پژوهشگران ايتاليايي دريافتند كه گياهان براي رشد و نمو اندام ها، دوري جستن از انگل ها و حشرات دشمن و جذب حشرات دوست از طريق ژن ها با خود حرف مي زنند.
محققان شوراي تحقيقات ملي در رم موفق شدند رشد يك گياه را طوري كنترل كنند كه ريشه هايي عميق و برگ هايي بزرگ تر داشته باشد.
آنها براي انجام اين كار، پيش از هر چيز كشف كردند كه رشد گياهان از طريق دو هورمون به نام هاي «آكسين» و «سيتوكين» تنظيم مي شود.
آكسين، تقسيم سلولي را فعال مي كند و سيتوكين، اين تقسيم را متوقف مي كند.
اين پژوهشگران در اين خصوص توضيح دادند: «با كمك اين هورمون ها مي توان توسعه سلول هاي بنيادي را كه در گياهان به طور مداوم احيا مي شوند، به سوي رشد برگ ها و ساقه ها هدايت كرد.»
اين دانشمندان همچنين توانستند ژن هايي را كه اين هورمون ها را بيان مي كنند كشف كنند و نشان دهند كه علاوه بر اين ژن ها كه رشد سلول ها را كنترل مي كنند عوامل ديگري بخصوص در برقراري ارتباط ميان بخش هاي مختلف گياه و ژن هايي كه روي اين بخش ها عمل مي كنند وجود دارد كه موجب بقاي گياه مي شوند.
براي مثال در ارسال پيام هاي ضد استرس، دو مولكول سبك كه بر روي عملكردهاي آنتي اكسيدان ها اثر مي گذارند نقش دارند. توليد اين مولكول ها موجب مي شود كه گياه به استرس هاي محيطي پاسخ دهد. همچنين سيگنال هاي خطرناك مثل هجوم انگل ها مي توانند به داخل گياه وارد شوند.
براي مثال زماني كه يك حشره به برگ هاي يك گياه حمله مي كند، برگ هاي ديگر شروع به آزاد كردن موادي مي كنند كه موجب مي شود حشرات دشمن از آنها دور شوند و از سوي ديگر، بخش هاي مختلف يك گياه مي توانند براي جذب حشرات مفيد و دوست نيز با يكديگر ارتباط برقرار كنند.