۲۳ مرداد ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۳ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۶:۰۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۰۸۵۱۱۶
تاریخ انتشار: ۰۹:۰۶ - ۲۲-۰۵-۱۴۰۴
کد ۱۰۸۵۱۱۶
انتشار: ۰۹:۰۶ - ۲۲-۰۵-۱۴۰۴

باید مثبت بودن واقعی را بشناسیم

باید مثبت بودن واقعی را بشناسیم
تاب‌آوری در این چارچوب به معنای توانایی ایستادن بر روی پاهای خود، حتی پس از یک شکست سخت، است. کسی که مثبت بودن واقعی را می‌شناسد، می‌داند که احساسات منفی دشمن نیستند، بلکه نشانه‌هایی‌اند که باید به آن‌ها توجه کرد تا مسیر بهبود و رشد مشخص شود.
مثبت بودن واقعی چیزی فراتر از یک لبخند مصنوعی یا تکرار جملات انگیزشی است. این رویکرد به زندگی، بر پایه‌ی شناخت عمیق از واقعیت‌ها و پذیرش شرایط موجود شکل می‌گیرد، نه انکار مشکلات. فردی که مثبت بودن واقعی را تجربه می‌کند، به جای پنهان‌کردن احساسات منفی یا نادیده‌گرفتن چالش‌ها، آن‌ها را به عنوان بخشی از مسیر رشد می‌پذیرد.
 
این نگاه با «تاب‌آوری» ارتباط مستقیم دارد، زیرا تاب‌آوری یعنی توانایی بازگشت به وضعیت تعادل پس از بحران‌ها. اگر مثبت بودن واقعی را بشناسیم، یاد می‌گیریم که چگونه با مشکلات روبه‌رو شویم و با پذیرششان، انرژی خود را برای یافتن راه‌حل به‌کار بگیریم، نه برای جنگیدن با احساسات یا فرار از واقعیت.
 
این نگرش پایدار، مانع فرسودگی روانی و هیجانی می‌شود و به ما قدرت می‌دهد تا در مسیر زندگی، حتی در سخت‌ترین لحظات، امید و انگیزه را حفظ کنیم.
 
زهرا نیازاده روانشناس و نویسنده کتاب مسیر تاب آوری در ادامه آورده است بسیاری از افراد مثبت بودن واقعی را با «مثبت‌گرایی سمی» اشتباه می‌گیرند. مثبت‌گرایی سمی، فشار روانی‌ای است که فرد یا جامعه برای همیشه شاد بودن به خود تحمیل می‌کند، حتی وقتی شرایط ایجاب می‌کند که غمگین، عصبانی یا نگران باشیم. این نگرش می‌تواند به سرکوب احساسات و در نتیجه تضعیف تاب‌آوری منجر شود.
 
در حالی که مثبت بودن واقعی، به ما اجازه می‌دهد همه‌ی طیف احساسات انسانی را تجربه کنیم، اما در عین حال با رویکردی واقع‌بینانه و امیدوارانه به سمت حل مشکلات حرکت کنیم. تاب‌آوری در این چارچوب به معنای توانایی ایستادن بر روی پاهای خود، حتی پس از یک شکست سخت، است. کسی که مثبت بودن واقعی را می‌شناسد، می‌داند که احساسات منفی دشمن نیستند، بلکه نشانه‌هایی‌اند که باید به آن‌ها توجه کرد تا مسیر بهبود و رشد مشخص شود.
 
برای ساختن تاب‌آوری، شناخت دقیق واقعیت اولین گام است. مثبت بودن واقعی بر این اساس شکل می‌گیرد که فرد بتواند بدون تحریف یا اغراق، شرایط فعلی را ببیند. این رویکرد برخلاف خوش‌بینی افراطی، به ما کمک می‌کند تصمیماتی بگیریم که در عمل قابل اجرا باشند.
 
