عصرایران - نظرسنجي از 8 هزار مسافر خطوط هواپيمايي نشان داد كه 54 درصد از مردم، حاضر نيستند سوار هواپيمای بدون خلبان شوند؛ حتي اگر سفر ارزان‌تر هم باشد.

اين پژوهش كه به وسيله موسسه خدمات مالي يوبي‌اس آمريكا انجام شد، ادعا مي‌كند كه هواپيماهای اتوماتيک باعث مي‌شوند كه سالانه 35 ميليارد دلار از هزينه‌هاي خطوط هوايي كاهش يابد. اين كاهش هزينه‌ها به دليل كاهش نياز به آموزش نيروهاي پروازي و همچنين صرفه‌جويي در مصرف سوخت است. طبيعتا با اين وضعيت، قيمت هر بليط هواپيما هم كاهش قابل توجهي خواهد يافت.

فناوري خلبان خودكار (اتوپايلوت)، به هيچ وجه يك ايده جديد در صنعت هوايي نيست و قدمت آن به سال 1912 مي‌رسد؛ زماني كه شركتي با نام اسپري سيستم جديدي طراحي كرد كه به يك ژيرسكوپ و يك ارتفاع‌سنج متصل بود و به طور خودكار مي‌توانست سكان و دم هواپيما را (براي تغيير مسير يا ارتفاع) كنترل كند. اين فناوري به طرز چشمگيري، خستگي خلبان را كاست. امروزه اكثر زمان پرواز به وسيله خلبان خودكار طي مي‌شود و تنها در نشست و برخواست‌ها است كه خلبان، كنترل اوضاع را خودش در دست مي‌گيرد. با اين حال، هنوز بيش از نيمي از مسافران، اعتقاد ندارند كه حذف كامل خلبان و واگذاري همه امور به فناوري، كاري منطقي باشد.

پژوهش انجام شده به وسيله موسسه يوبي‌اس، پيش‌بيني مي‌كند كه اين نگرش تا ميانه قرن حاضر به طور كامل تغيير خواهد كرد. همچنين نخستين پروازهاي آزمايشي به وسيله هواپيماهاي باري انجام خواهد شد كه معمولا در شب پرواز مي‌كنند. اين انتظار مي‌رود كه نه تنها پروازهاي تجاري بدون خلبان رايج شوند، بلكه اين سوال هم مطرح مي‌شود كه چرا از ابتدا پروازها به شكل ديگري انجام مي‌شدند. در سال 2010، رايان‌اير ايرلند، از مسئولان هواپيمايي كشورش خواست كه تنها با يك خلبان، پروازهاي خود را انجام دهد. استدلال اين خط‌هوايي، آن بود كه خلبان دوم فقط براي اين استفاده مي‌شود كه خلبان اصلي به خواب نرود و به اين صورت بر او كنترل شود. هر چند اين درخواست، رد شد، با پيشرفت سيستم‌هاي كنترلي تمام و كامل، مي‌توان بار ديگر آن را بررسي كرد. دست كم به جاي آنكه يك خلبان براي مواقع اضطراري در كنار خلبان اول حضور داشته باشد، يك خلبان را موظف مي‌كنيم تا در صورت بروز مشكل در سيستم خلبان خودكار، اوضاع را در دست بگيرد.

اكنون شركت‌هاي بيشتر و بيشتري روي سيستم‌هاي كنترل تمام‌خودكار كار مي‌كنند و نتيجه آن را به وضوح مي‌توان در بسياري از پروازهاي نظامي مشاهده كرد. ايرباس وعده داده كه تا انتهاي سال 2017 (كمتر از يك هفته ديگر)، يك سيستم خلبان‌خودكار پيشرفته را معرفي كند. بوئينگ هم روي توسعه الگوريتم‌هاي مشابهي كار مي‌كند و بعيد نيست كه به زودي از اين شركت هم خبري به گوش برسد.

در صنعت پهپادها نيز تا كمتر از 5 سال ديگر شاهد پرنده‌هايي خواهيم بود كه تمام فرايند پرواز را (به جاي كنترل از راه دور) به طور مستقل و خودكار انجام دهند. شايد زماني را به ياد بياوريد كه هر آسانسور، يك اپراتور داشت كه كارش تنها فشار دادن دكمه‌ها بود. چنين فردي در صورت بروز اتفاقات پيش‌بيني نشده، هيچ‌كاري نمي‌توانست انجام دهد و تنها دليل حضورش، آرامش خاطر استفاده‌كنندگان از آسانسور بود.

آيا شما با هواپيماهاي كاملا خودكار پرواز خواهيد كرد؟ اگر پروازها امن‌تر و بسيار ارزان‌تر از اكنون شوند، چه می کنید؟

کانال عصر ایران در تلگرام