.png "عصر ایران")
۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۴
به روز شده در: ۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۲۲:۰۵
مجسمه مسیح مستور شاهکار واقع گرایی در هاله‌ای از رمز و راز (فیلم) برای صداي پيانوي رافائل ميناسكانيان
نوازندگان و شهرها
عليرضا محمودي*
ساز‌ها عاشقان نوازندگان چيره‌دست‌اند. چشم به راه مردان و زناني كه جنين سخت فلزي‌شان را، جوهر‌ه سترون پوست‌وارشان را و جبون بي‌منفذ ايستايي‌شان را چون نوزادي ترد و ظريف و رها به جهان صدا قابله‌گي كنند و تولدشان را به جهان‌شنيدن و درك چراغاني، كه ساز بي نوازنده نيست جز شيي در ميان اشياء.
براي چنين زايمان بزرگي از هيچ به هجاء و از سكوت به صدا، كه نواختن راز بزرگ آن است، نوازنده بايد سالها در آستانه شهرساز درباني و نگهباني و شب زنده‌داري كند. آنقدر بر در ساز بكوبد تا شهرياران صدا او را به كسوت شهروندي درآورند. سالها مي‌گذرد تا يك شهروند، شهردار شهر ساز شود و روحش را به روح شهر ساز بدمد. ساز شهري است، مشتاق فتح به دست شهروندي كه بهتر او را بنوزاد و او را دوباره متولد كند در باروها و بنا‌ها و برج‌هاي صدا و دوباره تولد و دوباره زايمان و دوباره حلول روح نوازنده در شهر ساز و دوباره شنيدن و دوباره معجزه نوا‌هايي كه راهي مي‌شوند براي درك، براي فهم و براي حادثه بزرگ غنا.
شنيدن صداي پيانوي رافائل ميناسكانيان در شب بيست و يك خرداد در تالار وحدت، درك تولد صداي سازي بود كه براي نواختن با انگشتان مردي كه بيش از نيم قرن شهروندي و شهرداري و شهرياري در شهر پيانو حال خود بارويي از كلانشهر صداست، لحظه‌ها را نفس نفس روي صحنه مي دميد در ريه‌هاي تماشاگران. نوازنده كه كنار ساز ايستاد، انگار ساز به احترامش به آستانه آمده بود. نوازنده كه با ساز يكي شد و روح كه از سرانگشتان نوزانده كلاويه‌‌ها را به كالبد ساز جاري كرد و همين كه تالار گوش شد براي سونات شماره هفت لودويگ وان بتهوون، انگار ساز مي رقصيد از خوشي. صدا ترنم نبود، ترقص بود.
رافائل ميناسكانيان، شاگرد بزرگ امانوئل مليك اصلانيان، آهنگساز و معلم بزرگ موسيقي در ايران نوازنده و مدرس بي‌همتاي پيانو در ايران با اجراي چهار سونات بتهوون بار ديگر نواي ابدي و دريايي موسيقي نابغه آلماني را با نوازندگي كم نظير خود در تالار‌هاي تهران طنين انداخت. بدون شك شرح آنچه كه مخاطبان آن شب شنيدند تنها به شنيدن امكان‌پذير است و درك چنين محضري تنها به حضور ممكن. دريچه‌هايي كه موسيقي بتهوون به جهان تا هميشه گشاده است، آن شب نغز و دلنشين در روح مخاطبان خليد و در شب تب زده خرداد وارد خيابان‌ها شهر شد. ما شهروندان جهان صدا شده بوديم. زير بارويي كه انگشتان نوازنده بنايش كرد. سونات مهتاب بيرون بود. در حوالي حافظ، در تقاطع فردوسي. تا جايي كه چراغ‌هاي شهر شب را به شور و صدا مهتابي كرده بودند. و اين‌چنين است كه شهرها عاشقان نوازندگان چيره دست اند.
* نویسنده و روزنامه نگار
تماشاخانه
براي چنين زايمان بزرگي از هيچ به هجاء و از سكوت به صدا، كه نواختن راز بزرگ آن است، نوازنده بايد سالها در آستانه شهرساز درباني و نگهباني و شب زنده‌داري كند. آنقدر بر در ساز بكوبد تا شهرياران صدا او را به كسوت شهروندي درآورند. سالها مي‌گذرد تا يك شهروند، شهردار شهر ساز شود و روحش را به روح شهر ساز بدمد. ساز شهري است، مشتاق فتح به دست شهروندي كه بهتر او را بنوزاد و او را دوباره متولد كند در باروها و بنا‌ها و برج‌هاي صدا و دوباره تولد و دوباره زايمان و دوباره حلول روح نوازنده در شهر ساز و دوباره شنيدن و دوباره معجزه نوا‌هايي كه راهي مي‌شوند براي درك، براي فهم و براي حادثه بزرگ غنا.
