.png "عصر ایران")
۱۳ شهريور ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۳ شهريور ۱۴۰۴ - ۱۸:۵۱
غذای روستایی در هند؛ پخت مرغ بریان در روستا (فیلم) روزنامه ایران: حکومت سوریه در "كارآمدي " بالاترين نمره را دارد
روزنامه ایران در مطلبی درباره تحولات سوریه نوشت:
به اذعان اغلب ناظران خاورميانه، سوريه بافت سياسي و اجتماعي كاملاً‌متفاوت از همه كشورهاي عربي دارد؛ كشوري كه حزب حاكم به دليل سابقه جهادي آن مأمن همه جنبش‌هاي انقلابي خاورميانه بوده است.
جنبش‌هاي نوين خاورميانه همگي به اين خصوصيت مشترك مزين بوده‌اند كه "خودجوش و خودانگيخته " هستند؛ از جنبش ناتمام تونس و انقلاب فوريه مصر تا نهضت آزاديخواهي يمن و بحرين همگي برپايه تصميم و اراده توده مردم به راه افتاده‌اند. در همه اين جنبش‌ها، احزاب و يا گروه‌هاي سياسي مشاركت داشته‌اند اما به دليل همان ويژگي خودانگيخته بودن حركت مردم، هيچ گروه يا جرياني نتوانسته دستاوردهاي جنبش را به نام خويش مصادره كند.
جامعه‌شناسان زماني يك جنبش را در جرگه "حركت‌هاي خودانگيخته " قرار مي‌دهند كه همه زمينه‌ها و علل ذهني و عيني قيام عليه يك سيستم سياسي ناعادلانه و ناكارآمد، مهيا باشد. درست به همين دليل اين انديشمندان مرزبندي عميق ميان مفهوم "شورش " و "جنبش " قائل هستند و معتقدند كه نهضت‌هاي اجتماعي قابل كپي‌برداري و كليشه‌سازي نيستند.
درك اين تمايز ميان حركت‌هاي خودجوش با حركت‌هاي حزبي و سازمان يافته در تحليل جنبش‌هاي كنوني خاورميانه اهميت بسزا دارد. از فرداي سقوط رژيم مبارك در مصر در حالي كه شماري از جوامع عربي به قيام‌هايي خودانگيخته براي تغيير نظام‌هاي مستبد خويش روي آوردند، حركت‌هايي مبهم و سؤال‌انگيز در برخي از كشورهاي منطقه بويژه سوريه با حمايت صريح غرب به راه افتاد كه عمدتاً‌نوعي كليشه‌برداري از جنبش‌هاي عربي محسوب مي‌شوند.
اين در حالي است كه به اذعان اغلب ناظران خاورميانه، سوريه بافت سياسي و اجتماعي كاملاً‌متفاوت از همه كشورهاي عربي دارد؛ كشوري كه حزب حاكم به دليل سابقه جهادي آن مأمن همه جنبش‌هاي انقلابي خاورميانه بوده است. سوريه با وجود بي بهره بودن از منابع نفت و گاز در سايه مديريت توانمند اقتصادي و سياسي توانسته نيازهاي معيشتي 23 ميليون جمعيت را تأمين كند. جامعه فرهنگي پويا در كنار چهره‌هاي مطرح فرهنگي و سياسي، اين كشور را در زمره كشورهاي متمايز جهان عرب قرار داده است. در عرصه ديپلماسي و بين‌المللي نيز اين كشور يكي از مهم‌ترين بازيگران در تعيين موازنه سياسي محسوب مي‌شود.
