کارمند ما شوید، تخم مرغ بگیرید!

این روزها اگر فقط کمی سرتان در اخبار اقتصادی باشد، حتی نام ونزوئلا هم شما را می‌ترساند. ونزوئلا تبدیل به کشوری شده که مردم در آن با گونی پول جا به جا می‌کنند و کارشناسان از آن به عنوان یک نمونه سقوط اقتصادی مثال می‌زنند. امروز در حالی تورم این کشور به مرز 4 رقمی شدن رسیده است که زمانی نه چندان دور، نام ایران و ونزوئلا کنار هم می‌آمد. در سال‌های پایانی صدارت دولت دهم که تورم کشور ما به 38 درصد هم رسیده بود، ونزوئلا هم پا به پای ما می‌آمد تا جایی که در سال 92 و بعد از تغییر کابینه ایران با کاهش چشمگیر نرخ تور از آن هم ترازی تلخ جا ماند و ونزوئلا آنقدر پیش رفت که امروز به جایی رسیده که شرکت‌های استخدامی در آن برای جذب نیرو  فراخوان تخم مرغ می‌دهند!  

بی بی سی اعلام کرده که شرکت امنیتی اطلس در ونزوئلا برای استخدام کارمندان جدید، مشوق غیرنقدی در نظرگرفته است. این شرکت، برای هر کارمند ماهانه ۱۴۴ تخم مرغ که در بازار سیاه حدود ۸ دلار آمریکا قیمت دارد به علاوه ۲ میلیون بولیوار، معادل ۱۰ دلار آمریکا، دستمزد تعیین کرده است.

شاید تصور کنید که این مشوق غیر نقدی، مشوق موثری نباشد اما شما در واقع شرایط اقتصادی ونزوئلا را به درستی درک نکرده‌اید! مدیر این شرکت در پاسخ به این ابهام شما گفته است که برای این شغل با دستمزد تخم‌مرغ، عده زیادی تقاضا داده‌اند و بیشتر کسانی که استخدام می‌شوند، قرار است محافظ مزارع باشند. 

در واقع اینکه عده‌ای برای دریافت تخم مرغ سراغ کار در اداره‌ایی بروند چندان  هم عجیب نیست چرا که کمبود مواد غذایی و دارو مردم این کشور را برای چندین سال متوالی در مضیقه گذاشته است.

اما علت قیاس اقتصاد سقوط کرده ونزوئلا با ایران فقط هم‌پایی تورم‌های جهشی در آن سال‌ها نیست. در سال‌های 88 تا 92، رشد اقتصادی کشور ما هم مانند آن روزها و این روزهای ونزوئلا منفی بود. امروز رشد اقتصادی کشور ما با مهار پر دردسری که انجام شد، به مثبت 5 رسیده و این در حالی است که رشد اقتصاد ونزوئلا در سال ۲۰۱۶ به ۵/ ۱۶- درصد رسید و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که این شیب تند منفی در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ نیز ادامه خواهد یافت. 

صندوق بین‌المللی پول هم برای نجات اقتصاد ونزوئلا هیچ راه نجاتی پیشنهاد نمی‌دهد چرا که موانع بسیاری بر سر راه وجود دارد. این نهاد اقتصادی مهم‌ترین عامل این تراژدی را سیاست‌های پوپولیستی و پول‌پاشی‌های دولت این کشور می‌داند. سیاست‌هایی که دور از سیاست‌های برخی سیاستمداران ایرانی هم نیست. 

باید از منتقدان تند و تیز این روزهای کابینه اقتصادی دولت با همه چالش‌ها و اما اگرهایی که به درستی مطرح می‌‌شود، پرسید؛ به راستی اگر قرار بود با همان سرعت پا به پای ونزوئلا پیش رویم، امروز می‌توانستیم به افزایش 15 درصدی قیمت نان اعتراض کرده و در نهایت آن را متوقف کنیم؟

رهایی از کمال‌گرایی و تجربه رضایت واقعی

تماشاخانه

یلدا و قصه‌ی یکی شدن ما..! (فیلم)

آن روزها کنار هم بودن، خودش یک آیین بود / در ارتباط رودررو، چشم‌ها راست و دروغ را لو می‌دهند؛ چیزی که ابزارها از ما پنهان می‌کنند / ما قرار بود از ابزارها استفاده کنیم، اما حالا خودمان را در اختیارشان قراردادیم (فیلم)

فیلم های دیگر