۹ شهریور، روز ملی قزوین، نگاهها را به مرور تاریخ قزوین برمیگرداند؛ شهری که به دستور شاپور ساسانی رونق گرفت، در چهارراه تجاری جاده ابریشم حرفی برای گفتن داشت، ۵۷ سال پایتخت ایران در دوره صفوی بود و به تازگی پژوهشهای باستانشناسان از غار قلعه کرد آوج در قزوین نشان میدهد که قدمت زیست انسان در این غار به نیم میلیون سال پیش میرسد.
به گزارش همشهری آنلاین، بر پیشانی قزوین القابی از جمله پایتخت خوشنویسی ایران، باغشهر، مینو در (دروازه بهشت)، داشتن نخستین خیابان و نخستین مهمانخانه مدرن میدرخشد، اما به دلیل موقعیت جغرافیایی خود و واقع شدن در فلات مرکزی ایران که مواجه با کمآبی را همیشه پیشرو داشته، با داشتن ۱۳۰ آبانبار به شهر آبانبارهای ایران نیز معروف است که این روزها فقط تعدادی از آنها باقی ماندهاست.
کمبود آب در قزوین سابقه طولانی داشت و ناصرخسرو در سفرنامه خود به آن اشاره کرد. در قرن پنجم هجری قمری، افراد خیر برای رفع کم آبی قنات حفر میکردند و آبانبار میساختند.
آبانبارهای حکیم، حاج کاظم، آبانبار مسجد جامع، زنانه بازار، آقا، سردار کوچک و سردار بزرگ از جمله آبانبارهای معروف شهر قزوین هستند.
گل سرسبد آبانبارهای قزوین، آبانباری به نام سردار بزرگ است که در جهان نیز همتا ندارد و به بزرگترین آبانبار تک گنبدی جهان معروف است.
بانیان احداث این آبانبار، دو برادر به نام محمدحسن خان و محمدحسین خان از سرداران زمان فتحعلی شاه، محمد شاه و ناصرالدین شاه بودند. این آبانبار یک نظام بزرگ و جالب از آبرسانی شهری محسوب میشود که حجم مخزن آن بالغ بر سه هزار مترمکعب است.
در ساخت آبانبار حکیم، آجر، شفتهآهک و ساروج بهکار رفته و در سردر این آبانبار قدیمی، کتیبهای به رنگ سفید نوشته شدهاست. آبانبار مسجد جامع قزوین که از سوی یکی از امیران شاه سلیمان صفوی ساخته شده، ۳۵ پله دارد و در مسیر پلکان پاگردهایی برای استراحت تعبیه شدهاست. این ۳ آبانبار ثبت ملی هم شدهاند.
آبانبار حاج کاظم با دو قرن قدمت و سردری زیبا، مزین به کاشی و طاق رسمیبندی و کتیبه سنگی زیباترین آبانبار قزوین محسوب میشود. راه شیر آبانبار ۳۳ پله و سقفی با قوس جناغی دارد. آبانبار زنانه بازار، بزرگترین آبانبار بازار قزوین با ۵ بادگیر است که به همت حاج ملا عبدالوهاب، از علمای زمان فتحعلی شاه ساخته شد. ساخت آبانبار سردار کوچک هم به زمان فتحعلیشاه قاجار برمیگردد و در ورودی آبانبار کتیبهای از سنگ مرمر که با خط نستعلیق به یادگار ماندهاست.