هادی سلیمانی قره‌گل

فراتر از خوانش‌های مقطعی و عاطفی، جامعه‌ی ایران نه منسجم و یکپارچۀ تام است، نه گسسته و فروپاشیده؛ بلکه از دل کشاکش میان نیروهای رسمی و غیررسمی، پیوندهای محلی، حافظه‌ی جمعی و الگوهای زیستن و بقا در زندگی روزمره، پیوسته و به‌گونه‌ای پرکشمکش و چندلایه، خود را بازآرایی می‌کند.