لندز ریسرچ" تاثیر فعالیت های انسان بر زیستبوم های مناطق خشک و بیابانی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و دریافته اند که شرایط جوامع پستانداران این مناطق به شدت در حال تغییر است. دانشمندان معتقدند که فعالیت هایی مانند چرای بی رویه دام ها زمینه ساز روند افزایشی انقراض های محلی و کاهش تنوع زیستی مناطق بیابانی می شود.
به گفته "ماریا ورونیکا چیلو" که رهبری پژوهش اخیر را بر عهده داشته، این برای نخستین بار است که تاثیر منفی فعالیت های انسان بر تنوع زیستی پستانداران مناطق خشک و بیابانی گزارش می شود. در پژوهش اخیر، نتایج 25 پژوهش دیگر که تاثیر انسان بر شرایط پستانداران مناطق خشک را بررسی کرده اند، مورد بازبینی قرار گرفته است.
در مجموع، 110 گونه شامل این تجزیه و تحلیل بوده اند که طیف گسترده ای از حیوانات را پوشش می دهد. شکار غیر قانونی، چرای دام، آتش سوزی و حمله گونه های مهاجم از جمله عواملی بوده اند که انسان در آنها نقش داشته و موجب آسیب دیدن جوامع پستانداران شده است. اگرچه بیایان و مناطق خشک، مکان های بی ثمر و متروک به نظر می رسند، اما اغلب پشتیبان مجموعه و زیستبوم های آسیب پذیری هستند که پستانداران نقش کلیدی را در آنها ایفا می کنند.
به گفته چیلو، زندگی در بیایان می تواند برای بسیاری از پستانداران مخاطره آمیز باشد. آنها همواره در معرض شرایط محیطی سخت و غیر قابل پیش بینی قرار دارند. افزون بر این، آنها به منابعی مشخص متکی بوده و هر عاملی که موجب نابودی این منابع شود، ادامه حیات آنها را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
شایان ذکر است، بنابر نتایج پژوهش اخیر، دانشمندان دریافته اند که چرای معقول و متوسط دام ها تاثیر کمتری بر تنوع زیستی پستانداران نسبت به آنچه که تصور می شد، دارد. این حقیقت که تولید فرآورده های دامی - از فعالیت های اصلی انسان در مناطق خشک - تاثیر کمتری بر تنوع زیستی پستانداران این منطقه دارد، حوزه جدیدی را برای پژوهش های هرچه بیشتر ایجاد کرده است.