ممكن است شما بهترين ايده‌هاي جهان را داشته باشيد؛ ولي اگر نتوانيد آن‌ها را خوب بنويسيد هيچ‌كس متوجه بزرگي ايده‌هايتان نخواهد شد بنابراين مي‌توانيد با توجه به اين دوازده تكنيك به خواسته‌ خود نزديكتر شويد.

ممكن است شما بهترين ايده‌هاي جهان را داشته باشيد؛ ولي اگر نتوانيد آن‌ها را خوب بنويسيد هيچ‌كس متوجه بزرگي ايده‌هايتان نخواهد شد.

من نويسنده‌ به دنيا نيامده‌ام. در دانشگاه هم، رياضي خوانده‌ام و به ‌خاطر همين مجبور نبودم زياد مقاله بنويسم. بيشتر چيزهايي كه درباره نوشتن مي‌دانم همان‌هايي هستند كه در شغل‌هاي مرتبط با فن‌آوري اطلاعات به‌دست آورده‌ام. در شغلم ياد گرفتم كه اگر نتوانم ايده‌هايم را منتقل كنم، دچار مشكل جدي خواهم شد؛ اين درسي است كه براي آن هزينه‌ زيادي پرداخته‌ام.

بنابراين در اين‌جا از تجربه‌هايم در وبلاگ‌نويسي ميگويم:

1. نوشتن با يك سبك شخصي

نوشته‌هاي شما بايد خواننده را با خودش درگير كند، وگرنه هيچ‌كس آن‌ها را نميخواند. شما نبايد مثل سخنگوي يك شركت بنويسيد. براي همين است كه خيلي از وبلاگ‌هاي رسمي شركت‌ها، خشك و كسل‌كننده هستند.
طوري بنويسيد كه انگار داريد براي يك دوست مينويسيد. بعد اگر ديديد متن‌تان بيش از حد صميمانه و خودماني شده، ميتوانيد كمي اصلاحش كنيد. اين‌كار ساده‌تر از اين است كه بخواهيد يك متن خشك و رسمي را خودمانيتر كنيد.

2. با لحن فعال بنويسيد

همين نكته‌ به تنهايي ميتواند نوشته‌هاي شما را از "ضعيف" به "قوي" تبديل كند.
جمله‌اي كه با "لحن فعال" نوشته شده است، هم داراي "فاعل" است و هم "كاري" كه فاعل انجام ميدهد. برخلاف "لحن منفعل" كه فقط درباره‌ي "كارهايي كه روي چيزي انجام شده‌اند" صحبت ميكند.
بگذاريد با يك مثال اين قضيه را روشن كنم:
لحن منفعل: طراحي وبلاگ من كلا عوض شده است.
لحن فعال: طراحي وبلاگم را كلا عوض كردم.
لحن فعال، خيلي قويتر است. پست خودتان را قبل از ارسال بخوانيد و هر جمله‌اي را كه با لحني منفعلانه نوشته شده است، با لحن فعال بازنويسي كنيد.

3. از جمله‌ها و پاراگراف‌هاي كوتاه استفاده كنيد

يك پاراگراف، بنا به تعريف، تشكيل شده از يك جمله‌ي معرفي، چند جمله‌ي شرح‌دهنده و يك جمله‌ي پاياني؛ ولي فراموش نكنيد كه اين فرمول، هميشه براي وب جواب نميدهد. اين‌طوري پاراگراف‌هاي شما خيلي طولاني ميشوند.
من شخصا، وقتي نوشته‌ام تمام شد، نگاهي گذرا به پاراگراف‌ها مياندازم و اگر پاراگرافي به نظرم طولاني رسيد، راهي پيدا ميكنم كه آن را به پارگراف‌هاي بيشتري تقسيم كنم. فقط بايد جايي را توي پاراگراف پيدا كنيد كه بشود به‌طور منطقي آن را دو قسمت كنيد.
پاراگراف در وب بايد فقط دو يا سه جمله داشته باشد، يا چهار جمله‌ي كوتاه. اين قانون به منطق ربطي ندارد. دليلش فقط اين است كه پاراگراف‌هاي طولاني، خواننده را از خواندن وبلاگ فراري ميدهد.
به جمله‌ها هم نگاه كنيد. اگر گاه‌گداري يك جمله‌ي بلند داشتيد كه بايد حتما بلند باشد، اشكالي ندارد؛ اما اغلب، جمله‌هاي كوتاه بهترند، چون خواندنشان راحت‌تر است.
اين نكته ممكن است در نگاه اول كمي به نظرتان عجيب باشد. شايد اوايل حس كنيد كه جمله‌هايتان كوتاه و بريده‌بريده هستند و پارگراف‌ها نيمه‌تمام و ناقص شده‌اند؛ ولي باور كنيد اين‌ تاكتيك، نوشته‌ي شما را در وب بسيار خواناتر و جذاب‌تر ميكند و اين، آن چيزي است كه اهميت دارد.

