عصر ایران ؛ فریده غائب ــ رسانه ملی در ایران نه فقط اطلاعرسان است، بلکه معمار هنجارهای اجتماعی است. وقتی شبکهٔ سراسری دختری ۱۲–۱۳ ساله را در موقعیت خواستگاری مینشاند و او را «ذوقزده» نشان میدهد، دقیقاً یک کار انجام میدهد: مرز کودکی را جابهجا میکند، کودک را «زن» مینامد، و نقض حقوق کودک را «فرهنگ اصیل» جلوه میدهد.
نتیجهاش چیست؟ دختر دهسالهای که باید عروسکش را بغل کرده باشد، یکشبه «عروس» میشود؛ بدون آموزش، بدون انتخاب، بدون بلوغ جسمی و روانی، بدون اینکه حتی بداند «زناشویی» یعنی چه.
پشت این موج تبلیغاتی، اضطراب عمیق جامعهٔ مردسالار از تغییر نقش زنان است. وقتی دختران بیشتر درس میخوانند، دیرتر ازدواج میکنند، شاغل میشوند و استقلال مالی پیدا میکنند، نظم سنتی به هم میریزد. راهحل؟ برگرداندن ساعت به عقب، اما این بار با بستهبندی زیبا: نوستالژی، موسیقی شاد، لباس سفید، لبخند کودکانه.
اما واقعیت تلخ است. زهرا در ۱۴ سالگی ازدواج کرد: «فکر میکردم ازدواج یعنی بریم بیرون، خرید کنیم، خوش بگذرانیم. یه دفعه دیدم باید خونهداری کنم، آشپزی کنم، بچه بزرگ کنم… هیچی بلد نبودم. یه عالمه کار ریخت رو سرم.»
سعیده هم همین سن بود: «چند ماه بعد عروسی هنوز با پسرعموها تو حیاط بازی میکردم. یه روز داداشم زد تو گوشم: "دیگه شوهر داری، نباید با بچهها بازی کنی!" نمیفهمیدم چرا یهو همهچیز عوض شد.»
دخترانی که در کودکی ازدواج میکنند از مدرسه جا میمانند، از دوستانشان جدا میشوند، در برابر خشونت خانگی آسیبپذیرترند و واکنشهایشان هنوز کودکانه است، ولی مسئولیتشان زنانه.
طبق گزارش یونیسف و سازمان بهداشت جهانی، هر سال کاهش سن ازدواج باعث ۷ درصد افزایش احتمال طلاق و ۲۳ درصد افزایش خشونت خانگی میشود.
تا وقتی رسانهٔ ملی با پول همین مردم «عروس کودک» میسازد، هر دختری که جلوی دوربین از «خواستگار» ذوق میکند، در واقع از آیندهای حرف میزند که هنوز حق ساختنش را به او ندادهاند. اگر این تصاویر شما را هم ناراحت کرد، همین حالا به اشتراک بگذارید. چون سکوت ما، مجوز بعدی برای ساختن عروسهای کوچکتر است.