پذیرش واقعیت به معنای تسلیم شدن نیست؛ بلکه نوعی آگاهی است که باعث می‌شود از منابع و توانمندی‌های خود بهتر استفاده کنیم. افرادی که مثبت بودن واقعی را درک کرده‌اند، وقتی با بحران‌ها مواجه می‌شوند، به جای واکنش‌های هیجانی و نسنجیده، با ذهنی آرام و تحلیلی، راهکارهایی را جست‌وجو می‌کنند که شانس موفقیتشان را افزایش دهد.
 
همین فرایند، ستون اصلی تاب‌آوری را می‌سازد و باعث می‌شود در برابر فشارهای زندگی، کمتر آسیب‌پذیر باشیم.
 
پرورش مثبت بودن واقعی نیازمند تمرین‌های روزانه است. یکی از این تمرین‌ها، نوشتن دفترچه‌ی سپاسگزاری است، اما با رویکرد واقع‌بینانه: یعنی علاوه بر نوشتن چیزهایی که باعث شادی ما می‌شود، به چالش‌ها و درس‌هایی که از آن‌ها آموخته‌ایم نیز اشاره کنیم. تمرین دیگر، گفت‌وگو با افراد قابل اعتماد درباره‌ی احساسات واقعی خود است؛ این کار باعث می‌شود فشار روانی کاهش یابد و تاب‌آوری افزایش پیدا کند.
 
توجه به سلامت جسم از طریق خواب کافی، تغذیه مناسب و فعالیت بدنی، بخش مهمی از این مسیر است، چون بدن سالم، ذهنی مقاوم‌تر در برابر فشارها ایجاد می‌کند. وقتی این عادت‌ها به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شوند، مثبت بودن واقعی و تاب‌آوری به شکل طبیعی در شخصیت ما نهادینه خواهد شد.
 
روابط انسانی سالم بر پایه‌ی اعتماد، همدلی و صداقت بنا می‌شود. مثبت بودن واقعی در این روابط نقشی حیاتی ایفا می‌کند، زیرا باعث می‌شود ما بتوانیم به دیگران گوش دهیم، احساساتشان را درک کنیم و در زمان نیاز، حمایت واقعی ارائه دهیم. این نوع نگرش باعث می‌شود در ارتباطاتمان صادق باشیم، بدون اینکه لزوماً همیشه خبرهای خوب یا لبخندهای مصنوعی ارائه کنیم.
 
تاب‌آوری در روابط، به معنای توانایی عبور از سوءتفاهم‌ها، مشاجرات یا فاصله‌های ناخواسته است. کسی که مثبت بودن واقعی را می‌شناسد، می‌داند چگونه حتی در شرایط تنش، به دنبال ترمیم رابطه باشد، نه فرار یا تخریب آن. این مهارت باعث می‌شود شبکه‌ی حمایتی قوی‌تری داشته باشیم که خود، یکی از مهم‌ترین عوامل تاب‌آوری است.
 
زهرا نیازاده نویسنده خانه تاب آوری در خاتمه آورده است مثبت بودن واقعی یک مهارت روانی-اجتماعی است که با تمرین و آگاهی به دست می‌آید. این نگرش به ما یاد می‌دهد که به جای زندگی در توهم شادی دائمی، با چشم باز به چالش‌ها نگاه کنیم و از آن‌ها برای رشد شخصی استفاده نماییم.
 
تاب‌آوری، محصول جانبی این نگرش است؛ زیرا فردی که واقعیت را می‌پذیرد و همچنان امید و انگیزه خود را حفظ می‌کند، در برابر سختی‌ها کمتر می‌شکند. مثبت بودن واقعی به معنای نادیده‌گرفتن رنج‌ها نیست، بلکه یعنی دیدن نور حتی در تاریکی و باور به امکان تغییر شرایط. اگر این مهارت را در زندگی شخصی و اجتماعی خود نهادینه کنیم، نه تنها کیفیت زندگی‌مان افزایش می‌یابد، بلکه توانایی حمایت از دیگران در بحران‌ها را نیز پیدا می‌کنیم.
 
مبع: میگنا
ارسال به دوستان