می ترسم، پس داد می زنم!

عصر ایران ورزشی، پرناز صدیق - مهدی رحمتی در بازی دیروز، اشتباهی مرتکب نشد و موفق شد دروازه اش را تا آخر بازی بسته نگه دارد؛ اما در پس اقتدار آشکار او در دروازه استقلال، هراسی پنهان نیز به چشم می خورد.

 بارزترین نمود این هراس پنهان، لحظه ای بود که یکی از بازیکنان پرسپولیس شوتی ضعیف را روانه دروازه استقلال کرد و بعد از اینکه توپ با فاصله نه چندان کم از کنار دروازه استقلال به بیرون رفت، رحمتی بر سر آندو تیموریان فریاد کشید و با عصبانیت به سمت وی رفت و با او جر و بحث کرد.

رحمتی در دیدارهای اخیر تیم ملی بویژه در بازی ایران و قطر نیز چنین رفتاری را با مدافعان تیم ملی داشت.

این شیوه برخورد رحمتی با مدافعان تیم خودی، یادآور رفتاری است که والتر زنگا دروازه بان تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1990 با مدافعین و هافبک های این تیم داشت.

 زنگا در جام جهانی 90 تا بازی نیمه نهایی گلی دریافت نکرد و طبیعتاً تمایل زیادی داشت که بدون گل خورده، جام قهرمانی را بالای سر ببرد. میل وافر زنگا به بسته ماندن دروازه اش، موجب می شد که او بعد از روانه شدن هر توپی به سمت دروازه اش، بر سر مدافعین تیمش فریاد بکشد که چرا به بازیکن تیم حریف اجازه شوت زدن دادید؟! گویی که وظیفه زنگا صرفاً مهار توپ های ساده و سانترهای بی خطر بود!

 مهدی رحمتی نیز اکنون دروازه بان شماره یک فوتبال ایران است و تمایل وی به حفظ چنین جایگاهی، چه در تیم ملی و چه در لیگ برتر، موجب شده است که مواجهه با توپ های خطرناک را به هیچ وجه خوش نداشته باشد.

 طبیعتاً رحمتی احساس می کند مقصر اصلی روانه شدن هر توپ خطرناکی به سمت دروازه اش، مدافعین و یا هافبک های دفاعی تیمش هستند. هم از این روست که او گهگاه این گونه با عصبانیت بر سر بازیکنان تیم خودی فریاد می کشد.

گویا او نیز چون والتر زنگا، وظیفه خود را صرفاً مهار توپ های بی خطر می داند. علت عصبانیت نامتعارف رحمتی از شوت های خطرناک و نیمه خطرناک بازیکنان تیم حریف، هراس او از فروریختن اقتدارش در اثر دریافت گل در جریان بازی است.

این شیوه برخورد رحمتی با بازیکنان تیم خودی، به تدریج او را به دروازه بانی عصبانی بدل می کند که به جای اینکه آخرین نقطه اطمینان بخش تیم و عنصر روحیه بخش خط دفاعی اش باشد، یکی از عوامل ناامنی روانی مدافعین تیم خودی خواهد شد.

کافی است که مهدی رحمتی رفتار عصبی خود با آند تیموریان در بازی کم خطر دیروز را با رفتار خونسردانه و اطمینان بخش احمدرضا عابدزاده با مدافعین تیم ملی ایران را در بازی ایران و استرالیا به یاد آورد و کلاه خود را قاضی کند که دروازه بان مطمئن کدام دروازه بان است: کسی که به دنبال هر ضربه خطرناک تیم حریف، بر سر مدافعین خودی داد و بیداد راه می اندازد یا کسی که با خونسردی و آرامش خود به مدافعین تیمش نیز روحیه می دهد؟

 مهدی رحمتی که معمولاً با شکل و شمایلی همانند بوفون در زمین بازی ظاهر می شود، خوب است که لوییجی بوفون بزرگ را از حیث خونسردی، اعتماد به نفس بالا و رفتار دوستانه با بازیکنان تیم خودی را نیز الگوی خود قرار دهد.