در قلب بافت تاریخی شیراز و محلهی سنگسیاه، بوتیکهتل سنگ سیاه با رویکردی معمارانه به احیای ارزشهای فضایی معماری ایرانی پرداخته است. طراحی این پروژه بر پایهی بازخوانی حیاط مرکزی، نظم هندسی و مصالح بومی شکل گرفته است؛ جایی که آجر خشتی قزاقی نهتنها بهعنوان متریال، بلکه بهعنوان عنصر شکلدهنده به فضا و نور عمل میکند. معماران پروژه، با استفاده از سایهروشنهای آجری، بازشوهای مشبک و پلکانهایی که با دقت در حجم جایگذاری شدهاند، ساختاری همزمان مدرن و ریشهدار را خلق کردهاند.
کانسپت اصلی طراحی، بر تلفیق سکون و حرکت استوار است؛ حیاط میانی با استخر آب، ماهیهای قرمز و نخل کهنسال، مرکز ثقل پروژه است؛ در حالی که راهپلههای معلق و پویا، جریان حرکتی مهمانان را شکل میدهند. این تقابل میان سکون در فضاهای نشیمن و سیالیت در مسیرها، به همراه نور طبیعی که از شکافهای آجری وارد میشود، هویت معماری را از سطحی تزئینی به تجربهای زیسته و ملموس ارتقا داده است. بوتیکهتل سنگسیاه، نمونهای معاصر از زیستپذیری بومی در بستر تاریخی است.