شنيدن صداي پيانوي رافائل ميناسكانيان در شب بيست و يك خرداد در تالار وحدت، درك تولد صداي سازي بود كه براي نواختن با انگشتان مردي كه بيش از نيم قرن شهروندي و شهرداري و شهرياري در شهر پيانو حال خود بارويي از كلانشهر صداست، لحظه‌ها را نفس نفس روي صحنه مي دميد در ريه‌هاي تماشاگران. نوازنده كه كنار ساز ايستاد، انگار ساز به احترامش به آستانه آمده بود. نوازنده كه با ساز يكي شد و روح كه از سرانگشتان نوزانده كلاويه‌‌ها را به كالبد ساز جاري كرد و همين كه تالار گوش شد براي سونات شماره هفت لودويگ وان بتهوون، انگار ساز مي رقصيد از خوشي. صدا ترنم نبود، ترقص بود.
رافائل ميناسكانيان، شاگرد بزرگ امانوئل مليك اصلانيان، آهنگساز و معلم بزرگ موسيقي در ايران نوازنده و مدرس بي‌همتاي پيانو در ايران با اجراي چهار سونات بتهوون بار ديگر نواي ابدي و دريايي موسيقي نابغه آلماني را با نوازندگي كم نظير خود در تالار‌هاي تهران طنين انداخت. بدون شك شرح آنچه كه مخاطبان آن شب شنيدند تنها به شنيدن امكان‌پذير است و درك چنين محضري تنها به حضور ممكن. دريچه‌هايي كه موسيقي بتهوون به جهان تا هميشه گشاده است، آن شب نغز و دلنشين در روح مخاطبان خليد و در شب تب زده خرداد وارد خيابان‌ها شهر شد. ما شهروندان جهان صدا شده بوديم. زير بارويي كه انگشتان نوازنده بنايش كرد. سونات مهتاب بيرون بود. در حوالي حافظ، در تقاطع فردوسي. تا جايي كه چراغ‌هاي شهر شب را به شور و صدا مهتابي كرده بودند. و اين‌چنين است كه شهرها عاشقان نوازندگان چيره دست اند.
* نویسنده و روزنامه نگار
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک
شمس آذر صفر- تراکتور ۴ / جام بیست‌وچهارم مسافر تبریز شد محسن برهانی: ستاد امر به معروف صلاحیت ارسال پیامک حجاب ندارد چه برسد به شناسایی افراد بی‌حجاب واشنگتن : دیگر برای میانجیگری مذاکرات اوکراین و روسیه به دور دنیا سفر نمی‌کنیم نتانیاهو : حمله ما به کاخ ریاست جمهوری دمشق پیام آشکاری به نظام سوریه بود بخشدار هرمز : غارت خاک هرمز کذب است / مافیا نمی‌خواهد گردشگری در هرمز رونق بگیرد حذف نیمی از اپ‌های پلی استور توسط گوگل واکنش مشاور وزیر خارجه به ادعای برخی رسانه‌های غربی در مورد فعالیت های هسته‌ای ایران نماینده مجلس : پیوستن به پالرمو و CFT راه دور زدن تحریم‌ها را می‌بندد اطلاعیه دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان درباره جمع‌آوری کمک های مردمی واکنش سخنگوی وزارت خارجه به نقش «اخلال‌گرانه» فرانسه وزیر خارجه لبنان: لبنانی‌ها از سقوط اسد خوشحال شدند علاءالدین بروجردی : مذاکرات دو آفت دارد که تمایلی ندارند به نتیجه برسد محمد هاشمی : اطلاع‌رسانی مناسبی درباره انفجار بندر شهید رجایی صورت نگرفته است زلزله ۷.۴ ریشتری در آرژانتین؛ هشدار سونامی صادر شد روایت رویترز از جزئیات مذاکرات ایران و آمریکا
نظرسنجی
به نظر شما هدف ستاد امر به معروف از ارسال پیامک های حجاب به موبایل های مردم چیست؟