معمولاً بسیاری از کسانی که چنین حوادثی را تجربه میکنند، ابتدا احساسات منفی، افکار و خاطرات ناخواستهای دارند، اما با گذشت زمان این واکنشها کاهش مییابند. اگر این حالتها باقی بمانند و شدت یابند، فرد ممکن است به PTSD مبتلا شده باشد.
به گزارش میگنا، عفت حیدری فرهنگ یار تاب آوری ایران در ادامه آورده است مشکلات مربوط به PTSD شامل بازپخش مکرر خاطرات حادثه یا فلشبک، کابوسهای ترسناک و اضطراب شدید است که باعث میشود فرد از موقعیتها یا افرادی که او را به یاد حادثه میاندازند اجتناب کند. همچنین تحریکپذیری بالا، اختلال خواب، احساس انزوا و گناه از علائم شایع این اختلال هستند. این علائم ممکن است از چند هفته پس از حادثه ظاهر شوند یا حتی سالها بعد بروز کنند و اگر درمان نشوند باعث اختلال در روابط اجتماعی، شغلی و زندگی روزمره خواهند شد.
علل بروز اختلال استرس پس از سانحه میتواند هر رویدادی باشد که زندگی یا امنیت فرد را تهدید کند. از جمله این رویدادها میتوان به جنگ، تصادف شدید، بلایای طبیعی، سوءاستفاده جنسی یا فیزیکی، و مواردی همچون خشونت خانگی اشاره کرد. شدت و مدت زمان علائم وابسته به شدت تروما و منابع حمایت روانی فرد است. برخی افراد به سرعت و به کمک تابآوری روانی که در برابر استرس دارند، بهبود مییابند، اما برخی دیگر دچار مشکلات مزمن میشوند که نیازمند درمان تخصصی هستند.
تقویت تابآوری یک راهکار کلیدی در درمان روانشناختی و ارتقای کیفیت زندگی افراد آسیبدیده است.
تابآوری به معنای توانایی فرد برای مقابله، انطباق و بهبودی پس از مواجهه با حوادث استرسزا و آسیبزا است. در زمینه PTSD، تابآوری نقشی حیاتی دارد زیرا میتواند جلوی بروز یا تشدید علائم را بگیرد و به فرد کمک کند تا با استرسهای روانی مقابله کند. تقویت تابآوری شامل حمایت اجتماعی، مهارتهای مقابلهای مثبت و مراقبت از خود است که به فرد امکان میدهد پس از سانحه آرامش و سلامت روان خود را باز یابد. همچنین پژوهشها نشان میدهند که افزایش تابآوری میتواند روند درمان PTSD را تسریع کند و کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشد.
تقویت تابآوری مجموعهای از عوامل روانی و اجتماعی است که به فرد کمک میکند تا پس از تجربه سانحه یا بحران، آرامش و سلامت روان خود را باز یابد. حمایت اجتماعی یکی از ارکان اصلی تابآوری است که شامل وجود شبکهای از روابط حمایتی مانند خانواده، دوستان و جامعه میشود که در مواقع دشواری پشتوانه عاطفی و عملی فراهم میکنند.
علاوه بر حمایت اجتماعی، مهارتهای مقابلهای مثبت نیز نقش بسیار مهمی دارند؛ این مهارتها شامل روشهای شناختی و رفتاری هستند که به فرد کمک میکنند استرس و فشارهای روانی را مدیریت کند، افکار منفی را کاهش دهد و با شرایط بحرانی به طور مؤثرتر روبرو شود. مراقبت از خود یا خودمراقبتی نیز بخش جداییناپذیری از تابآوری است که از طریق توجه به نیازهای جسمی، روانی و عاطفی فرد، مانند ورزش، خواب کافی، تغذیه مناسب و فعالیتهای آرامشبخش، به بهبود کیفیت زندگی و افزایش مقاومت روانی کمک میکند.
پژوهشها نشان میدهند که افزایش تابآوری میتواند روند درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را تسریع کند و کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشد. تابآوری به فرد این امکان را میدهد که از تجربیات سخت به عنوان فرصتی برای رشد و ارتقاء سلامت روان استفاده کند.
این فرایند موجب بهبود سلامت روان و کاهش نشانههای افسردگی و اضطراب پس از سانحه میشود. بهکارگیری مهارتهای مقابلهای مؤثر، تقویت شبکههای حمایت اجتماعی و مراقبت از خود، ارتباط مستقیمی با کاهش شدت علایم PTSD و افزایش توانایی فرد در بازسازی زندگی پس از بحران دارد. بنابراین، تقویت تابآوری یک راهکار کلیدی در درمان روانشناختی و ارتقای کیفیت زندگی افراد آسیبدیده است.
اختلال استرس پس از سانحه یک بیماری روانی پیچیده و چندوجهی است که نیازمند توجه و درمان تخصصی است. با شناخت علائم و افزایش تابآوری، فرد میتواند بهتر با اثرات روانی حادثه مقابله کند و بر چالشهای زندگی غلبه نماید. درمانهای موثر مانند رواندرمانی و در مواردی دارودرمانی میتوانند کمککننده باشند تا زندگی روزمره به روال طبیعی بازگردد و فرد به سلامتی کامل دست یابد.
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر