گفت و گوی خواندنی با بازیکن NBA: مردم ایران هیچ فرقی با مردم آمریکا ندارند

عصر ایران؛ وحید جعفریان- در نگاه اول شاید تا حدی عجیب به نظر برسد که یک ورزشکار آمریکایی با سابقه بازی در یکی از معتبرترین لیگ های بسکتبال جهان برای تجربه دوران جدیدی در زندگی خود عازم کشوری شود که رئیس جمهور سابق آمریکا از آن با عنوان عضوی از محور شرارت یاد می کرد.

هرچند تصویر غرض ورزانه و هراس آور رسانه های آمریکایی از ایران در دوران ریاست جمهوری بوش خیلی از ملت های جهان را نسبت به این کشور بدبین کرد اما تاکنون دولت آمریکا نتوانسته است ایران را در نظر بسیاری از شهروندان خود منفی جلوه دهد.

خیل عظیمی از اتباع آمریکایی شامل محققان، هنرمندان، ورزشکاران و ژورنالیست ها در طول سال های گذشته به ایران سفر کرده اند تا با واقعیات ناشناخته این کشور بیش از پیش آشنا شوند.

جاش مور، بازیکن حرفه ای بسکتبال آمریکا و عضو سابق تیم لس آنجلس کلیپرز از جمله ورزشکاران متعدد خارجی است که طی سال های اخیر به عضویت باشگاه های ایرانی درآمد و این در شرایطی بود که دولت آمریکا و متحدان اروپایی آن تحریم های شدیدی برضد ایران با هدف جلوگیری از روابط فرهنگی، علمی و مالی این کشور با غرب اعمال کرده بودند.

مور در سال 2007 با امضای قراردادی به عضویت تیم بیم مازندران درآمد و اواخر 2008 ایران را ترک کرد. این ورزشکار آمریکایی سابقه بازی در سه اثر سینمایی را نیز در کارنامه خود دارد که معروف ترین آنها فیلم « Ball Don’t Lie» است. آنچه در ادامه می آید متن مصاحبه اینترنتی ما با مور است که او در این مصاحبه تجربیات خود از زندگی در ایران را بازگو کرده است:

 آقای مور! شما در اوج تبلیغات ضدایرانی که به دستورکار عادی رسانه های آمریکایی تبدیل شده و معمولاً هر ناظر خارجی را از ایران می ترساند عازم این کشور شدید. از سفر به این کشور نترسیدید؟ به ویژه با در نظر گرفتن این مساله که شما یک بازیکن NBA (لیگ بسکتبال حرفه ای آمریکا) بودید و شاید اعتبار بین المللی خود را براثر این سفر از دست می دادید.

زمانی که تصمیم گرفتم به ایران بروم هرگز احساس نگرانی از امنیت جانی را به خود راه ندادم. از نظر یک ورزشکار حرفه ای سفر کردن بخشی از زندگی است و با وجود تبلیغات صورت گرفته این تجربه از نظر من تفاوتی با سفرهای دیگر نداشت. ورزشکاران حرفه ای عاشق رقابت و احترام به مردم هستند. بنابراین من از فرصت رقابت در یک کشور دیگر و جلب احترام مردم آن استفاده کردم.

مردم سراسر جهان باید بدانند که تفاوت زیادی بین احساسات مردم آمریکا و دیدگاه های شمار معدودی از شبکه های تلویزیونی و مقامات دولت این کشور وجود دارد. من حقیقتاً نگران این نبودم که مردم آمریکا چه برخوردی با سفرم به ایران خواهند داشت چون که جامعه آمریکا تشنه درک تصویری متفاوت از مردم ایران است.

اکثر آمریکایی ها اطلاع دارند که خشم و رنجش شدید آنها پس از واقعه 11 سپتامبر محصول مستقیم فقدان اطلاعات و نبود یک تصویر روشن و واضح از جهان عرب است که براثر غرض ورزی رسانه های آمریکایی ایجاد شده است.

بزرگترین نگرانی من در سفر به ایران، یک صدهزار دلار جریمه ای بود که به خاطر تحریم های آمریکا علیه ایران باید پرداخت می کردم. به غیر از آن من هیچ نگرانی از این سفر نداشتم و عملاً دوست دارم به زودی یک بار دیگر با پسرم به این کشور بازگردم.

انتظار داشتید که در ایران با هزاران هوادار بسکتبال و کسانی که بازیکنان آمریکایی تیم های محبوبشان را تحسین می کنند روبرو شوید؟

من واقعاً انتظار نداشتم که استقبال از بازی های بسکتبال در ایران تا این حد باشد. تعداد هواداران و حمایت آنها در برخی نقاط بسیار زیاد بود و شناخت آنها از این بازی بین المللی نیز تحسین برانگیز بود. با این حال هواداران ایرانی هنوز باید یاد بگیرند که هر ورزش شیوه تشویق منحصر به فردی دارد و مثلاً نباید احساسات تماشای مسابقه فوتبال را در بسکتبال نیز پیاده کرد، با این حال هواداران ایرانی بسیار خوب هستند.

قبل از آنکه شما به ایران بروید حدود 20 بازیکن دیگر آمریکایی توسط باشگاه های ایرانی استخدام شده و در آنجا بازی می کردند. روابط شما با آنها چگونه بود و این بازیکنان چه احساسی درباره ایران، مردم آن و جو این کشور داشتند؟

من حقیقتاً این شانس را نداشتم که با تعداد زیادی از بازیکنان تیم های مختلف صحبت کنم و این به خاطر مقررات سختی بود که توسط تیم باشگاهی ام اعمال شده بود. افرادی که با آنها صحبت کردم واقعاً قبل از سفرشان نگاه کلیشه ای نسبت به ایران نداشتند. من شخصاً با استقبال بسیار خوبی مواجه شدم.

ارزیابی شما از مردم ایران و رفتار آنها چیست؟ طرز برخورد آنها با شما در این سال ها چگونه بود؟

من احترام زیادی برای مردم ایران قائلم. همه افرادی که در این مدت با آنها روبرو شدم بسیار بزرگوار بودند. کسانی که با آنها برخورد داشتم فوق العاده محترم، صبور و دارای شخصیت های بزرگ بودند. به نظرم مردم آمریکا شوکه خواهند شد زمانی که بدانند ایرانی ها هیچ فرقی با آنها ندارند و با وجود برخی قوانین سختگیرانه ای که مردم با آن روبرو هستند زندگی فوق العاده ای در این کشور در جریان است.

ایران یک جامعه پویاست که از برخی جهات بسیار ناشناخته مانده است. هنوز کارهای زیادی وجود دارد که باید در داخل ایران صورت گیرد اما این وظیفه دولت یا ارتش آمریکا نیست. این بر عهده جوانان ایرانی است که جامعه ای بهتر ایجاد کنند.

قطعاً سطح بسکتبال ایران قابل مقایسه با بسکتبال آمریکا نیست. با این وجود تیم ملی بسکتبال ایران به المپیک راه یافت و باشگاه های ایرانی در سال های اخیر به عناوین زیادی در سطح آسیا دست یافته اند. نظر شما درباره کیفیت بسکتبال در ایران چیست؟

تصور می کنم استعدادهای بسکتبال بسیار خوبی در ایران وجود دارد. کارهای بسیار زیادی برای توسعه مهارت و بهبود مهارت های پایه بازیکنان باید صورت گیرد. من علاقه مندم یک بار دیگر با بازگشت به ایران کلاس های آموزشی برای توسعه مهارت نوجوانان علاقه مند برگزار کنم.

به نظرم نسل آینده بازیکنان ایرانی بسیار باکیفیت خواهند بود. پیش بینی می کنم که ظرف 10، 15 سال آینده یک بازیکن ایرانی در تیم منتخب ستارگان NBA حضور یابد.  دنیای بسکتبال باید متوجه اتفاقاتی که در ایران رخ می دهد باشد.

و به عنوان آخرین سئوال می خواهم نظر شما را درباره احتمال بازگشت دوباره به ایران جویا شوم. آیا شما قصد بازگشت دارید و دوست دارید برای باشگاه های ایرانی بازی کنید؟ شما به هموطنانتان درباره ایران چه می گویید؟

در حال حاضر مشغول توسعه شرکت ورزشی خود هستم. امیدوارم کتاب زندگی نامه ام به همراه یک کتابی که درباره بدنسازی برای نوجوانان و جوانان نوشته ام در فصل تابستان امسال به فروشگاه ها راه پیدا کند.

من از فرصت استفاده خواهم کرد تا یک کارگاه آموزشی برای توسعه مهارت های بسکتبال در داخل ایران برگزار کنم به نحوی که بتوانم ارتباط قوی خود با مردم این کشور را همچنان حفظ کنم. هدف آینده من این است که تعداد زیادی از نوجوانان را به طور صحیح آموزش دهم تا در بالاترین سطح به رقابت بپردازند. من واقعاً از اوقات خود در ایران لذت بردم؛ قلب من تا ابد با دوستانم در آنجا خواهد بود.