بر اين مبنا كارنامه زمامداران دمشق با هيچ يك از دولت‌هاي منطقه قابل قياس نيست اگر عنصر "كارآمدي " را منبع اصلي مشروعيت حكومت‌ها در جهان عرب به حساب آوريم، دمشق بالاترين نمره را از اين آزمون كسب مي‌كند. به همين دليل موقعيت سوريه براي دولت‌هاي عربي مجاور آن رشك برانگيز بوده است. سوريه دو ماه اول انقلاب‌هاي عربي را با آرامش و اطمينان پشت سر نهاد با آن كه در اين فاصله اغلب جوامع عربي از فعالان سياسي در عربستان تا گروه‌هاي سياسي در كويت و اردن حركت خويش عليه ناكارآمدي حكومت شان را شروع كرده بودند اما دمشق به عنوان جزيره ثبات در درياي متلاطم خاورميانه نام گرفته با اين حال از اواخر اسفندماه بود كه به يكباره و در اقدامي مبهم عده‌اي به صورت مسلحانه شورشي را در برخي از شهرهاي اين كشور آغاز كردند.
از شروع ناآرامي‌ها سه گروه از دولت‌ها چتر حمايت خويش را به روي معارضان سوري گشوده و در پروژه ناامن‌سازي فضاي اين كشور مشاركت جستند:
1- همه شواهد نشان از اين دارد كه كشورهاي مجاور سوريه منبع اصلي در تغذيه شورشيان دمشق هستند اردن و عربستان به دليل ارتباطات امنيتي و مالي نقش اول را در اين باره ايفا مي‌كنند. لبنان دروازه امنيت سوريه است و همه ابزارها براي اعمال نفوذ در سوريه از سوي جناح مخالف مقاومت در بيروت مهيا است. كافي است كه يك دولت يا بازيگر خارجي اين اهرم‌ها را به كار گيرد. سعودي‌ها و اردني‌ها چنان كه از عملكرد رسانه‌هاي آنها پيدا است بيشترين تلاش را براي تحريك و تغذيه معارضان دمشق از طريق كريدور لبنان انجام مي‌دهند.
2- به مدت يك دهه، تضعيف و انزواي سوريه ترجيع‌بند استراتژي خاورميانه‌‌اي امريكا بود؛ اما تا پيش از اين سياست اغلب از طريق اعمال تحريم‌هاي اقتصادي و نظامي دنبال مي‌شد. البته طرح تقويت مخالفان سوريه در اروپا تا حدي دنبال مي شد اما در جريان شورش‌هاي اخير اين كشور بود كه امريكا و دولت‌هاي اروپايي به صورت همه جانبه معارضان سوريه را از اطراف و اكناف بسيج كردند. همانند روزهاي ترور حريري اين بار مثلثي از اعضاي غربي شوراي امنيت پروژه اعمال فشار عليه سوريه را پيش مي‌برد: امريكا، انگليس و فرانسه.
3- صهيونيست‌ها بعد از سقوط متحد اصلي‌شان در مصر- حسني مبارك- به صورت آشكار از قدرت يابي سوريه و ايران در معادلات خاورميانه اظهار نگراني كردند. آويگدور ليبرمن وزير خارجه اين رژيم در موضعي رسمي از غرب خواست تا همانند يورش به ليبي، دمشق را نيز در كانون تهاجم خويش قرار دهد. اين خواسته ليبرمن به مرور زمان در جلسات تصميم‌گيري اروپا و امريكا مهر تأييد گرفت اما با اين تفاوت بارز كه جبهه غرب در برابر سوريه به جاي اهرم نظامي به استفاده از ابزارهاي سياسي و اقتصادي روي آورده است.
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر
تماشاخانه
به اذعان اغلب ناظران خاورميانه، سوريه بافت سياسي و اجتماعي كاملاً‌متفاوت از همه كشورهاي عربي دارد؛ كشوري كه حزب حاكم به دليل سابقه جهادي آن مأمن همه جنبش‌هاي انقلابي خاورميانه بوده است.
جنبش‌هاي نوين خاورميانه همگي به اين خصوصيت مشترك مزين بوده‌اند كه "خودجوش و خودانگيخته " هستند؛ از جنبش ناتمام تونس و انقلاب فوريه مصر تا نهضت آزاديخواهي يمن و بحرين همگي برپايه تصميم و اراده توده مردم به راه افتاده‌اند. در همه اين جنبش‌ها، احزاب و يا گروه‌هاي سياسي مشاركت داشته‌اند اما به دليل همان ويژگي خودانگيخته بودن حركت مردم، هيچ گروه يا جرياني نتوانسته دستاوردهاي جنبش را به نام خويش مصادره كند.
جامعه‌شناسان زماني يك جنبش را در جرگه "حركت‌هاي خودانگيخته " قرار مي‌دهند كه همه زمينه‌ها و علل ذهني و عيني قيام عليه يك سيستم سياسي ناعادلانه و ناكارآمد، مهيا باشد. درست به همين دليل اين انديشمندان مرزبندي عميق ميان مفهوم "شورش " و "جنبش " قائل هستند و معتقدند كه نهضت‌هاي اجتماعي قابل كپي‌برداري و كليشه‌سازي نيستند.
درك اين تمايز ميان حركت‌هاي خودجوش با حركت‌هاي حزبي و سازمان يافته در تحليل جنبش‌هاي كنوني خاورميانه اهميت بسزا دارد. از فرداي سقوط رژيم مبارك در مصر در حالي كه شماري از جوامع عربي به قيام‌هايي خودانگيخته براي تغيير نظام‌هاي مستبد خويش روي آوردند، حركت‌هايي مبهم و سؤال‌انگيز در برخي از كشورهاي منطقه بويژه سوريه با حمايت صريح غرب به راه افتاد كه عمدتاً‌نوعي كليشه‌برداري از جنبش‌هاي عربي محسوب مي‌شوند.
اين در حالي است كه به اذعان اغلب ناظران خاورميانه، سوريه بافت سياسي و اجتماعي كاملاً‌متفاوت از همه كشورهاي عربي دارد؛ كشوري كه حزب حاكم به دليل سابقه جهادي آن مأمن همه جنبش‌هاي انقلابي خاورميانه بوده است. سوريه با وجود بي بهره بودن از منابع نفت و گاز در سايه مديريت توانمند اقتصادي و سياسي توانسته نيازهاي معيشتي 23 ميليون جمعيت را تأمين كند. جامعه فرهنگي پويا در كنار چهره‌هاي مطرح فرهنگي و سياسي، اين كشور را در زمره كشورهاي متمايز جهان عرب قرار داده است. در عرصه ديپلماسي و بين‌المللي نيز اين كشور يكي از مهم‌ترين بازيگران در تعيين موازنه سياسي محسوب مي‌شود.
بر اين مبنا كارنامه زمامداران دمشق با هيچ يك از دولت‌هاي منطقه قابل قياس نيست اگر عنصر "كارآمدي " را منبع اصلي مشروعيت حكومت‌ها در جهان عرب به حساب آوريم، دمشق بالاترين نمره را از اين آزمون كسب مي‌كند. به همين دليل موقعيت سوريه براي دولت‌هاي عربي مجاور آن رشك برانگيز بوده است. سوريه دو ماه اول انقلاب‌هاي عربي را با آرامش و اطمينان پشت سر نهاد با آن كه در اين فاصله اغلب جوامع عربي از فعالان سياسي در عربستان تا گروه‌هاي سياسي در كويت و اردن حركت خويش عليه ناكارآمدي حكومت شان را شروع كرده بودند اما دمشق به عنوان جزيره ثبات در درياي متلاطم خاورميانه نام گرفته با اين حال از اواخر اسفندماه بود كه به يكباره و در اقدامي مبهم عده‌اي به صورت مسلحانه شورشي را در برخي از شهرهاي اين كشور آغاز كردند.
