بارسلونا در آستانه نزول؟

عصر ایران ورزشی - تساوی بارسلونا در برابر رئال سوسیداد و آث میلان، شاید نشانه هیچ امر مهمی نباشد و صرفاً دو مساوی عادی در جهان فوتبال قلمداد شود اما این دو تساوی، بویژه بازی دیشب بارسلونا در برابر آث میلان، می تواند حاکی از وقوع پدیده ای ناخوشایند و البته گریزناپذیر در تیم رویایی پپ گواردیولا باشد.

 هر تیم درخشانی در جهان فوتبال بالاخره روزی از درخشش بی وقفه اش خسته می شود و انگیزه هایش را برای تداوم قله نشینی از دست می دهد.

 برزیل در جام های جهانی 58 و 62 تیمی استثنایی بود که قهرمان جهان شد اما همان تیم در جام جهانی 66 حتی نتوانست از گروهش صعود کند و در همان مرحله اول جام حذف شد. آث میلان در سال های 1989 تا 1994 بهترین باشگاه فوتبال جهان بود اما پس از آن در سراشیبی نزول قرار گرفت؛ چرا که بازیکنان و البته مدیرانش ناخودآگاه از آن همه موفقیت خسته شده بودند.

 تیم ملی برزیل در فاصله سال های 1994 تا 2002 سه بار به فینتال جام جهانی رسید و دو بار قهرمان جهان شد. اما الان دو دوره است که حتی به نیمه نهایی جام جهانی هم نمی رسد.

 آلمانی ها از 1982 تا 1990 سه بار به فینال جام جهانی رسیدند و در دهه 1980 موفقترین تیم در جام جهانی بودند اما در دهه 1990 دو بار در یک چهارم نهایی حذف شدند. رئال مادرید در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم، دو بار قهرمان اروپا شد اما پس از آن انگیزه هایش برای نشستن بر بام فوتبال اروپا را تا سال ها از دست داد.

 بارسلونا نیز در چند سال گذشته یک بار با فرانک رایکارد و دو بار با گواردیولا قهرمان اروپا شده و مهمتر از آن، بی وقفه و لاینقطع بازیهای بسیار درخشانی ارائه داده است؛ به نحوی که برخی از کارشناسان، بارسلونا را بهترین تیم در کل تاریخ فوتبال می دانند. پس عجیب نیست که بارسلونایی ها از این همه موفقیت خسته شوند و تدریجاً و ناخودآگاه انگیزه سرشارشان را برای ارائه بازی درخشان از دست بدهند.

 بازی دیشب بارسلونا در برابر آث میلان، به قول فردوسی پور، بازی ای از سر شکم سیری بود. در برخی از لحظات نیمه دوم بوضوح مشخص بود که بازیکنان این تیم به گونه ای بازی می کنند که مسی هم بتواند در برابر آث میلان گل بزند و در مجموع بارسلونا بعد از اینکه با یک گل از آث میلان جلو افتاد، چنانکه باید در پی زدن گل سوم خود نبود.

هر چند که حکم صادر کردن در این باره زود است، اما اگر بارسلونا امسال به همان سرنوشت برزیل جام های جهانی 58 و 62 و یا آث میلان اوایل دهه 90 دچار شود، نباید چندان تعجب کرد.

 هیچ تیمی نمی تواند سال های سال در نقطه اوج موفقیت و افتخار بایستد. افتخار و موفقیت اگر چه خوشایندند اما حتی تکرار و تداومش این امور جذاب نیز خسته کننده و ملال آور می شود.