انصاف سیاسی ، حکمت سیاسی

 
1- می‌خواستم این موضوع را کمی قبل با خوانندگان خودمان مطرح کنم، اما سفر رییس جمهور به نیویورک بهانه‌ای شد که مطلب تا امروز به تاخیر بیافتد.
یکی از راه های بررسی و ارزیابی عملکردهای سیاسی سیاستمداران و نخبگان سیاسی ، رضایتمندی مردم و همگرایی و همسویی آنها است .
حافظه و ذهن مردم هنوز جارو جنجال های سیاسی بیش از حد و اندازه‌ای نخبگان سیاسی را در سالهای آخر دولت قبلی فراموش نکرده‌است.
 کشمکش‌ها و جارو جنجال‌هایی که حتی جنبه فردی هم پیدا کرد و نمایندگان مجلس تحصن کردند و خلاصه هر کسی بر طبلی می‌کوبید و سرو صدایی بلند می شد!

 اما صرف نظر از این‌که محتوای این کنش و واکنش‌ها چه بود، معلوم شد مردم اساساً از جارو جنجال و دعوای نخبگان سیاسی خودشان خسته‌اند.
باید قبول کرد تحلیل و برداشت مردم این نیست آنهایی که خصوصاً در دولت ها کار می‌کردند، وزیر یا وکیل بودند، ضد انقلاب هستند و ضد منافع‌ مردم عمل می‌کنند! اگرچه ممکن است از عملکرد کسی رضایت کامل نداشته باشند، ولی برای آنها این دولت وکابینه و آن دولت و کابینه، ملاک ارزیابی نیست. از این رو تقسیم بندی های خوبی را بر نمی تابند و نمی‌گویند این خوب است به دلیل اصلاح طلب بودن یا بد است چون اصلاح طلب است یا کار گزار و اصول گرا .... پس دعوا ها را دعوای زرگری می دانند و با عصبانیت از آن ناراحت می‌شوند حالا در این ملاک ارزیابی آیا هنوز هم داد و قال و جارو جنجال است؟!!.

2- اگر رسانه های بیگانه و دشمن را رصد کنیم متوجه می شویم بعضی از موضوعات که اتفاقاً در داخل به آن پرداخت نشده، ساعت‌ها و ساعت‌ها رسانه‌های بیگانه را به خود مشغول کرده‌، گویا سوژه ای بسیار خوب در اختیار آنها قرار گرفته است. استدلالات آنها این است که خودمان می‌گوییم و خلاصه آنقدر ترک تازی می‌کنند که نگو و نپرس!!

شما انصاف بدهید، اگر ما بدانیم مردم از جار و جنجال خوشحال نمی‌شوند و در عین حال رسانه‌های بیگانه و دشمنان ما هم خوشحال می‌شوند و هم بهره‌مند؛ از طرفی نیاز به وحدت ملی و وحدت کلمه هم داشته باشیم، حالا پرسش این است حکمت سیاسی چه اقتضا می‌کند ؟؟ ممکن است تصور کنید کسی نبایدحرفی بزند، نقدی بکند، گله‌ای داشته باشد!! نه هیچکدام اینها نیست. می‌خواهم بگویم حرف حسابی ، منطقی، علمی، و تحلیلی کاربردی را همه می‌پذیرند.

مثلاً اگر ما نقد عالمانه‌ای از روند اختصاصی دولت خاتمی داشته باشیم و به استدلال و آمار و ارقام صحیح، آن را مطرح ‌کنیم، آیا ممکن است خاتمی و دولتمردان او آن‌را رد کنند؟ قطعاً این طور نیست.
همین فرض هم برای آقای احمدی نژاد وجود دارد. اگر او مدعی است! حرفی دارید و دلیلی بر این ادعا به طور رسمی و شفاف بزنید.
 من تصور می‌کنم حکمت سیاسی این اقتضا را می‌نماید که قبل از این که مدعی حزب و گروه و جناح خود باشیم، مدعی یک نظریه و یا بررسی صادقانه‌ و عالمانه‌ی یک موضوع خاص باشیم و ادعاهای خود را پیرمون آن به طور علمی مطرح نماییم .
مثلاً می گوییم استفاده از ذخیره ی ارزی و یا پول و نفت به خوبی صورت نپذیرفته است!! اگر کسی بگوید درست استفاده نشده و دیگری بگوید درست استفاده شده برای آن مردم و این دشمنان چه بهره ای دارد؟؟. در حالی که اگر بیاید و به صورت یک بررسی کارشناسانه و با مطالعه دقیق استدلالاتی را بیاورید که هم منطق ریاضی بر آن استوار باشد و هم منطق فلسفی و استدلالی نتیجه بهتر خواهد شد. مثلاً بگوییم به دلیل این که ذخایر دقیقاً به این صورت مصرف شده است نتیجه ای منفی داشته!!! حال آن‌که اگر به صورت مورد نظر باز و شفاف گفته شودنتایج مثبت را در پی خواهد داشت .

نگارنده معتقد است گفتمان‌های سیاسی ما و حتی اقتصادی و فرهنگی خالی از محتوای علمی و کاربردی و استدلالی است و این در حالی است که نخبگان ،اکثراً وزیر بوده‌اند و دستی بر آتش داشتند. می‌توانند وقت بگذارند و در گروهای تخصصی هم‌اندیشی کنند و در پیشنهادات و حتی نامه‌ها سرگشاده مطالب خود را برای حل مساله بگویتد نه برای فشار.!!!
شما به استدلال مقام معظم رهبری در نماز جمعه گذشته توجه نمایید . چه زیبا ایشان مردم اسراییل را با استدلال این‌که،" آنان غاصبند و سرزمین فلسطین را غصب نموده‌اند تک تک آنان بااراده در این غصب شریکند و لذا با آنها سر ستیز داریم و نمی‌توانند دوستان ماباشند چه صهیونیزم باشند و چه نباشند. اما هر یهودی در هر کجای دنیا که معترض با این غصب باشد با ما دوست است". آیا بهتر از این استدلال سراغ دارید؟ این یعنی منطق استوار.

معتقدم کسانی که در این کشور در دولت ها و مجلس ها و در فرصت های مختلف سیاسی حاضر بودند از ظرفیتی برخوردارند که می‌توانند به جای حرف‌های شعاری و تخریبی و جنجالی حرف های استدلالی و منطقی بزنند تا شاید یک گره از هزاران گره موجود را باز کنند.