کمی دورتر از شهر اهواز و در شهری به نام ویس با حرکت به سمت شرق، به روستاها و زمینهایی می رسید که کشاورزی آنها به علت نبود آب در حال نابودی است در حالیکه این مکان فاصله ای کمتر از پنج کیلومتر با رودخانه کارون دارد.
به گزارش مهر، در این مسیر که طی مدت اخیر دارای جاده آسفالته شده زمینهایی به چشم می بینید که با وجود شخم زدن به شوره زار تبدیل شده اند و این موضوع، علتی غیر از نرسیدن آب به این زمینهای کشاورزی ندارد اما جالب اینجاست که روزگاریبهترین هندوانه، سبزی و صیفی جات کشور در این نقطه دور افتاده از استان خوزستان به تمام کشور عرضه می شد ولی اکنون برداشت نمک می تواند شغلی نه چندان سودآور و جانشین برداشت گیاهان مختلف باشد.
در این مسیر شما زمینهایی که را می بینید که از یک آبادی محض به نقطه ای رسیده اند که در حال تبدیل شدن به بیابان و شنزار است و در کنار آن خانه هایی متروکه را خواهید دید که بی شک ساکنان آن به علت نابودی زمینهای کشاورزی که شغل آبا و اجدادیشان به شمار می رود از آن مناطق به سایر شهرهای اطراف کوچ کرده اند و به قول برخی مدیران شهری، مشکل به نام حاشیه نشینی را به وجود آورده اند.
در ابتدای این مسیر مزارع فراوانی وجود دارد که سبز و خرم هستند زیرا آب به وسیله کانالهایی به این مسیرها رسیده است ولی بعد از طی مسافتی کوتاه به سرزمین عطشناکی می رسید که کشاورزی در آن رو به مرگ است زیرا دیگر آب آن کانالها به این نقطه نمی رسد و مردم به اجبار از طریق حفر چاه، زمینهای خود را آبیاری می کنند ولی اغلب چاه های حفر شده دبی مناسبی ندارند و تنها برای چند ساعت از شبانه روز و آن هم با وسیله پمپ آب جوابگوی نیازهای ضروری مردم هستند.
وجود نمک در زمینهای که قبلا محل کشاورزی بود
در این مسیر که انتهای آن به جاده اهواز - رامهرمز می رسد حدود 16 روستا وجود دارند که اغلب به علت نبود آب یا متروکه شده اند یا جمعیت آنها به حداقل ممکن کاهش یافته و برخی از روستاها نیز تنها مامن کشاورزان برای کار و خواب و نه برای زندگی خانوادگی هستند.
تمام این موارد تالم برانگیز که هویت منطقه ای را به نیستی تبدیل کرده و کشاورزان خوش مشرب و خوش صحبت با آن زمین های فراخ و خرم را در خانه ها 70 متری در شهرها همجوار محبوس کرده یک سئوال اساسی در ذهن ایجاد می کند. آیا رساندن آب به این روستا و این کشاروزان سخت و پرهزینه تر است یا انتقال آب به فلات مرکزی ایران.
این سئوال را اکثر مردم خوزستان از دولت و وزارت نیرو که قصد دارد با خرج چند هزار میلیارد تومان و ایجاد تونلهایی عظیم آب کارون را به استانهای اصفهان و کرمان منتقل کند دارند که چرا این لطف و محبت دولت و این هزینه های سرسام آور به روستاهای کنار رودخانه کارون که از لحاظ طبیعی و خدادادی و اکوسیستمی حقی به مراتب بیشتر برای استفاده از آب کارون دارند نمی رسد.
زمینهای کشاورزی که به علت نبود آب به بیابان تبدیل شده اند
شیخ منصور می گوید: آب به ما برسانند قول می دهم این زمینهای بیابانی را به مزارعی سبز و خرم تبدیل کنم که هر عابری با دیدن آن احساس خوشحالی کند. حتی زیتون هم می کاریم فقط آب برسانند.
مهمانوازی هنوز جزئی جدایی ناپذیر از زندگی مردم روستاست
و قصه تلخ انتقال آب کارون با وجود تمامی استدلالهای منطقی و کارشناسی مهندسان آب خوزستان و نمایندگان استان در مجلس مبنی بر نابودی استان خوزستان در صورت تحقق این امر، همچنان به عنوان یکی از طرحهای اولویت دار وزارت نیرو روی میز وزیر قرار دارد اما چگونه است که دولت برای انتقال آب به فلات مرکزی اعتبار کافی در اختیار دارد ولی درخت زیتون شیخ منصور در پنج کیلومتری رودخانه کارون باید از بی آبی ثمر ندهند و درختان نخلی که از بی آب محصول شیرینشان را از مردم روستای عصوان دریغ می کنند.
--------------------
گزارش: علی نواصر