هومونالدی؛ انسانی با قابلیت زندگی بر روی درختان

بشر امروزی تنها گونه باقی مانده انسان ها در کره زمین است اما در روزگاران بسیار قدیم گونه های انسانی دیگری هم بر این کره خاکی می زیسته اند که هومونالدی یکی از این گونه ها است.

هومونالدی (انسان نالدی) از انسان های اولیه است که دست و پاهایی مناسب برای زندگی روی زمین و بالای درختان داشته ، اما محققان هنوز نمی دانند که این گونه منقرض شده که احتمالا قدیمی ترین انسان اولیه ای است، چطور راه می رفته.انسان تباران با نام علمی هومینینی(Hominini)، تباری از زیرخانوادهٔ انسان ساییان به شمار می روند.

این تبار شامل تمام گونه های موجود یا منقرض شده ای است که به انسان امروزی نزدیک ترند تا به شامپانزه های امروزی. آخرین گونه کشف شده نوع انسان که هومونالدی (انسان نالدی) نام دارد، مغزی به اندازه یک پرتغال داشته که آنقدر پیشرفته بوده که قادر به انجام تشریفات مربوط به مرگ (یعنی خاکسپاری) باشد.

بیش از 1550 استخوان و خرده استخوان این نوع بشر در غاری در جنوب آفریقا کشف شده است که بزرگترین کشف این نوع انسان در قاره آفریقا به شمار می رود. اما به خاطر نوع خاص این غار تشخیص قدمت این فسیل هنوز برای دانشمندان ممکن نیست.

محققان عقیده دارند که مطالعه دست ها و پاهای این فسیل های کشف شده ممکن است آنها را به یافتن دلایل تغییر مدل نوع زندگی بشر و راه رفتن روی دو پا به جای چهار دست و پا راه رفتن نزدیک کند.یکی از تئورهای انسان شناسان این است که نوع بشر از آنجا بر بقیه موجودات کره زمین برتری دارد که می تواند از دست هایش برای استفاده از ابزار مختلف استفاده کند.

ویلیام هارکورت-اسمیت انسان اولیه شناس موزه تاریخ طبیعی نیویورک به مجله لایو ساینس می گوید که پاهای این فسیل، کاملا مانند پاهای انسان ها نیست اما بیشتر شبیه پاهای انسان است تا موجودات دیگر.

مطالعه بیش از 150 استخوان دست این فسیل نشان می دهد که این گونه انسانی مانند انسان های امروز استخوان شصت دست بلندی داشته که در چرخه تکامل بعدها به ابزاری مهم برای تمایز انسان ها از شامپانزه ها بدل شد.

البته پاهای گرد این فسیل بسیار با پاهای انسان امروزی متفاوت است. پاهای گرد به درد بالارفتن و زندگی بر روی درخت می خورده تا زندگی بر روی زمین. هر چند به گفته هارکوت-اسمیت، هنوز قدرت بالارفتن و زندگی بر روی درختان در شامپانزه ها بسیار بیشتر بوده تا این گونه انسانی.

جرمی دسیلوا، انسان شناس دانشگاه دورتمند و یکی دیگر از محققان این مطالعه، می گوید که ترکیب بندی در این فسیل نشان می دهد که ماهیچه های ران از استخوان های ران فاصله گرفته اند که این قدرت بیشتری در راه رفتن (بر روی دوپا) به این گونه بوده است که در طول زمان، ترکیب بندی استخوان لگن هم تغییر کرده که این به معنای داشتن فضای بیشتری برای رشد مغز جنین انسانی بوده است.

منبع: ایرنا

تبریک ویژه از اروپا؛ فدراسیون فوتبال کرواسی قهرمانی تراکتور را شادباش گفت (+عکس)

تماشاخانه

مارکوس اورلیوس به زبان ساده : فیلسوفی که امپراتور شد (فیلم)

چرا ژاپن در جنگ جهانی دوم به شوروی حمله نکرد؟ (فیلم)

فیلم های دیگر