تغییر ساعت رسمی کشور، که سال گذشته بنا به تصمیم دولت عملی نشد، امسال با تصویب مجلس، بار دیگر عملی شد تا سخنگوی دولت، با اکراه، از آن سخن بگوید و خبر از تصمیم دولت نهم برای تلاش جهت عدم تغییر ساعت در آینده دهد تا بدین ترتیب عیان گردد که این رشته سر دراز دارد و "دعوای ساعت"، به این زودی ها دست از سر ملت برنخواهد داشت و در آینده نیز بخشی از انرژی و اعصاب مردم در اختلاف بین حامیان و مخالفان تغییر ساعت به هدر خواهد رفت.

از آنجاکه هم تغییر ساعت و هم تثبیت آن، گروهی را خرسند و جمعی را معترض خواهد کرد، پیشنهاد می شود آقایان مسئولان، اختلاف خود را به طور بنیادین حل کنند و به جای دعوا بر سر "تغییر ساعت"، بر سر "حذف ساعت" به توافق برسند. درآن صورت، دیگر ساعتی در کار نخواهد بود که بخواهند بر سر تغییر یا عدم تغییرش بخواهند با یکدیگر اختلاف کنند و انرژی و بودجه مملکت را صرف دعوا درباره آن نمایند!

به راستی در کشوری که چیزی به نام "وقت"، بیشتر شبیه شوخی است، وجود ساعت به چه درد می خورد؟!

وقتی ساعت کار مفید کارمندان در طول روز به یک ساعت هم نمی رسد، وقتی هواپیماها، بی توجه به ساعت قید شده بر روی بلیت ها می پرند، وقتی زمان مردم آنقدر بی ارزش است که ساعت ها در صف خرید شیر و پمپ گاز و ادارات دولتی و شهرداری ها و... تلف می شود و کک کسی هم نمی گزد، وقتی پروژه هایی که طبق تعریف باید دو ساله تمام شود ولی 20 سال می گذرد و هنوز در نیمه راه است و باز کک کسی نمی گزد، چه نیازی به وجود ساعت و این قبیل مسائل است؟

اصلا می توان به جای ساعت های امروزین، از ساعت طبیعت استفاده کرد و از مقیاس هایی مثل سرخی شفق و سپیده صبح و گذر آفتاب از بالای سر و ناپدید شدن خورشید در پشت کوه ها برای تنظیم زمان کار کارمندان و قرارهای روزانه و حرکت هواپیماها و ... استفاده کرد. این طوری، هم مردم با طبیعت انس بیشتری می گیرند و هم با سنت ها آشناتر می شوند! راستی مگر در صدر اسلام چنین نبود؟

شاید عده ای گمان کنند که حذف ساعت میسر نیست ولی باید به این افراد گفت که در این مملکت همه چیز ممکن است. مگر همین چند سال پیش نبود که در سیستم قضایی کشور، دادسرا حذف شد، فقط به این علت که در صدر اسلام دادسرا وجود نداشت؟ مثل 10 سال سیستم قضایی کشور بدون رکن مهم و حیاتی دادسرا اداره نشد و مگر در تمام آن سال ها ، بسیاری در فقدان سیستم دادسرا اعدام نشدند؟ هزاران سال زندان در آرای محاکم قضایی ذکر نشد؟ مگر بسیاری شلاق نخوردند و به جزای نقدی و ... محکوم نشدند؟ تمام این اتفاقات در فقدان سیستم دادسرا (که نیاز دادرسی امروزی است) صورت گرفت و سرانجام، پس از یک دهه، دادسرا را احیا کردند چون فهمیدند ره به خطا برده اند و البته کسی به این اندیشه نکرد کسانی که در این "خطا"، بنا حق محکوم و مجازات شده اند، تکلیفشان چیست؟!

حالا هم حکایت ساعت است و چه طنز تلخی!

کانال عصر ایران در تلگرام