به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ماجرا به انتشار آلبومی از سوی انتشارات ماهور باز می‌گردد، آلبومی که با صدای این خواننده روانه بازار شده اما او می‌گوید که قطعات آن را به‌عنوان اتود و برای یک اهنگساز جوان خوانده و بعد از این پروژه انصراف داده، اما حالا شاهد انتشار همان قطعات به صورت یک آلبوم است: «چهارشنبه بیستم آبان یكی از سیاه ترین روزهای زندگی هنری من بود.

شركت ماهور در این روز اثری با صدای من منتشر كرده بدون رضایت و حتی بدون اطلاع خودم. سال ها پیش آهنگساز جوانی آلبومی به من پیشنهاد می دهد و من با صداقت برای شنیدن این اثر اشتیاق نشان می دهم و در همان زمان اتودی بر روی آن می خوانم. پس از مدتی به دلایلی از حضور در اثر انصراف می دهم اما فایل صوتی نزد آهنگساز جوان باقی می‌ماند.»

شرکت ماهور که از سال 1366 تاسیس شده، یکی از شرکت‌های فعال در زمینه انتشار آثار موسیقی سنتی، کلاسیک و نواحی ایران است. این شرکت در زمینه انتشار کتاب‌های موسیقی هم فعال است و زمانی یک فصلنامه‌‌ی نخصصی در زمینه‌ی موسیقی منتشر می‌کرد.

معتمدی می‌نویسد که پس از گذشت حدود چهار سال مطلع شده اثری با صدای او برای اخذ مجوز به دفتر موسیقی ارشاد ارجاع شده. با كمی تحقیق مشخص می شود این آلبوم کار همان آهنگساز جوان است كه شركت ماهور برای آن درخواست مجوز انتشار کرده است. معتمدی هم نامه‌ای خطاب به پیروز ارجمند، مدیر كل وقت دفتر موسیقی می نویسد و از او می خواهد با توجه به عدم رضایتش از اعطای مجوز به این آلبوم ممانعت شود. ارجمند پس از بررسی و كشف صحت ادعای این خواننده از این آلبوم سلب مجوز می‌کند.

تا اینكه پیروز ارجمند از مدیریت دفتر موسیقی استعفا می دهد و «درست در هفته ی اول كار سرپرست جدید، شركت ماهور مجدداً آلبوم را به دفتر موسیقی جهت مجوز ارجاع می‌دهد. دوباره همان نامه‌ای را كه به دكتر ارجمند نوشته بودم، به سرپرست جدید دفتر موسیقی می نویسم. ولی این بار پاسخ این است:ما مجوز می دهیم شما از طریق محاكم قضایی پیگیر حقوق خود باشید.»

معتمدی در ادامه یادداشتش نوشته: «شركت ماهور اثر را منتشر می كند و سیاه ترین روز زندگی حرفه ای ام به لحاظ تضییع حقوق مادی و معنوی من رقم می خورد. به راستی ما در چه فضایی زندگی می كنیم؟ چه كسی باید حامی حقوق هنرمندان این سرزمین باشد؟ چه كسانی به عنوان ناشرین با سابقه ی موسیقی در این حوزه فعالند؟ آیا هركسی فایل صوتی از هر هنرمندی دارد حق انتشار دارد و هنرمندان باید از این پس در محاكم قضایی جلو میز قاضی چانه زنی كنند تا حقوق خود را استیفا كنند؟

برای شركت ماهور متاسفم. از شركت محترمی كه برای خرید آلبوم «صوفی» هفتصد هزار تومان به ما می پردازد و برای فروش یك كارتن صد تایی از همان سی دی به خودمان یك ملیون و دویست هزارتومن مطالبه می كند شاید بیش از این انتظاری نباشد. بله به راستی كه چهارشنبه بیستم آبان یكی از سیاه ترین روزهای زندگی هنری من بود.»

کانال عصر ایران در تلگرام