محققان اعلام كردند هورمون "لپتين" كه مهاركننده اشتهاست، مدار مغز را بگونه‌اي تحت تاثير قرار مي‌دهد كه به ما مي‌گويد چه زمان گرسنه و چه زمان سير هستيم.

به گزارش ايرنا به نقل از خبرگزاري فرانسه، پژوهشگران دانشگاه كاليفرنيا در موسسه عصب‌شناسي و رفتار انساني "سمل" در لوس‌آنجلس مي‌گويند، شناخت چگونگي عملكرد هشدار لپتن، دركي از چگونگي فعاليت طبيعي اين هورمون ارائه مي‌دهد.

"اديت لندن" استاد روانشناسي موسسه سمل گفت، در نهايت اين امر مي‌تواند به شناسايي اهداف جديدي براي درمان چاقي و اختلالات سوخت و ساز مرتبط با آن كمك كند.

اين گروه فعاليت مغز را در سه فردي كه به طور بيمارگونه‌اي چاق بودند مورد مطالعه قرار دادند. محققان ضمن نشان دادن تصاويري از غذا، مغز اين افراد را با استفاده از فناوري اسكن مغزي كه به آن ‪ fMRI‬يا "ام‌آرآي كاربردي" مي‌گويند، بررسي كردند.

اين سه داوطلب همگي از اعضاي يك خانواده ترك بودند كه به خاطر يك جهش ژني بسيار نادر، چاق بودند. اين جهش ژني به خاطر كمبود هورمون لپتين كه يك مولكول هدايت‌كننده است و توسط سلولهاي چربي توليد مي‌شود، بروز مي‌كند.

محققان براي بررسي اينكه چگونه لپتين روي روابط اين سه نفر با غذا اثر مي‌گذارد، در دو حالت به آنها تصاوير غذا نشان دادند: حالت اول زماني كه به آنان مكمل‌هاي همراه با هورمون داده مي‌شد و زماني كه اين مواد به آنان داده نمي‌شد.

اين تصاوير شامل تصاويري از غذاهاي پركالري مانند مرغ سوخاري، پيتزا و چيزبرگر، غذاهاي كم كالري مانند توت فرنگي و سالاد و تصاويري خنثي از جمله عكس يك ديوار بود.

درمان با لپتين، احساس گرسنگي ناشي از تصاوير تحريك‌كننده را كاهش داد. مكمل‌هاي مصنوعي لپتين نيز موجب كاهش فعاليت در مناطق مرتبط با گرسنگي و افزايش فعاليت در مناطقي شد كه پيش از اين با احساس سيري و يا رضايت مرتبط بودند.

در آزمايش‌هاي باليني نشان داده شده است كه مكمل‌هاي لپتين موجب كاهش اندك وزن در برخي بيماران چاق شد كه احتمالا دليل آن ممانعت از گرسنگي و افزايش احساس سيري است. اما تحقيق ديگري حاكي از آن است كه اين امر به افرادي كه ميزان لپتين آنها طبيعي است كمكي به كاهش وزن نمي‌كند.

نتايج اين تحقيق در مجموعه مقالات فرهنگستان ملي علوم آمريكا منتشر شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام