فیلم گزارش را اینجا ببینید
عصر ایران ؛ حسن ظهوری ــ در حالی که منطقه میانکاله به دلیل طبیعت بکر و سرسبز خود همواره مورد توجه بوده، پروژه احداث پتروشیمی در مرتع حسینآباد بهشهر با حاشیهها و اعتراضات گستردهای همراه شده است. این پروژه که از همان ابتدا با ابهامات و پنهانکاریهای فراوان کلید خورد، حالا با افشاگریهای اعضای شورای روستاهای حسینآباد و للهمرز ابعاد جدیدی به خود گرفته است.
کلنگزنی بدون اطلاع اهالی
ایمان عبدی، دهیار روستای حسینآباد، در گفتوگویی فاش کرد که مراسم کلنگزنی پروژه پتروشیمی با حضور احمد وحیدی، وزیر کشور، بدون اطلاع اهالی روستا برگزار شد. به گفته عبدی، وزیر کشور در بازدید از منطقه، تحت تأثیر طبیعت بکر و سرسبز حسینآباد قرار گرفت و حتی اظهار داشت: «اینجا به این قشنگی چرا پتروشیمی بزنیم؟» با این حال، پروژه بدون توجه به این اظهارات پیش رفت و بخشهایی از مرتع برای اجرای آن واگذار شد.
اعضای شورای روستاهای حسینآباد و للهمرز تأکید دارند که هیچ اطلاعرسانی رسمی درباره این پروژه به آنها نشده بود. علی خانآبادی، عضو شورای حسینآباد، میگوید: «ما نماینده مردم هستیم، اما حتی مسئولین شهرستان هم ما را در جریان قرار ندادند. زمانی از موضوع باخبر شدیم که تجهیزات پتروشیمی به منطقه آورده شد.»
پیگیری مجوزها و تهدید اعضای شورا
اعضای شورا از همان روزهای ابتدایی کلنگزنی، پیگیر مجوزهای قانونی پروژه بودند. آنها بارها از فرمانداری و نهادهای مرتبط خواستند تا مشخص شود آیا این پروژه مجوزهای لازم، بهویژه مجوز محیطزیستی، را دارد یا خیر. یکی از اعضای شورای للهمرز میگوید: «در فرمانداری به ما گفتند فقط با شورا کار داریم و معترضان را محترمانه اخراج کردند. حتی تهدید کردند اگر جلوی پروژه گرفته شود، آنها ضد نظام هستند.»
زهرا دارخال، دیگر عضو شورای حسینآباد، نیز از برخورد غیرمنطقی برخی اعضای شورای تأمین خبر داد: «وقتی از آثار مخرب پتروشیمی بر محیطزیست، کشاورزی و دامداری گفتیم، به جای پاسخ منطقی، به من گفتند شما خودتان سردسته اشرار هستید!» او افزود که برخی مقامات تهدید کردند در صورت ادامه اعتراضات، اعضای شورا بازداشت خواهند شد. او افزود که یکی از اعضای شورای تامین استان گفته بود باید به دستان عبدی (سرمایهگذار اصلی پتروشیمی) باید بوسه زد که کانتینر کانتینر سبد کالا برای فقرا میآورد.
ابهامات قانونی و ادامه فعالیت غیرمجاز
با وجود دستور رئیسجمهور برای توقف هرگونه فعالیت در این پروژه و فقدان مجوز محیطزیستی، گزارشها حاکی از ادامه برخی فعالیتها، از جمله نصب دوربینهای مداربسته و تردد کامیونها در منطقه است. این در حالی است که مرتع حسینآباد از دهه ۴۰ به عنوان منبع معیشت دامداران و کشاورزان غیرملی اعلام شده بود، اما در سال ۱۳۷۲ با حکمی قضایی به مالکیت ملی درآمد و بخشهایی از آن برای پروژههای صنعتی واگذار شد.
خانآبادی با اشاره به واگذاری ۶۵ هکتار از مرتع برای احداث گلخانه که هرگز محقق نشد، میگوید: «این زمینها قرار بود برای اشتغال جوانان منطقه استفاده شود، اما حالا حتی گوسفندان ما نمیتوانند در آن چرا کنند.» اهالی معتقدند این واگذاریها به ضرر معیشت آنها و به نفع سودجویان بوده است.
چالشهای زیرساختی و زیستمحیطی
منطقه میانکاله با کمبود شدید آب، برق و گاز مواجه است. قطعیهای مکرر برق و افت کیفیت آب، زندگی اهالی را تحت تأثیر قرار داده است. طرح استفاده از آب دریای خزر برای تأمین نیاز پتروشیمی نیز با توجه به پسروی این دریا و نیازهای کشاورزی منطقه، غیرمنطقی به نظر میرسد. پرسش اصلی این است: چگونه میتوان در منطقهای با این محدودیتهای زیرساختی، پروژهای صنعتی مانند پتروشیمی را اجرا کرد؟
مقاومت اهالی و درخواست عدالت
اهالی حسینآباد و للهمرز سالها برای حفظ مرتع خود تلاش کردهاند. آنها با تجمعات اعتراضی و پیگیریهای مستمر، خواستار توقف پروژه و بازگشت زمین به دامداران شدهاند. اما محدودیتهای ایجادشده، مانند نصب فنسها، دسترسی آنها به مرتع را دشوار کرده و معیشت صدها خانواده را به خطر انداخته است.
اکنون این پرسش مطرح است که چرا با وجود فقدان مجوزهای قانونی و دستور توقف پروژه، فعالیتهای مشکوک در منطقه ادامه دارد؟ اهالی و اعضای شورا خواستار برخورد قضایی با متخلفان و شفافسازی کامل درباره این پروژه هستند. آیا مسئولین پاسخی برای این ابهامات خواهند داشت؟
بدنه دولت جلوی دستور رئبس جمهور می ایستد؟ یا مردم را فیلم ردند