روز 11 آبان 1342 دو نفر يكي به نام طيب حاج رضايي و ديگري به نام حاج اسماعيل رضايي به جرم برپاكنندگان بلوا و آشوب در حادثه پانزده خرداد 42 به اعدام محكوم شدند و به جوخه دار رفتند و اعدام گرديدند.

به گزارش فارس، ماجراي اعدام اين دو نفر داستان مفصل و پيچيده اي دارد كه به نظر مي آيد هنوز زواياي تاريخي آن باز نشده است. اما آنچه فاش گرديده حاوي نكات قابل توجهي است از جمله اينكه: دستگاههاي امنيتي رژيم شاه به قصد گرفتن اعتراف به دروغ آنها را تحت فشار شكنجه قرار مي دهند تا اقرار كنند كه از «خميني» پول گرفتنه اند تا حادثه پانزده خرداد را بوجود آورند. تا برمبناي اين اعترافات دروغ، حضرت امام را متهم كنند و اين اعترافات دروغ مبناي آزادي آنها باشد.
اما اين دو شهيد برحسب غيرت مردانگي خود و آزادمنشي و آزاده بودنشان از جوخه دار استقبال كردند و زير بار اين حرف زور رژيم نرفتند. طيب حاج رضايي به بعضي از دوستان سابقش و نيز به مزدوران رژيم كه «خير خواهانه»! او را نصيحت مي كردند كه «يك كلمه بگو و جان خود را خلاص كن!» با كمال صراحت پاسخ گفت:« من در زندگي خلاف هاي زيادي كرده ام ولي هرگز حاضر نيستم به خاطر چند صباحي بيشتر زيستن دامان مرجع تقليدي را لكه دار سازم. من در 28 مرداد پول گرفتم و كودتا راه انداختم، نه در 15 خرداد» او تسليم و ثابت قدم به سوي چوبه اعدام گام برداشت.
حاج اسماعيل رضايي كه خدمات بسيار فراواني براي قشر فقير و مستضعف جنوب تهران انجام داده بود و با ثروت خود به شدت عليه بهائيت مبارزه مي كرد و تمام فعاليت خود را تحت پوشش روحانيت به پيش مي برد و هرگز با دستگاههاي امنيتي رژيم شاه رفت و آمدي نداشت و رژيم به قصد اينكه اين دو را عوامل سرسپرده خود كند و آنها تن ندادند و با نفوذ جريان بهائيت كه در تار و پود رژيم شاهنشاهي نفوذ داشتند مجبور به حذف فيزيكي شان شد و اين دو به بهانه ماجراي پانزده خرداد اعدام گرديدند. در حالي كه در آخرين لحظه عمر راه سعادت را انتخاب كرده بودند و با مرگ خونين خود در تاريخ انقلاب درخشيدند و رسوايي رژيم شاه را فرياد زدند.
يادشان گرامي باد!

کانال عصر ایران در تلگرام