4. رك و پوست‌كنده حرف بزنيد

سعي نكنيد با غيرمستقيم حرف‌زدن، خواننده‌ها را وادار به حدس‌زدن كنيد. رك حرف بزنيد. بگذاريد حرفتان واضح باشد.
مردم پست‌هاي وبلاگي را سريع ميخوانند و متوجه ظرافت پنهان نوشته‌ي شما نخواهند شد. شايد حتي نتيجه‌اي كه شما قصد داشتيد از نوشته‌تان بگيريد،‌ نگيرند. بنابراين بهتر است ايده‌ي اصليتان را رسما با وضوح كامل بيان كنيد؛ نه اينكه فقط به آن اشاره‌ي مبهمي كنيد.

5. نكات مهم را برجسته كنيد

اين نكته را به‌تدريج از نوشتن‌ ايميل‌هاي كاريام ياد گرفتم. مردم گذري ميخوانند. به‌سختي ممكن است كسي پيدا بشود كه تك‌تك كلمه‌هايي كه مينويسيد را بخواند. بنابراين بايد مطمئن باشيد خواننده‌هاي شما، دست‌كم نكات مهم را ميگيرند.
براي اين‌كار متناسب با پستي كه مينويسد ميتوانيد از روش‌هاي مختلفي استفاده كنيد. مثلا ميتوانيد از فهرست شماره‌دار استفاده كنيد و نكته‌هاي مهم را ليست كنيد، يا اين‌كه جمله‌هاي مهم را برجسته كنيد، يا از رنگ يا تصوير براي تفكيك‌كردن قسمت‌هاي مهم‌تر استفاده كنيد.
خلاق باشيد. مطمئن بشويد وقتي كه براي اولين بار به پست‌تان نگاه ميكنيد، همه‌ي نكته‌هاي مهم درست جلوي چشمتان هستند.

6. مشخص و ويژه بنويسيد

به‌جاي اينكه بگوييد: "تعداد بازديدكننده‌هاي وبلاگم خيلي بالا رفت"، بهتر است بگوييد: "تعداد بازديدكننده‌هاي وبلاگم 84 درصد بالاتر رفت."
تكرار كلماتي مثل "خيلي"، "جالب"، "بامزه"، "معركه" و ... معناي زيادي به متن اضافه نميكند. سعي كنيد آن "نكته‌ي مشخص و دقيقي" كه موضوع مورد توصيف را "معركه" ميكند پيدا كنيد و به‌جاي استفاده از صفت "معركه"، همان را ذكر كنيد.

7. مثال بزنيد

اگر دقت كرده باشيد، من در همين نوشته، در بالا چند مثال زده‌ام. مثال‌ها موضوع را واضح‌تر ميكنند و باعث ميشوند كه اثر ماندگارتري در ذهن‌ها پيدا كند. در واقع مثال‌ها، شما و خواننده‌هاي شما را هم‌نوا ميكند.
اما موقع به‌كاربردن مثال، بايد احتياط كنيد. مثلا در همين نوشته، خيلي خوب بود اگر چند لينك نمونه از "پست‌هايي كه ضعيف نوشته شده‌اند" را ميآوردم. ولي خب، اين‌كار باعث ميشد كساني كه به آن‌ها لينك داده‌ام از من برنجند.

8. قسمت‌هاي بيربط را حذف كنيد

بيرحم باشيد. اگر جايي از موضوع اصلي نوشته خارج شديد، حذفش كنيد.
هربار كه از خط خارج ‌بشويد، نوشته‌تان آبكي ميشود. مسلما شما دوست نداريد نوشته‌ي ضعيفي داشته باشيد كه تعداد زيادي ايده‌ي بيربط دارد.
ميدانم كه حذف ايده‌هاي جالب كار دشواري است؛ اما به‌جاي اينكه آن‌ها را كاملا حذف كنيد، در جايي ذخيره‌شان كنيد و در پست‌هاي ديگر وبلاگتان ازشان استفاده كنيد.

