به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، بنابر اعلام پژوهشگران مراکز "UNESCO-IHE"، "TU Delft" و"Deltares" بررسی هایی که تا پیش از این درباره فرسایش خطوط ساحلی به واسطه افزایش سطح آب دریاها انجام گرفته با واقعیت فاصله بسیاری دارند. بر اساس الگوی جدیدی که توسط آنها توسعه داده شده است، بررسی و اندازه گیری های دقیق تری در این زمینه نسبت به گذشته انجام شده است.
افزایش پیش بینی شده سطح آب دریاها به واسطه تغییرات آب و هوایی می تواند از طریق فرسایش، به عقب نشینی خطوط ساحلی در سراسر جهان منجر شود. این یک پدیده شناخته شده است که بر اساس افزایش سطح آب دریا با استفاده از "اثر "Bruun می توان آن را محاسبه و پیش بینی کرد.
با وجود این، هنگامی که خطوط ساحلی مجاور با ورودی هایی مانند دهانه رودخانه ها و تالاب ها در نظر گرفته می شوند، شرایط پیچیده تر می شود. این مکان ها تحت تاثیر عوامل دیگری مانند تغییرات در میزان بارش به واسطه تغییرات آب و هوایی قرار گرفته اند.
تاکنون و به رغم تقاضای مهندسان، مدیران و برنامه ریزان ساحلی، علم فاقد الگویی بوده که تمامی اثرات را درباره وضعیت خطوط ساحلی در آینده شامل شود. در بسیاری از پیش بینی های انجام شده نیز تنها از اثر Bruun استفاده شده است. اما "راش راناسینگه"، دانشمندی که به عنوان استاد یار در TU Delft و UNESCO-IHE استخدام شده، الگویی جدید که قادر به انجام پیش بینی هایی بسیار دقیق تر است را توسعه داده است.
بر همین اساس، دانشمندان تنها طی چند دقیقه می توانند شرایط خطوط ساحلی در دهانه ورودی ها به واسطه افزایش سطح آب دریاها را مورد بررسی و پیش بینی قرار دهند. این الگو که برای چهار ناحیه ساحلی در ویتنام و استرالیا مورد استفاده قرار گرفته، نشان داده است که تنها 25 تا 50 درصد از تغییرات ساحلی پیش بینی شده در این روش می تواند با استفاده از اثر Bruun پیش بینی شود.
در شرایطی که تا به امروز میزان فرسایش خطوط ساحلی به طور چشمگیری دست کم گرفته شده، نتایج پژوهش اخیر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند.
بر همین اساس، پروژه های مدیریت ساحلی که به زودی اجرایی می شوند از امتیازات استفاده از الگوی جدید برخوردار خواهند شد. این مساله به معنای حفاظت و مدیریت بهتر سواحل و برنامه ریزی های کارآمدتر در این زمینه است.
نتایج این پژوهش در نسخه آنلاین نشریه "نیچر کلایمیت چنج" منتشر شده است.