«خاوير كلمنته»، در گفت وگو با روزنامه AS اسپانيا گفت:از روز اول تاكيد داشتم كه در تهران زندگى نمى كنم. اين مسأله را خيلى واضح به آنها گفتم و در اين بين، اتفاقى رخ نداده كه نظر من تغيير كند.
وى عنوان كرد: مى توانستم پس از امضاى قرارداد، از آنها 3 ميليون بخواهم يا درخواست كنم كه در كاخ زندگى نمايم. از آنها فقط درخواست كردم كه شرايط را بهتر كنند اما فقط بخشى از قرارداد را تغيير دادند كه به نفع خودشان بود. اين مربى در پاسخ به اينكه چرا قرارداد فسخ شد، گفت: آنها 30 بار قرارداد را تغيير دادند. من واقعا سردرگم شده بودم. ديگر به مربيگرى در اين شرايط فكر نمى كنم. اين برايم تجربه بسيار خوبى بود.
خاوير كلمنته در پاسخ به اينكه دليل اصلى تغيير قرارداد چه بود، گفت: حرفم از روز اول يكى بود و هيچ فشار پشت پرده اى وجود نداشت. نمى خواهم بگويم روز اول، بلكه در ساعات اوليه به آنها گفتم در تهران زندگى نمى كنم.
وى ادامه داد: از اين ساده تر قراردادى نديده بودم. همه چيز خوب بود اما پس از مدتى گفتند كه بايد هميشه در تهران باشيد. متوجه نمى شدم كه منظور آنها چيست.
وى عنوان كرد: خيلى زود نتيجه گرفتم كه اگر شرايط به همين منوال پيش برود، بهتر است به تهران نروم. هر بار كه ملاقات يا مذاكره تلفنى داشتيم، اين قرارداد را پيچيده تر كردند.اوضاع خيلى واضح بود. پيشتيبانى هزاران هزار تماشاگر را احساس مى كردم اما پيچيد گى قرارداد باعث مى شد كه به اين مسائل فكر نكنم. تعهد داده بودم كه ايران را به جام جهانى ببرم. پس از حضور در ورزشگاه آزادى فهميدم كه مى شود خيلى كارها كرد اما شرط خودم را داشتم. ميهمان نوازى آنها بسيار عالى بود اما هيچ جا خانه اصلى من نمى شد. ايران كشور خيلى خوبى است اما اين تقصير من نبود كه شرط خاص خودم را داشتم. آنها مى توانستند از ابتدا چيزى را قبول نكنند.
كلمنته درباره فسخ قرارداد و تماس با فيفا، اظهار داشت: براى چه بايد اين كار بكنم؟ تعهدى از سوى ايران وجود نداشت كه به خاطر آن ناراحت شده باشم. صحبت هايى كرديم و سپس به توافق نرسيديم. از دست آنها دلخور نيستم اما وقتم خيلى گرفته شد.