.png "عصر ایران")
۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۰۲:۰۰
گل سوم بارسلونا به اینتر با ضربه باورنکردنی رافینیا (فیلم) یارانه دموکراسی
آنجا صبح ها که از خانه بیرون می آمدیم، از کیوسک سر کوچه یارانه دموکراسی خود را دریافت می کردیم. سهمیه روزانه هر نفر یک حق "نه" گفتن، یک حق "انتقاد کردن" و پاسخ شنیدن و یک حق "انتخاب" بود...یک سال که گذشت دیگر به خیلی چیزها عادت کرده بودیم. خیلی روزها تا شب به استفاده از حق "نه" گفتن و انتقاد کردن احتیاج پیدا نمی کردیم.
عصرایران ؛ مهدی قدیمی - آنجا صبح ها که از خانه بیرون می آمدیم، از کیوسک سر کوچه یارانه دموکراسی خود را دریافت می کردیم.
سهمیه روزانه هر نفر یک حق "نه" گفتن، یک حق "انتقاد کردن" و پاسخ شنیدن و یک حق "انتخاب" بود.
وقتی به اداره می رسیدیم و پشت میز می نشستیم از رئیس نمی ترسیدیم. چون در طول روز یک بار می توانستیم در مقابل باید و نباید های او بگوییم "نه"! یک بار هم می توانستیم از او انتقاد کنیم و او باید پاسخ ما را می داد. یک بار هم حق داشتیم به جز راهی که او می پسندد ، راه دیگری برای انجام کارمان انتخاب کنیم.
فقط باید از ارباب رجوع ها حساب می بردیم. چون آنها هم هرکدام یک بار در روز حق داشتند از ما انتقاد کنند و ما باید به آنها پاسخ می دادیم. هرکدام یک بار هم حق داشتند در مقابل راهی که برای آنها تعیین می کنیم بگویند "نه" و راه دیگری انتخاب کنند.
عصرها که به خانه بر می گشتیم از همان کیوسک سر کوچه یارانه "دموکراسی در خانه" خود را هم می گرفتیم و به خانه می رفتیم.
در خانه هیچ کس حرف آخر را نمی زد. همه حق داشتیم یک بار بگوییم "نه"، یک بار راهی به جز آنچه که مرسوم بود "انتخاب" کنیم و یک بار از دیگری انتقاد کنیم و پاسخ بشنویم.
هیچ رسم و آئینی نمی توانست یارانه ما را محدود کند و هیچ کس نمی توانست ما را از آن محروم کند. همه در برابر این دموکراسی یارانه ای برابر بودند و پدر با مادر، دختر با پسر و کارگر با کارفرما تفاوتی نداشتند.
یک سال که گذشت دیگر به خیلی چیزها عادت کرده بودیم. خیلی روزها تا شب به استفاده از حق "نه" گفتن و انتقاد کردن احتیاج پیدا نمی کردیم و یارانه ها مان را مثل سهمیه سوخت در کارت خود نگه می داشتیم و پس انداز می کردیم.
... با صدای زنگ ساعت بیدار شدم و آن خواب شیرین تمام شد ؛ صبح شده بود.
از خانه بیرون زدم و هنوز در هپروت آن رویای شیرین سیر می کردم. با عجله خود را به سر کوچه رساندم تا یارانه دموکراسی را از کیوسک بگیرم.
کیوسک نبود. یک دستگاه عابر بانک بود که فقط یارانه نقدی پرداخت می کرد و سهم هر روز من 1500 تومان بود.
تماشاخانه
سهمیه روزانه هر نفر یک حق "نه" گفتن، یک حق "انتقاد کردن" و پاسخ شنیدن و یک حق "انتخاب" بود.
وقتی به اداره می رسیدیم و پشت میز می نشستیم از رئیس نمی ترسیدیم. چون در طول روز یک بار می توانستیم در مقابل باید و نباید های او بگوییم "نه"! یک بار هم می توانستیم از او انتقاد کنیم و او باید پاسخ ما را می داد. یک بار هم حق داشتیم به جز راهی که او می پسندد ، راه دیگری برای انجام کارمان انتخاب کنیم.
فقط باید از ارباب رجوع ها حساب می بردیم. چون آنها هم هرکدام یک بار در روز حق داشتند از ما انتقاد کنند و ما باید به آنها پاسخ می دادیم. هرکدام یک بار هم حق داشتند در مقابل راهی که برای آنها تعیین می کنیم بگویند "نه" و راه دیگری انتخاب کنند.
عصرها که به خانه بر می گشتیم از همان کیوسک سر کوچه یارانه "دموکراسی در خانه" خود را هم می گرفتیم و به خانه می رفتیم.
در خانه هیچ کس حرف آخر را نمی زد. همه حق داشتیم یک بار بگوییم "نه"، یک بار راهی به جز آنچه که مرسوم بود "انتخاب" کنیم و یک بار از دیگری انتقاد کنیم و پاسخ بشنویم.
هیچ رسم و آئینی نمی توانست یارانه ما را محدود کند و هیچ کس نمی توانست ما را از آن محروم کند. همه در برابر این دموکراسی یارانه ای برابر بودند و پدر با مادر، دختر با پسر و کارگر با کارفرما تفاوتی نداشتند.
یک سال که گذشت دیگر به خیلی چیزها عادت کرده بودیم. خیلی روزها تا شب به استفاده از حق "نه" گفتن و انتقاد کردن احتیاج پیدا نمی کردیم و یارانه ها مان را مثل سهمیه سوخت در کارت خود نگه می داشتیم و پس انداز می کردیم.
... با صدای زنگ ساعت بیدار شدم و آن خواب شیرین تمام شد ؛ صبح شده بود.
از خانه بیرون زدم و هنوز در هپروت آن رویای شیرین سیر می کردم. با عجله خود را به سر کوچه رساندم تا یارانه دموکراسی را از کیوسک بگیرم.
کیوسک نبود. یک دستگاه عابر بانک بود که فقط یارانه نقدی پرداخت می کرد و سهم هر روز من 1500 تومان بود.
لینک کوتاه: کپی لینک
اتومبیل با شماره شهربانی 1 متعلق به نخست وزیر (عکس) دبیر شورای عالی امنیت ملی: ایران از حقوق مسلم خود از جمله حق استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی نخواهد گذشت پیشکسوت فوتبال ایران درگذشت حمله آمریکا به شهر «الحوک» در یمن درخواست آمریکا از هند و پاکستان برای کاهش تنش ها چرا برخی افراد در اوایل مراحل خواب احساس سقوط از روی یک صخره را دارند؟ غذاهای مفید برای پیشگیری از سرطان بزرگ‌ترین انفجارهای غیرنظامی تاریخ و درس‌هایی برای آینده رسانه آمریکایی: ایلان ماسک کاخ سفید را ترک کرده است ترامپ: فکر میکنم اوکراین به زودی در هم شکسته خواهد شد گروسی: حمایت از مذاکرات ایران و آمریکا بسیار مهم است کشف کشتی ۵۰۰ ساله در بارسلونا؛ دریچه‌ای به تاریخ دریانوردی قرون وسطی شگفت‌انگیز در ۱۷ سالگی؛ آمار خیره‌کننده یامال بالاتر از رونالدو و مسی وزیر کار: کارفرمایان تمایل به استخدام زنان دارند، زیرا زنان حاضرند با دستمزد پایین‌تری کار کنند اینتر 3-3 بارسلونا/ همه راه‌ها به میلان ختم شد/ سه شنبه در میلان هم را می‌بینیم
واقعا بهش احتیاج دارم،
بعضی وقتها احساس خفگی میکنم.
آقا محمود ، قراره یارانه رو 80 تومن بکنه
8 تا 80000 تومن ، 640000 تومن .
پیش به سوی ازدیاد نسل . پول اجاره خونم در اومد .
ارزشش خیلی بالاتر از یارانه دموکراسیه!
با این هزار و پونصد تومن چه کارا که نمیشه کرد(!)
برای سال جدید یه فکری کنیید برای خودتون والا..........
چیه؟
نکنه فقط اخبار راست رو میتونی از همینجا بخونی؟
.
.
.
برای رندان نکته سنج!!
اما خوش به حالت!یعنی میشه من هم یه شب خوابش را ببینم؟
چند وفته دیگه خوابشم نمی تونیم ببینیم
برای اینکه این خواب شما تحقق پیدا کند ( و بمدت یک هفته زنجیره ائی ) بشود ؛ شما را یک هفته به دانمارک دعوت کرده و تمام هزینه های شما را از طرف دولت متبوعه ؛ متقبل میشوم . ما هم از اینهم آزادی گفتن نه به رئیس و شنیدن نه از مراجعه کننده و شنیدن نه از فرزند و ....خسته شدیم . چه میشود کرد یک هفته جایمان را عوض کنیم ، فکر کنم تنوع خوبی باشد .بخصوص در این ایام عید که باید شوخی کرد و سربسر هم گذاشت و مسائل را سمبل کرد و جوابهای آنچنانی داد و مابقی . نگران رئیس عصر ایران هم نباش ؛ همانطور که آقای متکی بدون خبر و ماموریت از سوی رئیس جمهور به سنگال رفت ؛ شما هم بدون اجازه رئیس بیا پیش ما تا در ایام عید کمی سربسر آزادی و دموکراسی بگذاریم و آنرا بدون یارانه تنفس کنیم !!