به گزارش ایرنا از انجمن آماتوری ایران، مهندس مسعود عتیقی گفت: امسال سالی خوب برای رصد شهاب های بارش شهابی پرساووشی است. اثرات گرانشی سیاره غول پیکر برجیس بر ذرات مداری دنباله دار سویفت تاتل، عامل اصلی ایجاد این ویژگی است.

وی افزود: پس از نیمه شب 21 مرداد 95، زمان اوج بارش شهابی پِرساووشی امسال است که برخی به غلط آن را بَرساووشی تلفظ می کنند.

عتیقی خاطرنشان کرد: دنباله دار سویفت تاتل عامل این بارش شهابی است که هر 133 سال یکبار خورشید را دور می زند و این جرم از سری دنباله دارهای میان دوره محسوب می شود، سرعت شهاب های این بارش 225 هزار کیلومتر در ساعت است.

عتیقی میزان بارش سمت الراسی این بارش (ZHR) را٢٠٠ شهاب در ساعت عنوان کرد و گفت: البته باید توجه داشت که این تعداد از درون شهرها و به ویژه شهرهای بزرگ به مراتب کمتر است زیرا آلودگی هوا و آلودگی نور شدید شهرها، مزاحم مشاهده شهاب های یک بارش خواهند بود و چه بسا در شهرها بین ٢٠تا 10 شهاب بسته به آلودگی نوری هر شهر قابل مشاهده باشد.

وی با اشاره به اینکه ارتفاع کانون بارش نیز در تعداد شهاب های قابل مشاهده موثر است، افزود: کانون این بارش صورت فلکی مشهور پرساووش است که در این شب ها حدود نیمه شب از افق شمال شرق آسمان به طور کامل طلوع می کند و در پایین صورت فلکی زن به زنجیر کشیده یا همان آندرومدا قرار دارد.

عتیقی خاطرنشان کرد: بدیهی است شهاب ها از اطراف این صورت فلکی نورانی در آسمان دیده می شوند و نباید متوقع بود که از درون کانون بارش که همان صورت پرساووش است، قابل مشاهده باشند بلکه در اطراف کانون بارش دیده شده و امتداد خلاف جهت حرکت آنها، کانون بارش را به رصدگران نشان خواهد داد. وی در توضیح برای یافتن کانون بارش گفت: بنابراین علاقمندان می توانند از امتداد شهاب ها در هر کجای آسمان که مشاهده کنند، با ترسیم خطی خلاف حرکت شهاب، به کانون بارش برسند.

عتیقی نیمه شب 21 مرداد و در حقیقت بامداد جمعه ٢٢ مرداد تا لحظه روشنی آسمان را بهترین زمان برای مشاهده این شهاب ها عنوان کرد و گفت: از جمله ویژگی این بارش مشاهده آذرگوی ها و یا همان شهاب های بسیار پر نور است که حتی تا مدتی رد نور آنها پس از عبور در آسمان دیده می شود.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران، میزان درجه جابجایی هر شهاب در آسمان، تعیین حد قدری شهاب ها، صورت فلکی مورد مشاهده در مسیر شهاب، تعداد آذرگوی ها و شمارش تعداد شهاب ها را از جمله کارهای علمی عنوان کرد که علاقمندان برای تهیه گزارش از این بارش و اساسا هر بارش شهابی انجام می دهند.

عتیقی افزود: عکاسی از بارش شهابی ترجیحا با لنز زاویه باز و با مدت زمان نوردهی تا لحظه عبور یک شهاب از جلوی لنز دوربین از دیگر کارها برای ثبت بارش های شهابی است.

وی تهیه اسکیس و یا همان ترسیم با دست آزاد از شهاب های مشاهده شده را از دیگر فعالیت های آماتورهای ستاره شناسی در اقصی نقاط جهان عنوان کرد و ادامه داد: مشاهده شهاب ها برای چشم انسان هیچگونه خطری ندارد و در حقیقت ذرات میلی متری و میکرومتری هستند که در فاصله 100 تا 150 کیلومتری از سطح زمین در برخورد با جو ، اتم های جو را برانگیخته نموده و نور فلورسانی از خود ایجاد می کند که هرگز به زمین نمی رسند.

عتیقی خاطر نشان کرد: رصد بارش های شهابی نیاز به تلسکوپ و ابزار رصدی ندارد و علاقمندان می توانند صرفا با چشم غیر مسلح، این زیبایی خلقت را به دور از نور شهرها و در دل کوهستان ها مشاهده کنند.

کانال عصر ایران در تلگرام