فناوری انسان را ضعیف کرده است

یافته های یک پژوهش جدید نشان می دهد که فناوری موجب کندی حرکات و ضعیف تر کردن بدن انسان شده است.

به گزارش ایرنا از ساینس دیلی، پژوهشگران دانشگاه کمبریج پس از بررسی استخوان ساق پای انسان هایی که از دوران آغازین کشاورزی در اروپای مرکزی می زیستند به این نتیجه رسیدند که استخوان های انسان امروز، به خصوص مردان، در «تحرک و در بارگزاری» کاهش یافته است.

آلیسون مکینتاش، رییس گروه این تحقیق از گروه باستان شناسی و انسان شناسی دانشگاه کمبریج در این رابطه گفته است «به احتمال زیاد، از زمانی که مردان و زنان در کارها و فعالیت های بخصوصی مانند فلزکاری، سفالگری، تولید محصول و پرورش دام تبحر پیدا کردند، تغییراتی در نحوه تقسیم کار بر اساس جنسیت و سازماندهی اجتماعی اقتصادی بوجود آمد.»

وی نتیجه گرفت که تحرک کشاورزان اولیه ( حدود ۷۳۰۰ سال پیش) در سطح دونده های مبتدی دو صحرا نوردی امروز بود. در مدت کمی بیش از ۳۰۰۰ سال، تحرک به «سطحی که برای آن دونده های مبتدی کم تحرک بود» رسید. با گذشت زمان، به دلیل فعالیت خیلی کمتر، استخوان پای ما تغییر پیدا کرد.

وی در ادامه گفت «هر دو جنس نر و ماده کاهش قدامی خلفی یا جلو به عقب داشته اند، به این معنی که استخوان ران و درشت نی در طول زمان تقویت یافته، در حالیکه توانایی استخوان تیبیای مرد برای مقاومت در برابر خمش، پیچش و فشرده سازی کاهش یافته است.» به گفته مکینتاش در زمانی که انسان اروپای مرکزی به دوران کشاورزی گام نهاد، نیاز به سفرهای دراز و کار بدنی سنگین کاهش یافته بود.

او افزود: «همزمان با تخصص پیدا کردن مردم در کارهایی به جز کشاورزی و تولید مواد غذایی مانند فلزکاری، تعداد کمتری از مردم به طور منظم وظایفی را انجام می دادند که فشار شدیدی بر روی پا وارد می کرد.» مکینتاش یادآور شد: برخی شواهد از استخوان ساق پای زنان حاکی از کاهش تحرک است اما «روند متناقض و ناجور بود.» به اعتقاد وی، این تفاوت ممکن است به این دلیل بوده که زنان غالبا چند وظیفه را با هم انجام می دادند.

شواهدی در دو تا از قدیمی ترین اسکلت های زنانه هست که نشان می دهد آنها از دندان های خود برای انجام پاره ای از کارها استفاده می کردند. معنی این کشف آن است که وظیفه ای بر دوش آنها نبوده که مجبور باشند برای انجام آن استخوان پای قوی تری داشته باشند. مکینتاش گفت «این تنوع در تقسیم کار بر اساس جنسیت در زندگی گروه های کشاورز و گله دار، اهمیت بافت، بوم شناسی و عوامل فرهنگی مختلف را در تفاوت های جنسی فعالیت های بدنی نشان می دهد، بنابراین، هنگام مطالعه روند طولانی مدت در تغییر رفتار بین دو جنس، مهم است که برای کمک به کنترل برخی از این تنوعات، منطقه جغرافیایی کوچک نگه داشته شود.»

به قول مکینتاش، استخوان ها «مانند پلاستیک به طرز قابل ملاحظه ای نرمش پذیرند و نسبت به تغییر، به طور شگفت انگیزی به سرعت واکنش نشان می دهند.»

بنابر گزارش این تحقیق، وقتی که استخوان ها تحت فشار هستند قوی تر می شوند، نظیر هنگامی که شخص می دود یا به راه پیمایی طولانی می پردازد «زیرا الیاف بر حسب این که فشار کجا بیشتر است باز توزیع یا اضافه می شوند.» این امر با مطالعه بر روی استخوان های ورزشکاران دوران مدرن مورد تائید قرار گرفته است.

مکینتاش در بیانیه ای گفت، «تجزیه و تحلیل بیومکانیکی دراز مدت بر روی استخوان انسان های دوران انتقالی به کشاورزی در اروپای مرکزی انجام نگرفته است اما نتیجه این تجزیه و تحلیل ها در نقاط دیگر جهان نشان دهنده تنوع منطقه ای در روندها است. بسته به فرهنگ و بافت محیطی، پاره ای اوقات تحرک افزایش داشته و گاهی اوقات کاهش.»

وی در ادامه می گوید «پس از انتقال به کشاورزی، تغییر فرهنگی طولانی مدت شد و سرعت آن سریع بود، تحقیقات من در اروپای مرکزی به بررسی این می پردازد که آیا و چگونه این فشار طولانی مدت به سازگاری در استخوان ها ادامه داد.»

مکینتاش با استفاده از اسکن لیزری، تغییرات ساختاری استخوان های یافت شده در گورستان های اروپای مرکزی را دنبال کرد و به ثبت رسانید که قدیمی ترین این تغییرات مربوط به ۵۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و جدیدترین آنها به ۸۵۰ سال پس از میلاد مسیح بر می گردد.

او گفت: «من علاقه مندم بدانم که اسکلت چگونه در طول زندگی با رفتارهای خاص مردم سازگاری پیدا کرد و چگونه این سازگاری می تواند برای بازسازی تغییرات طولانی مدت، از دوران ظهور کشاورزی تا امروز، در الگوهای رفتاری و تحرکی با تنوع فرهنگی، نوآوری های تکنولوژیک و جوامع به طور فزاینده پیچیده تر و طبقه بندی شده تر استفاده شود.»

مکینتاش گفت: «هرچه مردم بیشتر و بیشتر شروع به انجام کارهای متنوع تر و هنرمندانه تری کردند، تعداد کمتری از آنها نیاز به تحرک زیادی داشتند و کارهایی که به قدرت بدنی زیادی نیازمند بودند با کمک نوآوری در فناوری، آسان تر شدند.

نتیجه این امر کاهش تحرک در جمعیت به طور کلی به همراه کاهش در استحکام استخوان های تحتانی بود.»

یافته های مکینتاش در اوایل ماه جاری میلادی، در نشست سالانه انجمن آمریکایی انسان شناسان فیزیکی در کلگری (کانادا) ارائه شد.