9. خودتان را جاي خواننده بگذاريد

وقتي يادداشت‌تان كامل شد، دوباره آن را بخوانيد و خودتان را جاي خواننده‌اي بگذاريد كه نوشته را براي بار اول ميخواند. با خودتان فكر كنيد خواننده‌ شما چه جور آدمي ممكن است باشد، و بعد خودتان را به جاي او فرض كنيد.
*آيا همه‌ نكته‌ها را به شيوه‌اي واضح و قابل فهم توضيح داده‌ايد؟
*آيا خواننده ميتواند منطقي را كه به كار برده‌ايد، درك كند يا اينكه فضاهاي خالي ميان نوشته بايد پر شوند تا ابهامش از بين برود؟
*آيا از اصطلاحات و حروف اختصارياي كه خواننده‌ها با آن آشنا نيستند، استفاده كرده‌ايد؟
*آيا همه چيز عادي است؟
*آيا روال منطقي درست دارد يا اين‌كه بعضي از پاراگراف‌ها بايد جابه‌جا شوند؟

10. نافذ باشيد، مثل يك فرمانده عمل كنيد

اگر دوست داريد به شما به عنوان يك فرد تأثيرگذار و نافذ نگاه كنند اين عبارت‌ها را به كار نبريد: "به عقيده‌ي من"، "فكر ميكنم"، "به نظر من"، "اين‌طور به نظر ميرسد كه" و ...
همه ميدانند كه نوشته‌هاي شما در وبلاگتان بيان عقيده‌هاي شماست، پس شجاع باشيد و مالكيت عقيده‌تان را به عهده بگيريد و آن را با به‌كاربردن عبارت‌هايي مثل عبارت‌هاي بالا ضعيف نكنيد. به‌كاربردن اين اصطلاحات باعث ميشود خواننده احساس كند براي بيان عقيده‌تان داريد معذرت‌خواهي ميكنيد!

11. نوشته‌ را قوي شروع كنيد

عنوان نوشته، مهم‌ترين قسمت پست شماست. جمله‌ي اول پست هم مقام بعدي را از لحاظ اهميت دارد.
اگر هميشه اين به خاطرتان باشد كه جمله‌ي اول چقدر اهميت دارد، آن‌قدر وسواس به خرج ميدهيد كه يك جمله‌ي شروع عالي پيدا كنيد.
راه حلش هم اين است كه اول بنويسيد و جلو برويد. جمله‌هاي اول ضعيف يا بيربط هستند؛ اما خيلي زود روند نوشتن آن پست دست‌تان ميآيد.
بعدا ميتوانيد برگرديد و جمله‌بنديها را از اول اصلاح كنيد. معمولا همين كه اولين جمله‌هاي نسبتا ضعيف را حذف كنيد، كافي است تا به قسمت قوي و جان‌دار نوشته‌تان برسيد.
شايد هم بعد از نوشتن متن، مجبور بشويد جمله‌هاي اول را بازنويسي كنيد؛ اما اين‌كار خيلي راحت‌تر است، چرا كه قسمت‌هاي ديگر نوشته تمام شده است.

12. پايان قوي داشته باشيد

هدف شما اين است كه در خواننده اثر ماندگاري بگذاريد، بنابراين اجازه ندهيد پست‌تان در پايان ضعيف بشود. براي پايان پست، شما به چيزي تكان‌دهنده و تأثيرگذار نياز داريد. ميتوانيد با يك جمله، نكته‌هاي مهم پست را جمع‌بندي كنيد و روي آن‌ها تأكيد كنيد. يا اينكه از خواننده‌ها بخواهيد كاري را انجام بدهند.
بعضي وبلاگ‌نويس‌ها نوشته‌هايشان را با يك سؤال تمام ميكنند. اين استراتژي خوبي است؛ چرا كه خواننده را به فكر كردن وادار ميكند و تشويقش ميكند كه براي پاسخگويي به سؤال شما، ، كامنت بگذارد.

منبع: مجله تخصصي وبلاگ "شماها"

کانال عصر ایران در تلگرام