۱۶ خرداد ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۶ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۱:۰۳
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۰۶۵۴۰۶
تاریخ انتشار: ۰۶:۰۰ - ۱۳-۰۳-۱۴۰۴
کد ۱۰۶۵۴۰۶
انتشار: ۰۶:۰۰ - ۱۳-۰۳-۱۴۰۴

نانوای معروفی که قصه نان سنگک را نوشت / چگونه شاطر داود تاریخ‌ساز شد؟ (+عکس)

نانوای معروفی که قصه نان سنگک را نوشت / چگونه شاطر داود تاریخ‌ساز شد؟ (+عکس)
در مرز بین محله نفرآباد - هاشم‌آباد نانوایی متروکه سید داود روغنی معروف به شاطرداود قرار دارد، نانوایی که ۴۷سال پیش شاطرش دست به قلم می‌شود و قصه نان‌های سنگک را می‌نویسد.

در روزهای قدیم محله نفرآباد-هاشم‌آباد خیلی از خانواده‌های روغنی کارشان طبخ نان بود و نانوایی داشتند. مثلاً همین نانوایی شاطر داود که در ملک موقوفه خانواده نصیری بود توسط یکی از روغنی‌ها اداره می‌شد.

به گزارش همشهری آنلاین، «مرضیه رحمانی» پژوهشگر ری درباره کیفیت بالای نان‌های این نانوایی می‌گوید: «شهرری از گذشته محل کاشت و تولید گندم بود. اهالی در خانه‌های خود تنور داشتند و با محصول زمین‌های خود آرد و نان تهیه می‌کردند، بنابراین نانوایان برای رونق کسب و کار خود مجبور بودند آردی مرغوب تهیه و در پخت نان دقت کنند تا فروش خوبی داشته باشند.»

نانوای معروفی که قصه نان سنگک را نوشت / چگونه شاطر داود تاریخ‌ساز شد؟

رحمانی با بیان اینکه به گفته‌های اهالی قدیمی عطر نان‌های شاطر داود تا پایین محله می‌پیچید، می‌گوید: «شاطر داود روغنی فرزند شاطر محمود بود و پدر بزرگ او آقا میر احمد (سوم) روغنی ها بود که از سرپرستان و اداره‌کنندگان نانوایی سنگکی بودند وشاطر داود هم ادامه دهنده شغل اجداد خود بود. بعد از فوت شاطرداود، آقامیر روغنی یکی از خاندان روغنی‌ها ادامه دهنده شغل او می‌شود. او در بازار قدیم چند مغازه نانوایی بیشتر سنگکی داشت و همچنین در بالای میدان شهرری در خیابان روشن سابق(قدمی) آسیاب آبی بزرگی ساخته بود.»

نانوای معروفی که قصه نان سنگک را نوشت / چگونه شاطر داود تاریخ‌ساز شد؟

گفته می‌شود شاطر داود طبع لطیفی داشت و در نانوایی شعر می گفت و نوحه می خواند و گاهی شاگردانش آنها را می نوشتند. رحمانی با بیان این موضوع و درباره کتاب «نان سنگک(مطالعه‌ای مردم‌شناختی)» که اولین کتاب منتشر شده درباره نان سنگک است، می‌گوید: «این شاطر تألیف و تحقیق کتابی در مورد نان سنگک را شروع می‌کند اما قبل از انتشار کتاب از دنیا می‌رود و سال۱۳۵۷ شمسی وقفه‌ای بین چاپ کتابش می‌افتد که سالها بعد «مصطفی روغنی» و «جواد صفی نژاد» با همکاری هم این مطالب را جمع‌آوری می‌کنند و سال ۱۳۸۵ شمسی کتاب منتشر می‌شود.»

ارسال به دوستان