از شروع ناآرامي‌ها سه گروه از دولت‌ها چتر حمايت خويش را به روي معارضان سوري گشوده و در پروژه ناامن‌سازي فضاي اين كشور مشاركت جستند:
1- همه شواهد نشان از اين دارد كه كشورهاي مجاور سوريه منبع اصلي در تغذيه شورشيان دمشق هستند اردن و عربستان به دليل ارتباطات امنيتي و مالي نقش اول را در اين باره ايفا مي‌كنند. لبنان دروازه امنيت سوريه است و همه ابزارها براي اعمال نفوذ در سوريه از سوي جناح مخالف مقاومت در بيروت مهيا است. كافي است كه يك دولت يا بازيگر خارجي اين اهرم‌ها را به كار گيرد. سعودي‌ها و اردني‌ها چنان كه از عملكرد رسانه‌هاي آنها پيدا است بيشترين تلاش را براي تحريك و تغذيه معارضان دمشق از طريق كريدور لبنان انجام مي‌دهند.
2- به مدت يك دهه، تضعيف و انزواي سوريه ترجيع‌بند استراتژي خاورميانه‌‌اي امريكا بود؛ اما تا پيش از اين سياست اغلب از طريق اعمال تحريم‌هاي اقتصادي و نظامي دنبال مي‌شد. البته طرح تقويت مخالفان سوريه در اروپا تا حدي دنبال مي شد اما در جريان شورش‌هاي اخير اين كشور بود كه امريكا و دولت‌هاي اروپايي به صورت همه جانبه معارضان سوريه را از اطراف و اكناف بسيج كردند. همانند روزهاي ترور حريري اين بار مثلثي از اعضاي غربي شوراي امنيت پروژه اعمال فشار عليه سوريه را پيش مي‌برد: امريكا، انگليس و فرانسه.
3- صهيونيست‌ها بعد از سقوط متحد اصلي‌شان در مصر- حسني مبارك- به صورت آشكار از قدرت يابي سوريه و ايران در معادلات خاورميانه اظهار نگراني كردند. آويگدور ليبرمن وزير خارجه اين رژيم در موضعي رسمي از غرب خواست تا همانند يورش به ليبي، دمشق را نيز در كانون تهاجم خويش قرار دهد. اين خواسته ليبرمن به مرور زمان در جلسات تصميم‌گيري اروپا و امريكا مهر تأييد گرفت اما با اين تفاوت بارز كه جبهه غرب در برابر سوريه به جاي اهرم نظامي به استفاده از ابزارهاي سياسي و اقتصادي روي آورده است.
لینک کوتاه: کپی لینک
بمبی برای تعادل: ایران هسته‌ای و نظریه بازدارندگی دستیار وزیر صمت: امروز با کاهش ۵۰ درصدی صادرات مواجه هستیم شناسایی ۱۳۹۱ نوع ماده مخدر نوظهور در جهان حمله سگ ولگرد به کودک سه‌ساله در مازندران ترکیب تیم ملی ایران مقابل تاجیکستان تمرکز «شستا» بر آموزش و مهارت؛ هنرستان فن‌آوران کارخانه ساخت آینده "جورجیو آرمانی"، طراح مُد درگذشت پیام عاشقانه ریما رامین‌فر برای تولد امیر جعفری (عکس) شمار شهدای غزه به ۶۴ هزار و ۲۳۱ نفر رسید علت اختلال در اینترنت مشخص شد کشف راهی آسان برای بازیافت پلاستیک‌ها پزشکیان: به جای حل مشکل، به دنبال تغییر آدم‌ها هستیم و همه چیز را سیاسی می‌بینیم/ بسیاری از اعتراضات به خاطر آن است که سهم افراد و گروه‌ها داده نشده/ از ابتدای دولت چهاردهم با تراکم بحران مواجه بوده‌ایم جشن میلیونی میلاد پیامبر اکرم(ص) در یمن با حذف کترینگ و بار نرخ بلیت هواپیما ۶۰۰ هزار تومان کاهش می یابد چگونه زمان خود را بازخرید کرده و بیزنس درمانی خود را به سطح بعدی ببرید
اخبار و تحلیل های ترکیه