آفتاب یزد نوشت:
كسي نميتواند در قالب هر طرح و ايدهاي مهاجران به تهران را كه صاحب كسب و زندگي هستند به زور از تهران خارج كند ولي دليلي هم وجود ندارد كه كارمندان مجردي كه به دلايل مختلف به تهران منتقل شـــدهانـــد در تــهــران بــاقــي بمانند.در صورت خروج اين كـــارمــنـــدان از تــهــران، هـم هزينههاي زندگي آنان كاهش مـييابد و هم هزينههايي كه نـظـام بـراي آنـان ميپردازد، كاهش مييابد به همين دليل مصلحت حكم مي كند كه اجراي ايده تمركززدايي از تهران رئيسجمهور ابتدا از اين افراد شروع شود.
ساكنان شهرستاني تهران كه مترصد به دست آوردن امكاناتي در اين شهر هستند، با ماندنشان در تـهـران هيچ وقت به آنها نخواهند رسيد. آنها قطعا منتظر تسهيلاتي هستند كه بتوانند به واسطه آن به آرزوهايشان جامع عمل بپوشانند.
به عنوان مثال در صورت فراهم شدن خدمات بيمارستاني و پزشكي مناسب نظير بخش دياليز يا سـيتـياسـكـن يـا امآرآي در شهرستانها، روستاييان و شهرستانيهايي كه براي درمان به تهران سفر ميكنند هرگز به تهران نخواهند آمد تا مسائل حاشيهاي بعدي به وجود آيد.اما براي انتقال پايتخت از تهران يا خروج پنج ميليون نفر از تهران ابتدا بايد آمار و ارقام دقيقي از شرايط فعلي تهران و ساير شهرهاي كشور به دست آورد و بعد امكانات مورد نياز را بـراي مـتقاضيان فراهم كرد.
سپس كارمندان دولت در دسـتــرستــريــن و راحــتتــريـن افـرادي هـسـتـنـد كـه رئيسجمهور ميتواند ايده خروج پنج ميليون نفر از تهران را از آنان آغاز كند. پيشنهاد ميشود در فاز اول اجراي اين طرح در بين كارمندان دولت فرمي توزيع شود تا نيازهاي اساسي آنان براي خروج از تهران مشخص شده و تعداد متقاضيان انتقال شناسايي شوند.به تعبير ديگر ابتدا بايد سراغ مواجببگيران نظام يعني كارمندان و كاركنان دولت و نهـادهـاي حكومتي رفت سپس بهسراغ كارخانجات و شركتهايي توليدي كه در جاده ساوه و جاده مخصوص كرج روز به روز توسعه مييابند، رفت.
با شناسايي مزيتها و ظرفيتهاي نواحي و مناطق مختلف استان ها، ميتوان كارخانجات و به دنبال آن كاركنان و كارگران شاغل در اين واحدها را به خارج از تهران منتقل كرد.البته به طور قطع ايده خارج شدن 5 ميليون نفر از تهران در كوتاهمدت توفيقي به دست نميآورد ولي نميتوان به بهانه زمان بر بودن يا بودجه بر بودن از اين مسئله مهم چشمپوشي كرد. اين طرح بايد آغاز شود اگر هم عمر دولت قد نداد، لااقل اين حركت از سوي دولت دهم آغاز ميشود و بايد از سوي دولتهاي بعدي ادامه يابد. جمعيتي كه رئيسجمهور براي خروج از تهران به آن اشاره كرده، جمعيت منطقي و قابل تحقق است؛ چرا كه اگر تهران در شكل و شمايل فعلياش كمتر از نيمي از جمعيتش كاهش نيابد، موفقيتي بهدست نميآيد.