۰۹ مرداد ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۹ مرداد ۱۴۰۴ - ۲۰:۴۵
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۶۶۲۶۲۹
تاریخ انتشار: ۱۰:۰۰ - ۲۵-۰۱-۱۳۹۸
کد ۶۶۲۶۲۹
انتشار: ۱۰:۰۰ - ۲۵-۰۱-۱۳۹۸

نخستین صدای یک زن از اعماق تاریخ ایران / یک زوج مقتدر؛ دو یادگاری ماندگار (+فیلم)

تاریخ باستان ایران پر است از نوشته‌های مردان. تا امروز می‌دانیم که ملکه «ناپیرآسو»، نخستین زن ایرانی است که سه هزار سال پیش توانست با حک یک کتیبه، صدای خود را به ما برساند.

کیفیت پایین

کیفیت خوب

عصر ایران؛ محسن ظهوری - «من ناپیرآسو همسر اونتاش ناپیریشا هستم.» این نخستین صدای زن در تاریخ ایران است. صدایی از قدیمی‌ترین کتیبه یافت شده از یک زن در ایران؛ «ناپیرآسو»، همسر یکی از مقتدرترین شاهان ایران باستان، که ۲۰ سال بر جنوب غربی ایران در حوالی ایلام و خوزستان امروز حکومت می‌کرد. این داستان یادگاری‌های ارزشمندی است که از این زوج به جا مانده؛ تندیسی از ملکه «ناپیرآسو»، و معبدی از شوهرش شاه «اونتاش ناپیریشا»، یکی از منحصربه‌فردترین سازه‌های به‌جامانده از تاریخ ایران. داستان این زن و شوهر به ۳ هزار سال پیش برمی‌گردد؛ به زمانی که تمدن عیلام پس از گذشت ۱۵۰۰ سال، دوره جدیدی از تاریخ خود را آغاز کرده بود.
راز این داستان بزرگ را از اینجا فهمیدیم؛ مکانی در ۴۰ کیلومتری جنوب شهر شوش و کشف نیایشگاهی که حالا آن را به زیگورات چغازنبیل می‌شناسیم. اواخر دوره رضاخان بود که مهندسان شرکت نفت آجری کتیبه‌دار یافتند و آن را برای باستان‌شناسان فرستادند. کاوش‌ها در منطقه آغاز شد و به مرور بقایای معبدی از آن بیرون آمد که حالا ۲ طبقه و نیم و ۲۵ متر ارتفاع دارد و نشان می‌دهد در گذشته بنایی در ۵ طبقه با ارتفاع ۵۲ متر بوده.
پیدا شدن کتیبه‌ای در این بنای باستانی، راز سازنده آن را برملا کرد: «من اونتاش ناپیریشا، آجرهای طلایی را حکاکی کردم. من در اینجا این مأوا را برای خدایان گال و اینشوشیناک برپا کردم و این مکان مقدس را هدیه کردم، باشد که کارهای من که هدیه‌ای است برای خدایان گال و اینشوشیانک پذیرفته شود.»
اونتاش پادشاه قدرتمند سلسله «ایگه هالکی» از تمدن عیلام، با ساخت این معبد نام خود را در تاریخ ایران جاودانه کرد؛ نیایشگاهی ساخته شده به‌صورت زیگورات؛ بنایی خشتی که به‌صورت پلکانی به سمت آسمان می‌رود و سالم‌ترین و بزرگ‌ترین باقی‌مانده آن در جهان همین معبد است؛ جایی که امروز آن را زیگورات «چغازنبیل» به معنی «زنبیل وارونه» می‌خوانیم و در روزگار خودش، زیگورات «دوراونتاش» به معنی «شهر اونتاش» نام داشت.
«ناپیرآسو» همسر این شاه مقتدر بود که او را از تندیسی می‌شناسیم که سال ۱۲۸۲ در خرابه‌های شوش یافت شد. تندیسی که از ارزشمندترین یافته‌های تاریخی ایران است و حالا در موزه لوور پاریس قرار دارد. مجسمه‌ای بدون سر از برنز با کمتر از ۱.۵ متر ارتفاع که نزدیک به دو تُن وزن دارد.
از ناپیرآسو چیز زیادی نمی‌دانیم جز آن‌چه بر دامن تندیسش حک شده: «من ناپیرآسو، همسر اونتاش ناپیریشا هستم. هر کس که بخواهد مجسمه مرا تصرف کند، هرکس بخواهد آن را درهم بشکند، هرکس این کتیبه را خراب کند و یا نام مرا پاک کند، باشد که مورد غضب خدایان این‌شوشیناک، نیپی‌ریشا و کیری‌ریشا قرار گیرد و نام و نسلش از میان برداشته شود.»

پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر
برچسب ها: ناپیراسا ، ایلام ، زنان
ارسال به دوستان
بیانیه‌ اتهام‌آمیز چند کشور اروپایی علیه ایران فدراسیون بین‌المللی موی‌تای استفاده نمادهای رژیم صهیونی را ممنوع کرد اردوغان: اسرائیل در حال قتل عام و پاکسازی قومی در غزه است درخواست ۲۰۰ فعال فرهنگی آلمان برای توقف ارسال سلاح به اسرائیل حملات جدید روسیه به اوکراین / 12 کشته و 130 زخمی  رئیس‌جمهور لبنان: مصمم به خلع سلاح حزب‌الله هستیم  آلمان: آماده به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین هستیم احضار مهروز ساعی و نایب‌رییس فدراسیون تکواندو به وزارت ورزش یک نماینده مجلس: هنوز از فضای جنگ خارج نشدیم آتش‌سوزی گسترده در مراتع بلده مازندران ظرفیت پارکینگ‌ های مهران به ۲۰۰ هزار خودرو رسید کشف جدید «جیمز وب» از منظومه‌سازی سیارات فراخورشیدی! ترامپ: حماس تسلیم شود آب تهران: سیاست تعدیل فشار در شبکه‌های آب، به منظور کاهش مصرف اجرایی شد/ اگر ۲۰ درصد از مصرف خود کم کنیم، می‌توانیم از بحران آب عبور کنیم/ اکنون که هفت تا هشت درصد از این کاهش مصرف، محقق شده دهخدا را چون مصدقی بود در جوی آب انداختند تا بگویند سکته کرد و مرد/ درب دانشسرا را قفل کردند تا دانشجویان نتوانند در خاکسپاریش شرکت کنند