ناخن جویدن عادت است یا بیماری؟

ناخن جویدن یک عادت اجباری دهانی است که نوعی عادت «پارافانکشنال» تلقی می‌شود و در گروه اختلال‌های وسواس فکری - عملی قرار می‌گیرد.

به گزارش ایسنا، ناخن جویدن در گروه سایر اختلال‌های رفتاری و عاطفی خاص طبقه‌بندی می‌شود که معمولا زمان آغاز آن از دوران کودکی و نوجوانی است. از جمله این اختلال‌های رفتاری مکیدن انگشت شصت و انگشت در بینی کردن هستند.

علت دقیق جویدن ناخن قابل بحث است که می تواند فاکتورهای روانی، خانوادگی یا اکتسابی را شامل شود. در خانواده هایی که یکی از اعضای آنها ناخن می‌جود احتمال آنکه این رفتار تقلید شود بیشتر است. به همین خاطر جویدن ناخن میان کودکانی که والدینشان این رفتار را دارند شایع تر است.

همچنین در مواقعی که فرد هنگام انجام یک کار سخت کنترل خود را از دست می دهد ممکن است شروع به ناخن جویدن کند. این عادت همچنین می‌تواند با حالات و رفتارهای دیگری از قبیل عصبی شدن، بی‌حوصلگی و مضطرب بودن مرتبط باشد. همچنین از دیگر دلایل جویدن ناخن، نداشتن عزت نفس یا گرسنگی است.

به گفته کارشناسان، برخی از اختلالات روانی با جویدن ناخن همراه است. در یک مطالعه مشاهده شد حداقل یک اختلال روانی در بیش از دوسوم کودکانی که ناخن می‌جوند وجود دارد.

به گزارش ساینس ورلد ریپورت، همچنین در یک مطالعه دیگر مشاهده شد هیچ ارتباطی بین سن شروع ناخن جویدن یا شدت آن با اختلال روانی وجود ندارد.