زنان و رویای والیبال

عصر ایران ورزشی ؛ پرناز صدیق - صعود تیم ملی والیبال ایران به لیگ جهانی، با پیروزی مجدد در برابر ژاپن، در حالی رقم خورد که زنان علاقه مند به ورزش والیبال، پشت درهای ورزشگاه ماندند و نتوانستند در این شادی ملی سهیم باشند.

به گزارش خبرنگار عصر ایران، از ساعتها قبل از برگزاری بازی دوم ایران و ژاپن، نیروهای گشت ارشاد در اطراف سالن 12 هزارنفری ورزشگاه آزادی مستقر شده بودند و مانع از ورود زنان و دختران به داخل ورزشگاه می شدند.

به گفته شاهدان عینی، نیروهای گشت ارشاد به محض مشاهده بانوانی که برای تشویق والیبالیست های ایران به ورزشگاه آزادی آمده بودند، آنها را از محوطه ورزشگاه دور می کردند و در مواردی، به آنها حتی اجازه پیاده شدن از ماشین را هم نمی دادند.


ممانعت سفت و سخت از ورود بانوان به ورزشگاه آزادی در حالی صورت گرفت که در بازی نخست ایران و ژاپن، زنان و دختران به راحتی و بی هیچ ممانعت و مزاحمتی وارد ورزشگاه شدند و تیم ملی والیبال کشورمان را همپا و دوشادوش مردان تشویق کردند.

با این وصف، جا دارد این سوال مطرح شود که آیا از جمعه تا یکشنبه اخیر، قوانین مملکت عوض شده است. به چه دلیل زنان ایرانی جمعه عصر می توانند وارد ورزشگاه آزادی شوند و یکشنبه نمی توانند؟ 

اما به راستی آیا حضور دو سه هزار زن و دختر محجبه در سالن 12هزار نفری ورزشگاه آزادی، مایه ترویج بی دینی است؟

اگر برخی از مخالفان حضور زنان در ورزشگاههای فوتبال، به جو غیراخلاقی حاکم در آن ورزشگاهها اشاره می کنند و به همین دلیل با حضور زنان در بازی های تیم ملی فوتبال ایران مخالفند، همه می دانند که فضای سالن 12هزار نفری ورزشگاه آزادی سرشار از نجابت است و از فحش های رکیک تماشگران فوتبال در آن خبری نیست. پس به چه دلیل مانع از حضور دختران محجبه در این سالن می شوند؟

شاید برخی از مخالفان بگویند مطابق احکام شرعی، زنان حق ندارند مردان را در لباس ورزشی ببینند. یعنی تماشای ورزش مردان برای زنان فقط به واسطه تصاویر تلویزیونی حلال می شود!


فرض کنیم که احکام شرعی واقعاً چنین مدلول سخت گیرانه ای داشته باشند (که بسیار بعید است)، پس تکلیف اجتهاد و رعایت مقتضیات زمان و مکان چه می شود؟ مگر نه اینکه بنیانگذار جمهوری اسلامی بر اسلام متناسب با مقتضیات زمان و مکان تاکید اکید داشت و مرتجعین را کسانی می دانست که ناخواسته آب به آسیاب دشمنان اسلام می ریزند؟

صورت مساله کاملاً روشن است: زنان و دختران ایرانی، در عصر ماهواره و اینترنت زندگی می کنند و به خوبی اطلاع دارند که زنان سایر کشورهای جهان (حتی بسیاری از کشورهای اسلامی)، برای دیدن مسابقات ورزشی راهی ورزشگاهها می شوند اما در ایران، یک خط در میان از حضور آنان در بازی های تیم ملی والیبال کشورمان ممانعت می شود. بینی و بین الله، آیا این ممانعت ها به سود ترویج اسلام در جامعه ایران است و دل کسی را به سمت دین و دیانت می کشاند؟

مخالفت با حضور زنان در مسابقات والیبال، بیش از آنکه برآمده از احکام شرعی باشد، برآمده از عرف جامعه دینی ایران، آن هم در لایه های سنتی اش، است. ولی مگر نه اینکه نظام جمهوری اسلامی نظامی شجاع است که بی واهمه با نظام سلطه جهانی درافتاده است؟ پس چرا شجاعت مقابله با انتظارات نیروهایی را که اصلاً در فضای جهان جدید زندگی نمی کنند و دیدگاههایشان به کار زیستن در قرون ماضیه می آید نداشته باشیم؟ باور کنید اسلام دین زیبایی هاست و آزادی ها ؛ این دین را به همان گونه که هست به مردم نشان دهیم نه ان گونه که خود می خواهیم.

اگر حکومت اسلامی ایران می تواند به شرق و غرب عالم "نه" بگوید، چرا نتواند تمایلات سنتی و نه شرعی یک گروه اندک را با هدف بسط فضایی شادتر و عادلانه تر در جامعه اسلامی، نادیده بگیرد؟ آیا اپوزیسیون سازی از عده ای زن و دختر علاقه مند به تماشای مسابقات والیبال، عقلانی است؟

ورزش والیبال در ایران، نه فضای آلوده ورزش فوتبال را دارد و نه اساساً برهنگی اش در حد ورزش کشتی است. در روز موفقیت تاریخی تیم ملی والیبال کشورمان، بذر نفرت از وضع موجود را دل مردم کاشتن، شرط "عقل" نیست.

چرخ روزگار می چرخد و هزاران واقعه سیاسی خرد و کلان داخلی و خارجی رخ خواهد داد؛ اما دختران محجبه ای که با ادب و احترام به قصد تشویق تیم ملی والیبال کشورشان به ورزشگاه آزادی آمده بودند و با گشت ارشاد مواجه شدند، هیچ گاه این خاطره را از خاطر نخواهند برد. آنها را به جانب اپوزیسیون نظام سوق ندهیم. واقعاً چه کسانی در خدمت آسیاب دشمن اند و آب بر آن می ریزند؟!

برای خواندن سایر خبرهای ورزشی کلیک کنید